ΜΗΝΥΜΑ

ΓΙΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΚΩΝ, ΕΟΡΤΩΝ ΚΑΙ ΑΓΙΩΝ ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΕΤΙΚΕΤΕΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Σάββατο 30 Δεκεμβρίου 2017

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ

(Μρ. 1, 1-8)

Ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος, ὁ οἰκήτορας τῆς ἐρήμου, ὁ ἄγγελος τοῦ Θεοῦ, ἀπετέλεσε Ἀπόστολο πρὸ τῶν Ἀποστόλων. Ἕνας τόσο μεγάλος Βασιλέας, ὅπως ὁ Χριστός, τοιοῦτον στρατιώτη ἔπρεπε νὰ ἔχει καὶ ἕνα τόσο μεγάλο Προφήτη ὁ μέγιστος Ἀρχιερέας. Ἂς κατανοήσουμε ὁποῖο καὶ πόσο μεγάλο μυστήριο ἔχουμε ἐνώπιόν μας: ἐπειδὴ ἦταν ἀνάρμοστο, ἐνῶ παρευρίσκεται ὁ νυμφαγωγός, νὰ ἀπουσιάζει ὁ νυμφίος, καὶ ἐνῶ ἡ φωνὴ ἀναβοᾶ, νὰ μὴν ἀκούεται ὁ Λόγος, ὁ Θεὸς οἰκονόμησε τὰ πράγματα κατὰ τὸν ἑξῆς τρόπο: παραμένει στὴν ἀφάνεια ὁ Ἰωάννης ἀπὸ τὴ βρεφικὴ ἀκόμη ἡλικία, ζῶντας ὡς «λύχνος ὑπὸ τὸν μόδιον» μέσα στὴν ἔρημο.
Ἐκεῖ μυσταγωγεῖται στὰ ἀπόρρητα καὶ διδάσκεται, ὅπως τότε ποὺ ἦταν ἀκόμη ἔμβρυο, στὰ σπλάχνα τῆς Ἐλισάβετ, ποῖος εἶναι ὁ Χριστός˙ ὅτι δηλαδὴ εἶναι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ καὶ ὅτι θὰ τὸν ἀναγνωρίσει ὅταν δεῖ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο νὰ κατέρχεται ἐπ’ αὐτόν.

Ὅταν στὴ συνέχεια ὁ Χριστὸς συμπλήρωσε τὸ τριακοστὸ ἔτος τῆς ἡλικίας του, τότε ὁ λύχνος, δηλαδὴ ὁ Πρόδρομος, τέθηκε «ἐπὶ τὴν λυχνίαν», ὥστε νὰ φωτίσει «πᾶσι τοῖς ἐν τῇ οἰκίᾳ». Ἐπεφάνη δὲ τότε καὶ τὸ ἀληθινὸ φῶς, ποὺ φωτίζει ἅπαντα τὸν κόσμο. Ὁ ἥλιος μεταβαίνει πρὸς τὸν ἀστέρα, ὁ Λόγος πρὸς τὴ φωνή, ὁ νυμφίος πρὸς τὸν φίλο. Αὐτὸ ἦταν τὸ σχέδιο τῆς θείας οἰκονομίας, ὥστε μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο νὰ ἐκπληρωθεῖ, στὸ πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ, «πᾶσα δικαιοσύνη», κατὰ τὴν ὁποία ὁ Ἰησοῦς θὰ αὐξανόταν, ὁ δὲ Πρόδρομος θὰ ἐλαττωνόταν. Ὄντως, πῶς θὰ ἦταν δυνατὸ νὰ μὴν ἐλαττωθεῖ τὸ φῶς τοῦ λύχνου, ἢ καὶ νὰ μὴν ἀποσυρθεῖ ἐντελῶς, ἀφοῦ ἤδη ὁ ἥλιος τῆς δικαιοσύνης, μὲ τὴν παρουσία καὶ τὰ θαύματά του, ἔγινε πλέον γνωστός.

Στὰ προεόρτια τῶν Φώτων, γεγονότα θαυμαστὰ παρατηροῦνται. Οἱ κολυμβῆθρες ἔχουν γεμίσει ἀπὸ ὕδατα. Βλέπουμε τὶς πηγὲς καὶ τὶς κρῆνες, τοὺς ποταμούς, τὶς λίμνες καὶ τὶς θάλασσες νὰ ἔχουν γίνει δοχεῖα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἡ φύση τῶν ὑδάτων ἀνυψώθη σὲ τιμὴ ὑπερβάλλουσα. Φῶτα πολύμορφα ποὺ ὁμοιάζουν μὲ ἀστέρια ἑτοιμάζονται νὰ λαμπρύνουν ὅλη τὴ γῆ, κατὰ τὴν ἑορτὴ τῶν Φώτων. Σὲ κάθε πόλη καὶ χώρα ὑπάρχουν ἱερεῖς τοῦ Θεοῦ, οἱ ὁποῖοι ἱερατεύουν τὰ θεῖα καὶ ὑψηλὰ αὐτὰ μυστήρια καὶ ἁγιάζουν τὰ ὕδατα, ἐπικαλούμενοι τὴν ἐπιφοίτηση ἐπ’ αὐτῶν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Εἴθε μὲ τὴ μετάληψη αὐτῶν τῶν ὑδάτων νὰ ἁγιασθοῦμε καὶ ἐμεῖς καὶ νὰ φωτισθοῦμε αὐτὴ τὴν ἡμέρα ἀπὸ τὸ παμφαὲς Πνεῦμα, «ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν».

Ἂς ἀνυψώσωμε, ὅμως, τὸ βλέμμα μας στὶς προφητικὲς θεοπτίες καὶ ἂς δοῦμε πῶς προτυπώνεται σὲ αὐτὲς τὸ ἱερώτατο βάπτισμα. Διότι σ’ αὐτὸ μᾶς καλεῖ ἡ συνέχεια τοῦ εὐαγγελικοῦ λόγου. Τί λέγει λοιπὸν ὁ Ἠσαΐας; «Εὐφράνθητι ἔρημος διψῶσα, ὅτι ἐρράγη ἐν ἐρήμῳ ὕδωρ». Ἀπευθύνεται στὴν ἀνθρωπίνη φύση, αὐτὴ ποὺ εἶναι ἔρημος πίστεως καὶ ἀγαθῶν ἔργων. Καὶ ὡς ἐκ τούτου, ἐπειδὴ ἡ ἀνθρώπινη φύση διψᾶ τὸ ὕδωρ τῆς υἱοθεσίας, ἀνέβλυσε πρὸς χάρη της, ὡσὰν ρεῦμα ποταμοῦ, τὸ ὕδωρ τοῦ Βαπτίσματος στὸν Ἰορδάνη. Καὶ τότε ἡ ἄνυδρος γῆ μετατρέπεται σὲ πηγὴ ὕδατος, δηλαδὴ πλούσια σὲ πίστη καὶ γίνεται κρήνη υἱοθεσίας. «Καὶ ἐκεῖ ἔσται εὐφροσύνη», ἐκείνων ποὺ ἀναγεννῶνται μὲ τὸ βάπτισμα. Ἀλλὰ πρὸ τοῦ βαπτίσματος προηγεῖται ἡ μετάνοια.

Ὅμως τί εἶναι ἡ μετάνοια; Μετάνοια εἶναι ἡ σπουδαιότερη ἀνάγκη τοῦ ἀνθρώπου. Μετάνοια εἶναι νὰ ξεριζώσει κανεὶς τὰ ἀγκάθια τῆς ἁμαρτίας ποὺ ἔχει μέσα του καὶ στὴ θέση τους νὰ φυτευθοῦν εὐωδιαστὰ λουλούδια καὶ πρὸ πάντων τὸ δέντρο τῆς ἀρετῆς. Μετάνοια εἶναι νὰ πάψει ἡ βλασφημία, ἡ ἀδικία, ἡ ἐκμετάλλευση, ἡ ἀπανθρωπία, ἡ ψευτιά, ἡ πονηρία, ἡ ἐν γένει κακία, καὶ νὰ γίνει στροφὴ 180 μοιρῶν πρὸς τὴν ἀρετή. Μετάνοια εἶναι τελικὰ ἔρως Χριστοῦ καὶ μῖσος κάθε ἐνέργειας καὶ πράξης ποὺ εἶναι ἀντίθεη καὶ ἀφιλάνθρωπη.

«Μετανοεῖτε», εἶπε ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος σὲ ὅλους, μικροὺς καὶ μεγάλους, στρατιωτικούς, τελῶνες, γραμματεῖς, ἀρχιερεῖς. «Μετανοεῖτε» φωνάζει καὶ σὲ ἐμᾶς ὁ Πρόδρομος. Ὁ Θεός, ἀναμένει τὴ μετάνοιά μας καὶ τὴν ἐπιστροφὴ πρὸς τὸν ἀμπελῶνα του. Σὲ διαφορετικὴ περίπτωση «ἡ ἀξίνη πρὸς τὴν ρίζαν τῶν δένδρων κεῖται», ὥστε «πᾶν δένδρον μὴ ποιοῦν καρπὸν καλὸν ἐκκόπτεται καὶ εἰς πῦρ βάλλεται». Ἐὰν δὲν μετανοήσουμε, τότε εἴμαστε ὡσὰν τὸ δέντρο ποὺ παρ’ ὅλη τὴν περιποίηση τοῦ κηπουροῦ παραμένει ἄκαρπο καὶ καταλήγει, ὡς ξύλο στὴ φωτιά.

Συνεπῶς, ἂς ἐκμεταλλευτοῦμε ὀρθὰ τὸ νόημα καὶ τὶς δωρεὲς τῆς ἑορτῆς τῶν Φώτων, ὥστε νὰ ὠφεληθοῦμε ἀπὸ τὸ ἁγιασμένο ὕδωρ καὶ νὰ ἀναγεννηθοῦμε πνευματικά.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου