ΜΗΝΥΜΑ

ΓΙΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΚΩΝ, ΕΟΡΤΩΝ ΚΑΙ ΑΓΙΩΝ ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΕΤΙΚΕΤΕΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Σάββατο 25 Νοεμβρίου 2017

Τὸ ἰδανικὸ τῆς τελειότητας

Εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 26 Νοεμβρίου 2017, ΙΓ΄ Λουκᾶ (Λουκ. ιη΄ 18-27)

«Ἔτι ἕν σοι λείπει»

«Τί νὰ κάνω γιὰ νὰ κερδίσω τὴν αἰώνια ζωή;», ρώτησε τὸν Κύριο ὁ πλούσιος νεανίσκος στὴ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπή. Ὁ Κύριος τοῦ ὑπέδειξε τὶς ἐντολὲς τοῦ Νόμου. Ὅταν ἐκεῖνος ἀπάντησε μὲ εἰλικρίνεια ὅτι ὅλες αὐτὲς τὶς ἔχει ἐφαρμόσει ἀπὸ τὴν πρώτη του νεότητα, ὁ θεῖος Διδάσκαλος πρόσθεσε: «Ἔτι ἕν σοι λείπει»· σοῦ λείπει ἀκόμη ἕνα: Πούλησε ὅλη τὴν περιουσία σου, μοίρασέ την στοὺς φτωχοὺς καὶ ἀκολούθησέ με ὡς μαθητής μου. Ὁ νέος ἔφυγε λυπημένος, γιατὶ εἶχε πολλὰ πλούτη καὶ δὲν ἤθελε νὰ τὰ ἀποχωρισθεῖ. Ὁ Κύριος τότε εἶπε: «Πόσο δύσκολα οἱ πλούσιοι θὰ μποῦν στὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ!». Ὁ εὐσεβὴς αὐτὸς νέος τὰ εἶχε κάνει ὅλα, ἀλλὰ δὲν θέλησε νὰ κάνει ἕνα· καὶ ἐξαιτίας αὐτοῦ τοῦ ἑνὸς ἔχασε τὴ σωτηρία του! Ἄρα γιὰ νὰ σωθοῦμε, πρέπει νὰ γίνουμε τέλειοι, νὰ μὴν ὑστεροῦμε σὲ τίποτε!
50 ΚΥΡΙΑΚΟΔΡΟΜΙΟ 2017-18
13η Κυριακή Λουκᾶ
(Λκ. 18, 18 – 27)
26 Νοεμβρίου 2017
«...πάντα ὅσα ἔχεις πώλησον καί διάδος πτωχοῖς,...καί δεῦρο ἀκολούθει μοι»
Εὐλογημένη ἡ ἐπιθυμία τοῦ πλούσιου νέου σήμερα νά μάθει τόν τρόπο τῆς σωτηρίας του. Ὅταν ἡ ἐπιθυμία γιά τή σωτηρία εἶναι γνήσια, τότε καί οἱ ἐρωτήσεις γύρω ἀπό θέματα σωτηρίας λαμβάνουν ἀπαντήσεις καί γίνονται τρόπος ζωῆς. Ἡ ἐπιθυμία τοῦ νέου, ὅμως, γιά τή σωτηρία του δέν ἦταν ἀληθινή, ἀφοῦ, ὅπως ἀποδείχθηκε, δέν μπόρεσε νά κάνει τρόπο ζωῆς τίς ὁδηγίες τοῦ Χριστοῦ γιά τή σωτηρία του. Ἔκανε μία ἐρώτηση θεωρητική καί δυστυχῶς ἔμεινε στή θεωρία. Ἡ ἀγάπη γιά τόν πλοῦτο του δέν τοῦ ἐπέτρεψε νά κάνει τή θεωρία πράξη. Ἐν τούτοις ὁ Κύριος τοῦ δίνει κάποιες συγκεκριμένες ὁδηγίες σωτηρίας, τίς ὁποῖες μάλιστα μποροῦμε νά τίς χρησιμοποιήσουμε ἐμεῖς καί νά καταφέρουμε νά φτάσουμε ἐκεῖ πού δέν κατάφερε νά φτάσει ὁ νεαρός πλούσιος, στή σωτηρία.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ – 26 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2017

Λουκ. ιη΄, 18-27

Ἡ εὐαγγελική περικοπή πού ἀκούσαμε σήμερα, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, μᾶς ἀναγκάζει νά μιλήσουμε πάλι γιά τό πάντα ἐπίκαιρο ἀλλά καί πολύ δύσκολο θέμα τοῦ πλούτου. Καί εἶναι οἱ ἄνθρωποι πού δημιούργησαν τό θέμα τοῦ πλούτου καί τό ἔκαναν τό δυσκολότερο ἴσως πρόβλημα, μέ τόσες διαφορετικές γνῶμες πού περιέπλεξαν τή διαχείρισή του.
ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 19 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

19 Νοεμβρίου 2017

ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΔ΄ (Ἐφεσ. β΄14-22)

Κανείς δέν ἀμφιβάλλει, ἀδελφοί μου, ὅτι ἡ ἐποχή στήν ὁποίαν ζοῦμε εἶναι δύσκολη καί ταραγμένη. Τά πάθη, οἱ ἀδυναμίες, τό μῖσος, δυστυχῶς, βασιλεύουν σέ πολλές ἀνθρώπινες καρδιές, ἀκόμα καί μεταξύ τῶν μελῶν μιᾶς οἰκογενείας. Ἀνάμεσα σέ ἀδέλφια, σέ γονεῖς καί παιδιά, σέ συζύγους. Ἡ βία, ἡ τρομοκρατία – τό βλέπομε, τό ζοῦμε - παίρνουν καθημερινῶς ἀπειλητικές διαστάσεις. Ὅσα μέτρα καί ἄν λαμβάνονται γιά τήν ἀσφάλειαν τῶν πολιτῶν, ἐκ τοῦ ἀποτελέσματος κρίνονται ἀνεπαρκῆ. Οἱ πολεμικοί ἐξοπλισμοί, παρά τίς συνεχεῖς συνδιασκέψεις καί τίς ὅποιες συμφωνίες, συνεχιζονται ἀδιάκοπα, καί ξοδεύονται γι’αὐτόν τόν σκοπόν τεράστια ποσά. Ἡ ἀπειλή γιά τήν χρησιμοποίησιν πυρηνικῶν ὅπλων μᾶς τρομάζει καί μόνον στό ἄκουσμα, ὅπως λ.χ. εἰπώθηκε προσφάτως ἀπό τήν Κορέα καί τίς Ἡνωμένες Πολιτεῖες τῆς Ἀμερικῆς.
Κυριακή 26 Νοεμβρίου 2017 (ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ) (Λουκ. ιη΄ 18-27)

«Ἔτι ἕν σοι λείπει».

            Αὐτόν τό λόγο ἀπηύθυνε ὁ Κύριος στόν πλούσιο νεανίσκο τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελίου. Ἦταν ξεχωριστός ὁ πλούσιος αὐτός νέος. Ὑπάκουος στούς γονεῖς του. Δέν παρουσίαζε σοβαρά ἀτοπήματα, δέν εἶχε ἀξιόλογες ἠθικές πτώσεις. Δέν συμβιβαζόταν μέ τήν ἁμαρτία. Εἶχε μάλιστα καί ὑψηλές ἀναζητήσεις. Τόν ἐνδιέφερε ἡ αἰώνια ζωή, ἤθελε νά τήν κληρονομήσει. Στό διάλογο ὅμως μέ τόν Κύριό μας σήμερα, ἀποκαλύπτεται τό ἀδύνατο σημεῖο του, ἡ ἀχίλλειος πτέρνα του. «Ἔτι ἕν σοι λείπει», τοῦ λέει ὁ Κύριος. Σοῦ λείπει ἕνα βασικό στοιχεῖο ἀκόμη, ἡ ἀπεξάρτησή σου ἀπό τόν πλοῦτο. Καί τό ἀδύνατο αὐτό σημεῖο του τόν κάνει νά ἀρνηθεῖ τήν κλήση τοῦ Θεοῦ, ἐπειδή ἔχει προσκόλληση στή ματαιότητα τῆς ὕλης. Αὐτή ἡ συμπεριφορά τοῦ νεανίσκου μᾶς δίνει τήν ἀφορμή νά δοῦμε πῶς τό ἀδύνατο σημεῖο τοῦ κάθε ἀνθρώπου μπορεῖ νά γίνει ἡ καταστροφή του καί πῶς πρέπει νά καταπολεμηθεῖ.
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «Η ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ»

Στὴ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ εἶναι συμπαθής ἡ περίπτωση τοῦ Ἰουδαίου ἄρχοντα, πού ἔχοντας τηρήσει ἀπό τή νεότητα του ὅλες τὶς ἐντολὲς τοῦ Νόμου, ρωτᾶ τὸν Ἰησοῦ τί τοῦ μένει ἀκόμη γιὰ νὰ ἐξασφαλίσει τὴν αἰωνιότητα. Ἡ ἀπάντηση τοῦ Χριστοῦ εἶναι καταλυτική, γνωρίζοντας τί κρατᾶ συνήθως τόν ἄνθρωπο γερά δεμένο στήν γῆ: «Ἕνα ἀκόμη σοῦ λείπει. Πούλησε ὅλα ὅσα ἔχεις καὶ δῶσε τὰ χρήματα στοὺς φτωχούς, καί ἔτσι θά ἔχεις θησαυρό κοντά στόν Θεό, καὶ ἔλα νὰ μὲ ἀκολουθήσεις».
ΚΥΡΙΑΚΗ 26 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2017 – ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ

 (Λουκ. ιη΄ 18-27) (Εφεσ. δ΄ 1-7)

Η αυθεντική κοινωνία
«Τί ποιήσας ζωήν αιώνιον κληρονομήσω»

Στην υπερεκτίμηση και απολυτοποίηση των υλικών αγαθών, σε βαθμό θεοποίησής τους, αλλά και στην ειδωλοποίηση του εγωισμού του ανθρώπου, αναφέρεται η περικοπή του Ευαγγελίου που ακούσαμε σήμερα. Για να ξεπεράσει τα εμπόδια αυτά που υψώνονται τόσο αμείλικτα μπροστά του, ο άνθρωπος καλείται να παραδώσει με εμπιστοσύνη τον εαυτό του στην αγάπη του Χριστού. Όπως ακριβώς προσφέρεται το υπόδειγμα του μικρού παιδιού που το βλέπουμε να παραδίδεται στην αγάπη των γονέων του. Δεν είναι άλλωστε καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι το περιστατικό της ευλογίας των παιδιών από τον Κύριο προηγείται της συναντήσεως με τον πλούσιο νέο της περικοπής μας.

Ο πλούσιος νέος

Στην απορία του νέου τι έπρεπε να κάνει για να κληρονομήσει την αιώνια ζωή, ο Κύριος τον παρέπεμψε στο μωσαϊκό νόμο. Σε καθήκοντα που ήδη είχε εφαρμόσει από την παιδική του ηλικία. Ο Νόμος λειτουργούσε ως «παιδαγωγός εις Χριστόν». Η εφαρμογή του οδηγούσε τον άνθρωπο της Παλαιάς Διαθήκης στην αγάπη, την αλήθεια και τη Χάρη του Χριστού.

Ωστόσο, ο πλούσιος νέος αδυνατούσε να αισθανθεί τον Θεό στην ύπαρξή του, παρόλο που είχε εφαρμόσει τις εντολές Του. Και αυτό γιατί το κίνητρό του δεν ήταν ασφαλώς η αγάπη του Θεού, αλλά η ανύψωση και η εγωιστική ανάδειξη του εαυτού του. Παραμέρισε το Θεό από τη ζωή του και έψαχνε εναγωνίως στηρίγματα για τον εαυτό του σε λάθος δρόμο και αντίστροφη για την αξία του ανθρώπου πορεία.

Γι’ αυτό και τον βλέπουμε να είναι ασφυκτικά προσκολλημένος στα υλικά αγαθά, στην περιουσία και τα χρήματά του. Καλλιεργούσε επίσης μια επικίνδυνη αυταρέσκεια που εκφραζόταν με τη φήμη του ως καλού, ηθικού και θρησκευτικού ανθρώπου. Όλα όμως αυτά τον οδηγούσαν μόνο στην ειδωλοποίηση του εαυτού του και κατ’ επέκταση στην αφροσύνη. Αποκλειστικό του στήριγμα είχαν γίνει οι φυσικές και βιολογικές του δυνάμεις, παρόλο που γνώριζε ότι αυτά είναι εντελώς πρόσκαιρα και προσωρινά.

Ειδωλολατρία

Ο νέος της περικοπής μας είχε ταυτισθεί με την περιουσία του. Σε σημείο μάλιστα που τα χρήματα και τα υλικά αγαθά προσδιόριζαν την αξία της ύπαρξής του. Τοποθέτησε η δυστυχισμένη αυτή ύπαρξη, τα υλικά αγαθά στη θέση του Θεού, δίνοντάς τους ανάλογη υπόσταση στη ζωή του.

Ο Χριστός με τα όσα υπέδειξε στο νέο εκείνο θέλησε να το βοηθήσει να καταλάβει πώς μ’  αυτό τον τρόπο ο άνθρωπος καταστρέφεται και οδηγείται στην απώλεια. Γι΄ αυτό και του λέγει: «Ένα σου λείπει ακόμη. Όλα όσα έχεις πώλησέ τα και μοίρασέ τα στους φτωχούς και θα έχεις θησαυρό στον ουρανό. Και ύστερα έλα να με ακολουθήσεις».

Ο Κύριος στέλλει σε όλους μας ξεκάθαρα μηνύματα. Μάς βοηθά να καταλάβουμε ότι η φιλοχρηματία και η φιλαργυρία είναι ειδωλολατρία. Ειδωλολατρία σημαίνει υποταγή και υποδούλωση στη φθορά των υλικών αγαθών. Ειδωλοποίηση του εγωισμού σημαίνει απομόνωση, μοναξιά και επομένως καταδίκη. Ο Χριστός μέσω της Εκκλησίας Του και της αλήθειας της, προσκαλεί όλους μας να απελευθερωθούμε από το φορτίο της υλικής κυριαρχίας και ν’ απαγκιστρωθούμε από ψευδαισθήσεις για δήθεν υπεραξία του εγώ μας έναντι των άλλων ανθρώπων.

Πραγματικά, πόσο δυστυχισμένη ύπαρξη προβάλλει ο νέος της περικοπής μας, όταν τον βλέπουμε πόσο προσκολλημένος και προσαραγμένος είναι στα υλικά αγαθά; «Περίλυπος εγένετο, ήν γαρ πλούσιος σφόδρα». Είναι γι’ αυτό άλλωστε που ο Κύριος διαπιστώνει ότι «εκείνοι που έχουν τα χρήματα δύσκολα θα εισέλθουν στη Βασιλεία του Θεού. Είναι πιο εύκολο να περάσει μια καμήλα από την τρύπα της βελόνας, παρά πλούσιος να μπει στη Βασιλεία του Θεού».



Κοινωνία αγάπης

Ο λόγος του Χριστού αγγίζει τις πιο ευαίσθητες χορδές της ανθρώπινης ψυχής, προκειμένου αυτή ν’ αποδώσει μελωδίες πνευματικές. Στη διαδικασία αυτού του αγγίγματος, ο άνθρωπος δέχεται μέσα του ισχυρές δονήσεις και διερωτάται ποιος μπορεί να σωθεί τη στιγμή που βυθίζεται στις βιοτικές μέριμνες και τις υλικές φροντίδες. Βέβαια, η σωτηρία μας «παρά ανθρώποις αδύνατόν εστι». Η σωτηρία είναι ακριβώς η κοινωνία μας στην αγάπη του Θεού, που απελευθερώνει τον άνθρωπο από κάθε είδους δεσμεύσεις που έχουν σχέση με την προσκόλληση στα υλικά αγαθά. Για να δεχθεί ο άνθρωπος τη σωτηρία, θα πρέπει επειγόντως να εμπιστευτεί τον εαυτό του στο Θεό και να παραδοθεί χωρίς όρους και όρια στην αγάπη Του. Να προσκολληθεί σε αυτήν, για να μπορέσει να απελευθερωθεί και να σπάσει τα δεσμά της κάθε μορφής δουλείας που τον κυκλώνει σήμερα και τον στραγγαλίζει πνευματικά. Αν αυτό γίνει, τότε μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι «παρά τω Θεώ πάντα δυνατά εστί».

Αγαπητοί αδελφοί, ο άνθρωπος ιδιαίτερα της εποχής μας, γκρεμίζει καθημερινά την ύπαρξή του, επειδή την εξαρτά μονομερώς με την περιουσία που εκφράζεται με τα υλικά αγαθά και ό,τι έχει σχέση με αυτά. Δεν την εξαρτά με την πραγματική ουσία του που φανερώνεται στην πιο αυθεντική της μορφής στην κοινωνία με το Θεό, στο Πρόσωπο του Χριστού. Σ΄ αυτή την κοινωνία μας προσκαλεί καθημερινά η αγάπη του Χριστού, η οποία είναι η μόνη βάση  που μας εξυψώνει και μας καταξιώνει σε μια δυναμική που διανοίγει απεριόριστα τους ορίζοντες της ζωής μας στην προοπτική ενός βαθύτερου νοήματος που τόσο εναγωνίως αναζητούσε ο νέος της σημερινής ευαγγελικής περικοπής.

Χριστάκης Ευσταθίου, Θεολόγος

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ΛΟΥΚΑ
Απόστολος:Εφεσ. σ΄1-7
Ευαγγέλιο: Λουκ. ιη ΄18-27
26 Νοεμβρίου 2017
«Τι ποιήσας ζωήν αιώνιον κληρονομήσω; » (Λουκ. ι η ΄18)
Η αιώνιος ζωή δεν αποτελεί μόνο κυρίαρχο στοιχείο της διδασκαλίας του Ιησού, αλλά αποτελεί και την μεγαλύτερη προσφορά αγάπης του προς τον άνθρωπο που, πέρα από την ενανθρώπηση, εκφράστηκε με τη Σταυρική του θυσία. Αυτή η προσφορά είχε σαν στόχο να γίνει ο άνθρωπος μέτοχος αυτής της βασιλείας καθώς και των αγαθών της, όχι αναγκαστικά, αλλά μέσα από τη δική του συμβολή με τη δύναμη της πίστης του. Όμως, τι είναι «αιώνιος ζωή;» Απάντηση στο ερώτημα δίνει ο ίδιος ο Χριστός: «Αύτη δέ εστιν η αιώνιος ζωή, ίνα γινώσκωσί σε τον μόνον αληθινόν Θεον και ον απέστειλας Ιησούν Χριστόν» (Ιωάν. ιζ΄3). Δηλαδή, « και να ποια είναι η αιώνια ζωή:
Ν’αναγνωρίζουν οι άνθρωποι εσένα ως το μόνο αληθινό Θεό, καθώς κι εκείνον που έστειλες, τον Ιησού Χριστό»

Σάββατο 18 Νοεμβρίου 2017

Νὰ θησαυρίζεις στὸ Θεὸ καὶ ὄχι στὸ ἐγὼ

Εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 19 Νοεμβρίου 2017, Θ΄ Λουκᾶ (Λουκ. ιβ΄ 16-21)

«Οὕτως ὁ θησαυρίζων ἑαυτῷ καὶ μὴ εἰς Θεὸν πλουτῶν»

Μὲ τὰ παραπάνω λόγια κατακλείει ὁ Κύριος τὴν Παραβολὴ τοῦ ἄφρονος πλουσίου, ποὺ ἀκούσαμε στὴ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπή. «Οὕτως ὁ θησαυρίζων ἑαυτῷ»· δηλαδή: Ἔτσι θὰ εἶναι, τέτοιο πάθημα, τέτοιο τέλος θὰ ἔχει· ποιός; «ὁ θησαυρίζων ἑαυτῷ»· αὐτὸς ποὺ θησαυρίζει ὑλικὰ ἀγαθὰ γιὰ τὸν ἑαυτό του, γιὰ νὰ τὰ ἀπολαμβάνει ἐγωιστικὰ μόνο ἐκεῖνος· «καὶ μὴ εἰς Θεὸν πλουτῶν»· καὶ δὲν πλουτίζει σὲ πνευματικοὺς θησαυρούς, στοὺς ὁποίους μόνο ἀρέσκεται ὁ Θεός. 

Ἂς δοῦμε λοιπὸν ποιὸ εἶναι τὸ πάθημα ἐκείνου ποὺ θησαυρίζει γιὰ τὸν ἑαυτό του καὶ ποιὰ εἶναι ἡ εὐτυχία ἐκείνου ποὺ πλουτίζει ὅπως θέλει ὁ Θεός.

1. Ἀγωνιώδης μέριμνα, αἰώνια ἀπώλεια
9η Κυριακή Λουκᾶ
(Λκ. 12, 16 – 21)
19 Νοεμβρίου 2017
«Καθελῶ μου τάς ἀποθήκας καί μείζονας οἰκοδομήσω».

Θά γκρεμίσω τίς ἀποθῆκες μου καί μεγαλύτερες θά κτίσω». Δέν εἶναι αὐτή μία φράση καθρέπτης τῆς
ἐποχῆς μας; «Καθελῶ μου τάς ἀποθήκας καί μείζονας οἰκοδομήσω». Δέν ἀντικατοπτρίζει αὐτή ἡ ἀπόφαση τοῦ ἄφρονος πλουσίου τῆς σημερινῆς παραβολῆς τούς πόθους, τούς στόχους καί τά ἰδανικά τῆς ὑπερκαταναλωτικῆς κοινωνίας μας;
Συμπολῖτες τῶν ἁγίων καὶ οἰκεῖοι τοῦ Θεοῦ

Ἀποστολικό ἀνἀγνωσμα Κυριακῆς 19 Νοεμβρίου 2017, ΚΔ΄ ἐπιστολῶν (Ἐφεσ. β΄ 14-22)

1. Συμφιλίωση Θεοῦ καί ἀνθρώπων

Ἀγεφύρωτο ἦταν τὸ χάσμα ποὺ εἶχε δημιουργηθεῖ μεταξὺ Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων μετὰ τὴν πτώση τῶν Πρωτοπλάστων. Ἡ ἁμαρτία εἶχε ἀπομακρύνει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὸν ἀληθινὸ Θεὸ καὶ τὸν εἶχε παρασύρει στὴν εἰδωλολατρία. Ἀκόμα κι οἱ Ἰουδαῖοι, ποὺ λάτρευαν τὸν ἀληθινὸ Θεό, ἔβλεπαν τὴν ἀδυναμία καὶ τὴν ἐνοχή τους ἀπέναντί Του καὶ περίμεναν τὸν Λυτρωτὴ ποὺ θὰ τοὺς χάριζε καὶ πάλι τὴν κοινωνία μὲ τὸν πανάγαθο Δημιουργό.
ΚΥΡΙΑΚΗ 19 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2017 –Θ΄ ΛΟΥΚΑ

 (Λουκ. ιβ΄ 16-21) (Εφεσ. β’  14-22)

Ο κατά Θεόν πλούτος

«Άφρον, ταύτη τη νυκτί την ψυχήν σου απαιτούσιν από σου, α δε ητοίμασας τίνι έσται; Ούτως ο θησαυρίζων εαυτώ, και μή εις Θεόν πλουτών».

Η σημερινή ευαγγελική παραβολή είχε σαν αφορμή τη φιλονικία δύο αδελφών πάνω σε κληρονομικά ζητήματα. Ο Κύριος γνώριζε ότι και οι δυο τους είχαν κυριευθεί από την πλεονεξία. Για να βοηθήσει, λοιπόν, όλους μας να αποφύγουμε την αδυναμία αυτή, μας πρόσφερε την παραβολή του άφρονος πλουσίου, με τα τόσα διδακτικά μηνύματα και νοήματα της.

Η υποδούλωση στην ύλη
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «ΜΟΝΑΞΙΑ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΑ»

Στή σημερινή εὐαγγελική περικοπή ὁ Κύριος διηγεῖται τήν παραβολή τοῦ ἄφρονος πλουσίου. «Ἄφρων» στήν Ἁγία Γραφή χαρακτηρίζεται ἀφ’ ἑνός ἐκεῖνος πού στρέφει τά νῶτα του στόν θεό καί ἀφ’ ἑτέρου ἐκεῖνος πού προσκολλᾶται στόν πλοῦτο, ἴσως γιατί τό ἕνα δέν εἶναι ἄσχετο μέ τό ἄλλο. Εἶναι κοινή διαπίστωση τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἀρνεῖται τή σχέση μέ τόν θεό, γιατί συνήθως ἡ καρδιά του εἶναι κολλημένη ἀλλοῦ, στό κυνήγι τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν.
Κυριακή 19 Νοεμβρίου 2017 (Θ’ ΛΟΥΚΑ) (Λουκ. ιβ΄ 16-21)

Ὁ μεγαλοκτηματίας τῆς σημερινῆς Παραβολῆς, ἀδελφοί, δέν μποροῦσε νά ἡσυχάσει, διότι ἐκείνη τή χρονιά «εὐφόρησεν ἡ χώρα», κι αὐτός βυθίστηκε σέ πελάγη ἀγωνίας. «Τί ποιήσω, ὅτι οὐκ ἔχω ποῦ συνάξω τούς καρπούς μου;» Τί νά κάνω πού δέν ἔχω ποῦ νά ἀποθηκεύσω τά ἀγαθά μου; Μετά ἀπό τίς βασανιστικές του σκέψεις βρίσκει ἐπιτέλους τή λύση! «Τοῦτο ποιήσω»! Θά γκρεμίσω τίς ἀποθῆκες μου καί θά χτίσω μεγαλύτερες. Καί θά συγκεντρώσω ἐκεῖ τούς καρπούς μου. Θά γίνω πλουσιότερος. Ἔτσι, θά κατοχυρώσω τήν περιουσία μου, τά κεφάλαιά μου, τά κέρδη μου. Ἡ ἄπληστη αὐτή πλεονεξία τοῦ πλουσίου τῆς Παραβολῆς μᾶς δίνει τήν ἀφορμή νά δοῦμε ὅτι ἡ πλεονεξία εἶναι πάθος ἀκόρεστο καί καταστροφικό.
ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 19 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2017
ΣΥΜΠΟΛΙΤΑΙ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΚΑΙ ΟΙΚΕΙΟΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ  

Συχνά αναρωτιόμαστε, αγαπητοί μου αδελφοί, ποιο είναι το νόημα της ζωής μας μέσα στην Εκκλησία. Πολλοί άνθρωποι έρχονται στο ναό για να γαληνέψουν, να ησυχάσουν από τους περισπασμούς της ζωής, να τα βρούνε με το Θεό και τον εαυτό τους, να λάβουν άφεση για τα μικρότερα και βαρύτερα κρίματά τους. Γι’ αυτό και δε θέλουν να έχουν ιδιαίτερη επικοινωνία με τους άλλους ανθρώπους που εκκλησιάζονται, ζητούνε την ήσυχη γωνιά τους και όταν τελειώνει η ακολουθία, αναχωρούν από το ναό, για να συνεχίσουν τη ζωή τους μέσα στην τύρβη της, μέχρις ότου αισθανθούν και πάλι την ανάγκη να προσευχηθούν στο Θεό για τον εαυτό τους και για τη ζωή τους.
ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΛΟΥΚΑ

(Λκ. 12, 16-21)

Σή­με­ρα στὸ εὐ­αγ­γε­λι­κὸ ἀ­νά­γνω­σμα γιὰ ἀ­κό­μη μί­α φο­ρὰ πρω­τα­γω­νι­στὴς εἶ­ναι ἕ­νας πλού­σι­ος, ἀλ­λὰ δυ­στυ­χῶς ἄ­φρων. Ὁ Χρι­στός, ἀ­φορ­μώ­με­νος ἀ­πὸ μί­α δι­α­μά­χη δύ­ο ἀ­δελ­φῶν γιὰ κλη­ρο­νο­μι­κὰ θέματα ἀ­να­πτύσ­σει τὴν πα­ρα­βο­λὴ τοῦ ἄ­φρο­να πλού­σι­ου, γιὰ νὰ κα­τα­δι­κά­σει καὶ νὰ προ­φυ­λά­ξει τοὺς ἀν­θρώ­πους ἀ­πὸ τὸ με­γά­λο κα­κὸ τῆς φι­λαρ­γυ­ρί­ας, καὶ συγ­κε­κρι­μέ­να τὴν πλε­ο­νε­ξί­α, ποὺ κατὰ τὸν ἀπόστολο Παῦλο εἶ­ναι «ρί­ζα πάν­των τῶν κα­κῶν» (Α΄ Τιμ. 6, 10).
ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΛΟΥΚΑ – 19 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2017

(Λκ. ιβ΄ 16-21)

Ἀγαπητοί μου χριστιανοί,

Μελετώντας τὴν σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ γιὰ τὸν ἄφρονα πλούσιο, πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους συμπεραίνουν ὅτι ὁ πλοῦτος εἶναι ἀπὸ μόνος του ἕνα μεγάλο κακὸ στὸν κόσμο μας καὶ Χριστὸς ἕνας μεγάλος ἐπαναστάτης ἐναντίον τῶν πλουσίων. Στὴν πραγματικότητα, ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς οὔτε τὸν πλοῦτο κατηγόρησε ὡς κακὸ ἀπὸ τὴν φύση του, οὔτε ἐπιτέθηκε ἀδιάκριτα ἐναντίον ὅλων τῶν πλουσίων. Ὅλοι γνωρίζουμε ὅτι ὁ πλοῦτος εἶναι ἕνα πλῆθος ἀπὸ ὑλικὰ ἀγαθὰ, τὰ ὁποῖα δημιούργησε ὁ ἴδιος ὁ Θεός. Εἶναι γνωστό ἐπίσης ὅτι ὑπῆρξαν ἄνθρωποι πλούσιοι, οἱ ὁποῖοι ἦσαν πολὺ ἀγαπητοὶ στὸν Θεό, ὅπως ὁ πατριάρχης Ἀβραάμ.
ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΛΟΥΚΑ
Απόστολος: Εφεσ. β' 19 - 22
Ευαγγέλιον: Λουκά ιβ' 16 – 21
19 Νοεμβρίου 2017
Έμφυτη η προσπάθεια του ανθρώπου να αποκτήσει υλικά αγαθά. Στην αντίληψη μας υπερισχύουν οι σωματικές μας ανάγκες ενώ αγνοείται ή περιορίζεται η σημασία και αξία του πνευματικού άϋλου συστατικού μας.
Προφανώς αυτός είναι ένας λόγος που μας ωθεί σε καθημερινές φροντίδες και συστηματικές ενέργειες που απορροφούν το σύνολο σχεδόν των ενδιαφερόντων μας. Παρουσιάζεται λογική αυτή η τάση μας και κατά μεγάλο μέρος είναι.
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΛΟΥΚΑ

19 Νοεμβρίου 2017

Τρίτη Κυριακή του Νοεμβρίου σήμερα, αγαπητοί μου αδελφοί, και η Αγία μας Εκκλησία μας θυμίζει την πολύ γνωστή σε όλους μας παραβολή του άφρονος πλουσίου. Κάποιου για τον οποίο δε μας δίνονται άλλα στοιχεία ταυτότητος, πλουσίου ήταν τόσο παραγωγική η χρονιά σε αγαθά που το μόνο που σκεφτόταν, ήταν πως θα αποθηκεύσει τα πλούτη του. Μία νύκτα λοιπόν αποφάσισε ότι πρέπει να γκρεμίσει τις παλιές αποθήκες του και να κατασκευάσει νέες οι οποίες χωρούν όλη τη σοδειά του. Τότε θα μπορούσε τάχα να πει στην ψυχή του αναπαύσου φάγε και πιές γιατί έχεις πολλά αγαθά και δε χρειάζεται να κουραστείς άλλο. Όμως αυτή τη νύκτα ο πραγματικός άρχων του κόσμου τούτου, ο ίδιος ο Θεός βάζει τα πράγματα στη θέση τους. «άφρων ζητούν την ψυχή σου αυτή τη νύκτα, ό,τι έχεις δημιουργήσει πού θα καταλήξει;»

Σάββατο 11 Νοεμβρίου 2017

Θεάρεστη ἐλεημοσύνη

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 12 Νοεμβρίου 2017, Η΄ Λουκᾶ (Λουκ. ι΄ 25-37)

«Ἰδὼν αὐτὸν ἐσπλαγχνίσθη»

Ἕνας «νομικός», δηλαδὴ μελετητὴς ποὺ γνώριζε πολὺ καλὰ τὸν Μωσαϊκὸ Νόμο, σηκώθηκε γιὰ νὰ ρωτήσει κάτι τὸν Κύριο μὲ σκοπὸ νὰ Τὸν φέρει σὲ δύσκολη θέση. Τελικὰ ὅμως ἔδωσε τὴν ἀφορμὴ στὸν Κύριο νὰ μᾶς χαρίσει μία ἀκόμη θαυμάσια Παραβολή, τὴν Παραβολὴ τοῦ Καλοῦ Σαμαρείτου. Ὁ Σαμαρείτης αὐτὸς εἶδε κάποτε ἕναν ταξιδιώτη ποὺ εἶχε πέσει θύμα ληστῶν καὶ τὸν ἐλέησε, σὲ ἀντίθεση μὲ ἕναν ἱερέα (τῆς ἰουδαϊκῆς λατρείας) καὶ ἕνα Λευΐτη (ἄνθρωπο τῆς φυλῆς Λευΐ, ποὺ διακονοῦσε στὸ Ναό), οἱ ὁποῖοι τὸν εἶχαν προσπεράσει ἀδιάφοροι. Μὲ ἀφορμὴ λοιπὸν τὴ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ ἂς δοῦμε ποιὰ εἶναι τὰ βασικὰ γνωρίσματα τῆς θεάρεστης ἐλεημοσύνης.

1. Ἡ πραγματικὴ συμπάθεια
ΚΥΡΙΑΚΗ 12 NOEMΒΡΙΟΥ 2017 – H΄ ΛΟΥΚΑ

 (Λουκ. ι΄25-37) (Β΄ Κορ. θ΄ 6-11)

Σαμαρειτικές ενατενίσεις

«Τι ποιήσας ζωήν αιώνιον κληρονομήσω;»

Η ζωή του ανθρώπου πάνω στη γη προσφέρεται ως μοναδική ευκαιρία για πλήρη αποδοχή της αγάπης του Θεού, την οποία καλείται να προσφέρει αδιάκοπα στους συνανθρώπους του. Στο θέμα  ακριβώς αυτό εστιάζεται η σημερινή ευαγγελική περικοπή, η οποία αναφέρεται στην παραβολή του Καλού Σαμαρείτη. Μέσα απ’ αυτή την παραβολή δίνεται απάντηση στο ερώτημα ποιος είναι ο πλησίον μας; Εγείρεται επίσης το ζήτημα πώς ο καθένας από εμάς γίνεται πλησίον για τον άλλο. Και αυτό, γιατί σε τελική ανάλυση στην προοπτική της αυθεντικής κοινωνίας αγάπης που σφυρηλατείται στην πραγματικότητα της Εκκλησίας όλοι οι άλλοι είναι πλησίον μας και αδελφοί μας και σαν τέτοιους θα πρέπει να τους αντικρίζουμε.
ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ ΛΟΥΚΑ

(Λκ. 10, 25-37)

Ὁ Κύ­ρι­ος, στὴ ση­με­ρι­νὴ πα­ρα­βο­λή, κά­νει κά­τι πρω­το­πο­ρι­α­κὸ γιὰ τὴν ἔν­νοι­α τοῦ πλη­σί­ον. Ἀ­πε­λευ­θε­ρώ­νει τὴν ἔν­νοι­α αὐ­τὴ ἀ­πὸ τὰ στε­νὰ ὅ­ρι­α καὶ πλαί­σι­α, γε­ω­γρα­φι­κά, φυ­λε­τι­κά, θρη­σκευ­τι­κά. Ὁ Χρι­στὸς το­νί­ζει ὅ­τι δὲν ὑ­πάρ­χουν ὅ­ρι­α στὸ χρέ­ος τῆς ἀ­γά­πης. Πλη­σί­ον εἶ­ναι ὁ κά­θε ἄν­θρω­πος ποὺ βρί­σκε­ται σὲ ἀ­νάγ­κη, ἀ­δι­α­κρί­τως ἔ­θνους, φυ­λῆς, θρη­σκευ­τι­κοῦ πι­στεύ­ω, κοι­νω­νι­κῆς τά­ξε­ως, ἢ εὐ­θύ­νης γιὰ τὴν κα­τά­στα­σή του. Ἐ­κεῖ­νο ποὺ βα­ρύ­νει εἶ­ναι ὁ ἴ­διος ὁ ἄν­θρω­πος ὡς εἰ­κό­να τοῦ Θε­οῦ. Καὶ τὸ οὐ­σι­α­στι­κὸ πρό­βλη­μα δὲν εἶ­ναι ποιὸς εἶ­ναι ὁ πλη­σί­ον, ἀλ­λὰ τὸ πῶς θὰ γι­νό­μα­στε ἐ­μεῖς πλη­σί­ον σὲ κά­θε ἄν­θρω­πο ποὺ χρει­ά­ζε­ται βο­ή­θει­α.
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ ΛΟΥΚΑ

12 Νοεμβρίου 2017

Βρισκόμαστε στην δεύτερη Κυριακή του Νοέμβρη και μέσα στις Εκκλησίες μας διαβάσαμε, αγαπητοί μου αδελφοί, την πολύ γνωστή σε όλους μας παραβολή του Καλού Σαμαρείτου. Είδαμε ότι ο Ιησούς διηγείται αυτή την παραβολή σε ένα νεαρό ο οποίος όπως σημειώνει χαρακτηριστικά ο ευαγγελιστής Λουκάς, πλησιάζει τον Ιησού για να τον «πειράξει», να προσπαθήσει να Τον ξαφνιάσει για να μπορέσει να Τον αποδυναμώσει και να Τον μειώσει.
ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ ΛΟΥΚΑ – 12 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2017

(Λκ. ι΄ 25-37)

Ἡ παραβολὴ τοῦ καλοῦ Σαμαρείτη ποὺ ἀκούσαμε σήμερα νὰ μᾶς διηγεῖται τὸ Εὐαγγέλιο, ἔχει βαθύ ἐκκλησιολογικό περιεχόμενο, δείχνει τὴν πραγματικὴ ἀποστολὴ τῆς Ἐκκλησίας μέσα στὸν κόσμο. Εἰπώθηκε ἀπὸ τὸν Ἰησοῦ, μὲ σκοπὸ νὰ ἀπαντηθεῖ τὸ ἑρώτημα: «καὶ τὶς ἐστί μου πλησίον;», ποὺ διατύπωσε κάποιος νομικὸς, θέλοντας νὰ πειράξει τὸν Ἰησοῦ.
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 

«ΚΑΘΑΡΑ ΚΙΝΗΤΡΑ ΚΑΙ ΣΑΦΗΣ ΣΚΟΠΟΣ»

Ἕνας νεαρός, ἑρμηνευτής τοῦ Μωσαϊκοῦ νόμου δίνει τήν ἀφορμή γιά τή σημερινή παραβολή τοῦ Καλοῦ Σαμαρείτη, μία ἀπ’ τίς πιό γνωστές τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου. Νομίζοντας ὅτι μπορεῖ νά παρασύρει τόν Χριστό σέ ἀντιφάσεις, θέτει μέ ἐξωτερικό σεβασμό κάποιες ἐρωτήσεις. Ὅταν μέ ἀντερωτήσεις ὁ Χριστός τόν ἀναγκάζει νά ἀπαντήσει μόνος του, ἀποκαλύπτεται ὅτι δέν ρωτοῦσε ἀπό γνήσιο ἐνδιαφέρον, ἀλλά μέ ὑποβολιμαία σκοπιμότητα.
8η Κυριακή Λουκᾶ
(Λκ. 10, 25 – 37)
12 Νοεμβρίου 2017
«τίς ἐστί μου πλησίον»;

Τό πείραγμα πού προσπάθησε νά κάνει ὁ νομικός στόν Κύριο σήμερα γίνεται ἀφορμή νά ἀκούσουμε μία ἀπό τίς πιό γνωστές καί ἀγαπημένες παραβολές τοῦ Κυρίου, τήν παραβολή τοῦ Καλοῦ Σαμαρείτου. Ζητάει ὁ νομικός ὁδηγίες γιά τή σωτηρία του, μέ σκοπό νά ἀποδείξει στούς ἀνθρώπους πώς ὁ Χριστός δέ γνωρίζει τό νόμο. Ὁ Κύριος τοῦ ἀπαντάει, λοιπόν, μέ βάση τό νόμο, γιά νά τοῦ δείξει πώς αὐτός, πού νομίζει ὅτι ξέρει τό νόμο, τελικά δέν τόν ἔχει καταλάβει.
Κυριακή 12 Νοεμβρίου 2017 (Η’ ΛΟΥΚΑ) (Λουκ. ι΄ 25-37)
«Ἀγαπήσεις… τόν πλησίον σου ὡς ἑαυτόν».

            Στή σημερινή παραβολή τοῦ Καλοῦ Σαμαρείτου ἀποκαλύπτεται μέ τόν πλέον παραστατικό τρόπο ἡ ἀγάπη τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ καλοῦ Σαμαρείτου, πρός τόν κάθε λαβωμένο ἀπό τήν ἁμαρτία ἄνθρωπο. Αὐτή ἡ ἀπροσμέτρητη ἀγάπη τοῦ Κυρίου μας μᾶς δίνει τό παράδειγμα, ἀλλά καί τήν ἐντολή νά ἀγαπήσουμε κι ἐμεῖς τόν κάθε συνάνθρωπό μας. Ἄς δοῦμε λοιπόν ποιά στοιχεῖα θά πρέπει νά ἔχει ἡ ἀγάπη μας αὐτή πρός τόν πλησίον.
ΚΑΡΠΟΙ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗΣ

Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς Η' Λουκᾶ (Β' Κορ. θ', 6-11)

Ὅσο κι ἄν φαίνεται παράδοξο, ἡ πρακτική ἀρετή τῆς ἐλεημοσύνης, ὅταν ἐξασκεῖται μέ διάθεση ἀγαθή καί καρδία ἀγαπῶσα, φανερώνει ὕψος πνευματικότητος. Ἐξ ἀντιθέτου, ὅταν ὁ πιστός χωλαίνει στό ζήτημα αὐτό, ἀποδεικνύει κουφότητα καί πίστιν ἄνευ περιεχομένου. Γι’ αὐτή, λοιπόν, τή βασίλισσα τῶν ἀρετῶν, τήν ἐλεημοσύνη, μᾶς κάνει λόγο ὁ θεῖος Ἀπόστολος στό Ἀποστολικό μας ἀνάγνωσμα. Εἶναι δέ πολύ χαρακτηριστική, πλήν τῶν ἄλλων, ἡ ἐπιβεβαίωσις τοῦ ἴδιου τοῦ Θεοῦ, ὅτι ἡ ἀρετή αὐτή «μένει εἰς τόν αἰῶνα». Δέν σβήνει καί δέν χάνεται ποτέ.
ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ ΛΟΥΚΑ
Απόστολος: Β΄ Κορ. θ΄ 6-11
Ευαγγέλιο: Λουκ. ι΄ 25-37
12 Νοεμβρίου 2017
«Τι ποιήσας ζωήν αιώνιον κληρονομήσω;»
Η ζωή του ανθρώπου πάνω στη γη προσφέρεται ως μοναδική ευκαιρία για πλήρη αποδοχή της αγάπης του Θεού, την οποία καλείται να προσφέρει αδιάκοπα στους συνανθρώπους του. Στο θέμα ακριβώς αυτό εστιάζεται η σημερινή ευαγγελική περικοπή, η οποία αναφέρεται στην παραβολή του Καλού Σαμαρείτη. Μέσα απ’ αυτή την παραβολή δίνεται απάντηση στο ερώτημα ποιος είναι ο πλησίον μας. Εγείρεται επίσης το ζήτημα πώς ο καθένας από εμάς γίνεται πλησίον για τον άλλο. Και αυτό γιατί σε τελική ανάλυση στην προοπτική της αυθεντικής κοινωνίας αγάπης που σφυρηλατείται στην πραγματικότητα της Εκκλησίας όλοι οι άλλοι είναι πλησίον μας και αδελφοί μας και σαν τέτοιους θα πρέπει να τους αντικρίζουμε. Αυτό κι αν συνιστά την απάντηση στο ζήτημα που εγείρεται στην εποχή μας για τη δυνατότητα μιας αυθεντικής κοινωνίας προσώπων και λαών.

Σάββατο 4 Νοεμβρίου 2017

ΚΥΡΙΑΚΟΔΡΟΜΙΟ 2017-18 37
5η Κυριακή Λουκᾶ
(Λκ. 16, 19 – 31)
5 Νοεμβρίου 2017

«...ὀδυνῶμαι ἐν τῇ φλογί ταύτῃ»

Εἶναι θλιβερή ἡ κατάσταση τοῦ πλουσίου τῆς σημερινῆς παραβολῆς. Ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ παρουσιάζει τήν κόλαση σά φωτιά πού προκαλεῖ ἀφόρητο καί φρικτό πόνο στούς κολασμένους. Ὁ πόνος ἀπό τή φλόγα τῆς κολάσεως εἶναι αἰώνιος, ἀτελεύτητος, ἀπροσμέτρητος, ἀφόρητος. Ἄν βάλουμε μέ τό μυαλό μας ἕνα ἔγκαυμα πού, ἀντί νά θεραπευθεῖ, συνεχῶς ἀνανεώνεται ἀπό καινούρια φωτιά, τότε θά καταλάβουμε, ἔστω καί στό ἐλάχιστο, τί σημαίνει κόλαση.
«Ὀδυνῶμαι ἐν τῇ φλογί ταύτῃ», φωνάζει ὁ ἄφρων πλούσιος στόν Ἀβραάμ καί σπαράζει ἡ καρδιά μας ἀπ’ αὐτή τήν ὀδύνη. Τά ὑλικά ἀπό τά ὁποῖα ἀποτελεῖται ἡ φλόγα τῆς κολάσεως εἶναι τρία. Πρῶτο ὑλικό εἶναι οἱ τύψεις, δεύτερο ὑλικό εἶναι ἡ μοναξιά, τρίτο ὑλικό εἶναι οἱ ἀνεκπλήρωτες ἐπιθυμίες καί τό φοβερώτερο ἀπ’ ὅλα τά ὑλικά εἶναι ἡ ἀπίστευτη γιά τό ἀνθρώπινο μυαλό διάρκεια αὐτῆς τῆς φλόγας.
ΚΥΡΙΑΚΗ 5 Νοεμβρίου 2017 – Ε΄ ΛΟΥΚΑ
(Λουκ. ιστ΄ 19-31)         (Γαλ. στ΄ 11-18)

Ο αυθεντικός πλούτος

«Και εν τω άδη επάρας τους οφθαλμούς αυτού, υπάρχων εν βασάνοις, ορά τον Αβραάμ από μακρόθεν και Λάζαρον εν τοις κόλποις αυτού»

Η φιλαργυρία των Γραμματέων και των Φαρισαίων στάθηκε αφορμή για να μας προσφέρει ο Χριστός την παραβολή του πλούσιου και του φτωχού Λαζάρου, η οποία βρίθει μηνυμάτων και νοημάτων ουράνιας εμβέλειας και ακτινοβολίας. Οι Φαρισαίοι έβλεπαν σαν εύνοια του θεού την εξασφάλιση υλικών αγαθών και χρημάτων και κατ’ επέκταση σαν αποδεικτικό στοιχείο και πιστοποίηση του «καλού εαυτού τους». Με αυτό τον τρόπο δικαίωναν τον εαυτό τους μπροστά στους ανθρώπους και αδιαφορούσαν βέβαια για την εσωτερική τους ακαταστασία και κυρίως την αξεπέραστη υποκρισία τους που αποτύπωναν τις πραγματικές προθέσεις και διαθέσεις τους.
ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 05 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

ΤΟ  ΚΗΡΥΓΜΑ  ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

5 Νοεμβρίου 2017

ΚΥΡΙΑΚΗ  ΚΒ΄

( Γαλ. στ΄ 11-18 )

Στό ἐσφαλμένο συμπέρασμα, ἀδελφοί μου, ὅτι ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἦτο ἄνθρωπος πού ὑπηρετοῦσε τό ΕΓΩ του, ἄνθρωπος πού τοῦ ἄρεσε ὁ αὐτοέπαινος, ἀλλά καί ὁ ἔπαινος τῶν ἄλλων, ἄνθρωπος καυχησιάρης, σ’ αὐτό, λέγω, τό ἐσφαλμένο συμπέρασμα μπορεῖ νά ὁδηγηθῇ ἐκεῖνος πού θά ἀκούσῃ τό σημερινόν ἀποστολικόν ἀνάγνωσμα, καί δέν θά ἐμβαθύνῃ. Νά θυμηθοῦμε δύο σημεῖα τοῦ ἀποστολικοῦ ἀναγνώσματος:

1ον. «Ἐμοί δέ μή γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μή ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δι’ οὗ ἐμοί κόσμος ἐσταύρωται κἀγώ τῷ κόσμῳ».  Καί
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ»

Ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή, λές καί εἰπώθηκε προφητικά γιά τή δική μας ἐποχή, ἔρχεται νά βάλει τά πράγματα στή θέση τους. Καί ξεκινᾶ ἀπό τήν ἀναίρεση τοῦ πιστεύματος ὅτι βασική προτεραιότητα καί ἀπαραίτητο στοιχεῖο γιά τήν εὐτυχία τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ὁ πλοῦτος. Μιλᾶ γιά τόν ἀνώνυμο πλούσιο καί τόν φτωχό Λάζαρο, ὄχι γιά νά κατακρίνει τόν πλοῦτο ἤ νά ὑποτιμήσει καί καταδικάσει τούς πλούσιους, ἀλλά γιά νά καταδείξει πού καταντᾶ τόν ἄνθρωπο ἡ ἐσφαλμένη θεώρηση τῆς ζωῆς καί ἡ ὑποταγή σέ θελκτικές, πλήν αὐτοκαταστροφικές ἐπιθυμίες. Ἔτσι, στόχος τῆς παραβολῆς καθίστανται ὅλοι, πλούσιοι καί φτωχοί, ὅταν ἐνεργοῦν ἔχοντας ὡς ἀπόλυτη προτεραιότητα τους τήν προσήλωσή τους στά ὑλικά ἀγαθά, ἀσχέτως τοῦ ἄν τά ἔχουν ἀποκτήσει.
Κυριακή 5 Νοεμβρίου 2017 (Ε’ ΛΟΥΚΑ) (Λουκ. ιστ΄ 19-31)

«Μεταξύ ἡμῶν καί ὑμῶν χάσμα μέγα ἐστήρικται».

            Μέσα στό φοβερό καμίνι τῆς κολάσεως ὁ πλούσιος τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελίου ὑποφέρει καί θρηνεῖ. Μακριά του ἀντικρίζει τό φτωχό Λάζαρο μέσα στήν ἀσύλληπτη ὀμορφιά τοῦ Παραδείσου, στήν ἀγκαλιά τοῦ πατριάρχη Ἀβραάμ.

- Πάτερ Ἀβραάμ, φωνάζει ἀπεγνωσμένα, λυπήσου με καί στεῖλε τόν Λάζαρο νά βάψει τήν ἄκρη τοῦ δακτύλου του στό νερό, νά δροσίσει ἔστω καί λίγο τή γλῶσσα μου. Ὑποφέρω μέσα στή φλόγα τοῦ Ἅδη.
ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ ΛΟΥΚΑ – 5 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2017

(Λκ. ιστ΄ 19-31)

Πολλοὶ ἄνθρωποι, ἀδελφοί μου, δὲν πιστεύουν στὴ μετὰ θάνατο ζωή. Λένε «Ἐδῶ εἶναι ὁ Παράδεισος ἐδῶ καὶ ἡ Κόλαση», ἀκόμη «Ποιὸς γύρισε μετὰ τὸ θάνατό του στὴ ζωὴ νὰ μᾶς βεβαιώσει τί γίνεται, ὅταν πεθαίνουν οἱ ἄνθρωποι;» Καὶ ἀφοῦ δέχονται ὅτι ἡ τελευταία τους κατοικία εἶναι ὁ τάφος τους, λένε «φάγωμεν καὶ πίωμεν, αὔριο γὰρ ἀποθνήσκομεν».
ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ ΛΟΥΚΑ
Απόστολος : Γαλ. στ΄ 11-18
Ευαγγέλιο: Λουκ. ιστ΄19-31
5 Νοεμβρίου 2017
«Όπως οι θέλοντες διαβήναι ένθεν προς υμάς μη δύνωνται, μηδέ οι εκείθεν προς ημάς διαπερώσιν» (Λουκ. ιστ΄26)
Αν με τον όρο «ζω» εννοώ, σαν άνθρωπος ότι υπάρχω, ότι έχω την αίσθηση της ύπαρξής μου και την ίδια στιγμή αναγνωρίζω πρόσωπα και καταστάσεις που είτε βρίσκονται στη ζωή, είτε έχουν πεθάνει, τότε σημαίνει με βάση και το σημερινό ευαγγέλιο, ότι η ζωή χωρίζεται στην παρούσα, την τωρινή και τη μέλλουσα. Μια ζωή που όχι μόνο χωρίζεται σε δυο φάσεις αλλά αυτές οι φάσεις είναι αλληλοεξαρτώμενες. Κατ’επέκταση, δεν μπορεί να αμφισβητηθεί η ύπαρξη είτε της παρούσας είτε της μέλλουσας, δηλαδή της ζωής μετά το θάνατο. Όταν μάλιστα ο άνθρωπος εξακολουθεί να βλέπει στο βάθος της ύπαρξής του το νόμο του Θεού, ένα νόμο που η εφαρμογή του καθορίζει την ποιότητα παρούσας και μέλλουσας ζωής, τότε καταλήγει με βεβαιότητα στο συμπέρασμα ότι, δεν μπορεί να γίνει αποσύνδεση της ζωής από το νόμο του Θεού.
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ ΛΟΥΚΑ

5 Νοεμβρίου 2017

Την πρώτη Κυριακή του Νοεμβρίου, αγαπητοί μου αδελφοί, μας και η Αγία μας Εκκλησία να διαβάσουμε παραβολή του Πλουσίου και του πτωχού Λαζάρου. Η Ιερή διήγηση της παραβολής είναι γνωστή σε όλους μας: ο Ιησούς μας λέει ότι υπήρχε κάποιος πλούσιος ο οποίος είχε μάθει να περνά ανώφελα τη ζωή του καταναλώνοντας όσα περισσότερα μπορούσε από τα πλούτη του χωρίς όμως να νοιάζεται για τον φτωχό Λάζαρο ο οποίος πονεμένος και δυστυχής ζει σε απόλυτη ένδεια, απαρηγόρητα, στο περιθώριο ή ακόμη καλύτερα στη σκιά του πλουσίου. Όμως και για τους δυο αυτούς ανθρώπους έρχεται η ώρα του θανάτου.