ΜΗΝΥΜΑ

ΓΙΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΚΩΝ, ΕΟΡΤΩΝ ΚΑΙ ΑΓΙΩΝ ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΕΤΙΚΕΤΕΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Πέμπτη 29 Ιουνίου 2017

''Βούλεσθε ιδείν ανδριάντα χρυσούν;''

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καστορίας κ. Σεραφείμ

«Βούλεσθε ιδείν ανδριάντα χρυσούν ;1»

Θαυμάζουμε τον Απόστολο Παύλο. Είναι ο γνήσιος εκφραστής του Χριστού, «ο του παραδείσου πολίτης, ο εις τρίτον αρπαγής ουρανόν, ο των απορρήτων τω Θεώ κοινωνήσας», «αυτός που δούλεψε πιο πολύ από τους Αποστόλους, το σκεύος της εκλογής, ο νυμφαγωγός της Εκκλησίας, ο κήρυκας των εθνών»2.

Σάββατο 24 Ιουνίου 2017

Ὁ πρῶτος μας στόχος

Εὐαγγέλιον Κυριακῆς 25 Ἰουνίου 2017, Γ΄ Ματθαίου (Ματθ. ς΄ 22-33)

«Ζητεῖτε πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν»

Τὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα εἶναι ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν «ἐπὶ τοῦ Ὄρους ὁμιλία» τοῦ Κυρίου. Σ᾿ αὐτὴ τὴν περικοπὴ ὁ Κύριος ἀναφέρεται σὲ μιὰ πολὺ πρακτικὴ πτυχὴ τῆς καθημερινῆς μας ζωῆς, στὴ μέριμνα γιὰ τὴ συντήρησή μας. Καὶ τί μᾶς λέει; «Μὴ μεριμνᾶτε τῇ ψυχῇ ὑμῶν τί φάγητε καὶ τί πίητε, μηδὲ τῷ σώματι ὑμῶν τί ἐνδύσησθε»· μὴ φροντίζετε μὲ ἀγωνία καὶ στενοχώρια γιὰ τὴ ζωή σας, τί θὰ φᾶτε καὶ τί θὰ πιεῖτε, οὔτε γιὰ τὸ σῶμα σας τί ἔνδυμα θὰ φορέσετε· ἀλλὰ πρῶτο καὶ κύριο μέλημά σας νὰ εἶναι πῶς θὰ ἀποκτήσετε τὴν ἀρετὴ καὶ πῶς θὰ κληρονομήσετε τὴ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Γιατί ὅμως;

1. Ἡ ἀγωνιώδης μέριμνα εἶναι ἀνώφελη ἀλλὰ καὶ βλαβερὴ
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
25 Ἰουνίου 2017
                                                                   
Τά μάτια μας Ἀδελφοί μου, εἶναι τά πολύτιμα ἐκεῖνα ὄργανα τοῦ σώματός μας πού μᾶς ἐπιτρέπουν νά βλέπουμε τούς δικούς μας ἀνθρώπους, τήν φύση γύρω μας καί ὅλα τά μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ. Χωρίς τά αἰσθητήρια τῆς ὁράσεως ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἀνάπηρος, ζεῖ πάντοτε στό σκοτάδι, δέν ἔχει τήν δυνατότητα νά κινεῖται χωρίς κίνδυνο καί ἐξαρτᾶται ἡ ἐπιβίωσή του ἀπό τήν βοήθεια τῶν συνανθρώπων του.
ΚΥΡΙΑΚΗ 25 ΙΟΥΝΙΟΥ 2017 – Γ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(Ματθ. στ΄ 22-33)) (Ρωμ. ε΄ 1-10)

Η πίστη στη Θεία Πρόνοια

«Μη μεριμνάτε τη ψυχή υμών τι φάγητε και τι πίητε»

 Η απόλυτη εμπιστοσύνη στην Πρόνοια του Θεού, προβάλλει ως βασική αναγκαιότητα στη ζωή του ανθρώπου. Λειτουργεί ως αντίδοτο στην αγωνιώδη μέριμνα που βλέπουμε συνήθως να εκδηλώνεται για τις βιοτικές και άλλες ανάγκες, οι οποίες τον καθηλώνουν και τον εγκλωβίζουν σε πολλαπλά αδιέξοδα. Είναι ξεκάθαρα τα μηνύματα που εκπέμπει η σημερινή ευαγγελική περικοπή που είναι παρμένη από την «Επί του Όρους Ομιλία» του Κυρίου μας. Η αλήθεια αυτή που εκπέμπει σήμερα το ευαγγελικό μήνυμα είναι τόσο επίκαιρη, αφού αναδεικνύεται και σαν σωτήρια συνταγή για τη θεραπεία της «παθογένειας» που προσβάλλει το σημερινό άνθρωπο. Και πραγματικά, τον βλέπουμε να είναι φοβερά ευάλωτος σε αυτό που ο ίδιος το έχει ονομάσει άγχος και που δεν συνιστά τίποτε άλλο παρά την νοοτροπία που αναπτύσσει να στηρίζει όλα αποκλειστικά στις δικές του δυνάμεις, αρνούμενος να προσβλέπει και να επικαλείται τη βοήθεια το Θεού, επιδεικνύοντας έτσι εμπιστοσύνη στο άγιο θέλημά Του.

                                                                           Πλεονεξία
ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 25 ΙΟΥΝΙΟΥ

Γ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
(Ρωμ. ε΄ 1-10)

Εἶναι γνωστόν σέ ὅλους μας, ἀδελφοί μου, ὅτι ὁ ἄνθρωπος, ὁ καθένας μας, συχνά-πυκνά στή ζωή του καυχιέται γιά κάποια πράγματα. Γιά παράδειγμα, ἄλλος καυχιέται γιά τό γεγονός ὅτι προέρχεται ἀπό μία οἰκογένεια πού ἔχει ὄνομα στήν κοινωνίαν, ἄλλος γιά τό γεγονός ὅτι ἔχει περιουσίαν, πλούτη, ἄλλος γιά τό ὅτι ἔχει δημιουργήσει ὄμορφη οἰκογένεια, ἔχει καλά παιδιά, κάποιος ἄλλος γιά τήν ἐργασίαν του, γιά τήν θέσιν τήν ὁποίαν κατέχει στόν ἐπαγγελματικόν του χῶρο, γιά τήν ὀξύνειάν του, τήν  μόρφωσίν του, τίς σπουδές του, καί γιά τί ἄλλο. Ἆρά γε, μία τέτοια συμπεριφορά εἶναι χριστιανική, συνάδει μέ τήν διδασκαλίαν τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας; Ἡ ἀπάντησις εἶναι ἀρνητική. Ὄχι, δέν ἐπιτρέπεται στόν χριστιανόν νά καυχιέται, νά ἐπαίρεται γιά ὅσα προείπαμε καί γιά τά ὅμοια αὐτῶν. Ὄχι, διότι ὅλα αὐτά δέν εἶναι κατορθώματα δικά μας, εἶναι δῶρα τοῦ Θεοῦ σ’ ἐμᾶς. Καί κάτι ἀκόμα, ἐξ ἴσου σημαντικό: Ὅλα αὐτά εἶναι πρόσκαιρα, παροδικά, φθαρτά, τά ἔχομε σήμερα καί αὔριο ἴσως ὄχι.
ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(Μθ. 6, 22-33)

Σύμφωνα μὲ τὴ διδασκαλία τῶν Πατέρων, ὁ παρὼν κόσμος, ὅσο ὄμορφος καὶ ἑλκυστικὸς νὰ εἶναι, τὴν ἴδια στιγμὴ μπορεῖ νὰ καταστεῖ ἀπατηλὸς καὶ πλάνος. Καὶ τοῦτο ἐνδέχεται νὰ συμβεῖ ὅταν οἱ ἄνθρωποι βαλτώσουν στὶς καθημερινὲς μέριμνες, προσκολληθοῦν στὴ γῆ καὶ λησμονήσουν τὸν πραγματικὸ προορισμό τους, ὁ ὁποῖος δὲν εἶναι ἄλλος ἀπὸ τὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Πράγματι, ἄλλο ἡ μόνιμη κατοικία καὶ ἄλλο ἡ προσωρινή. Ὡς μόνιμη κατοικία θεωρεῖται ἡ κατάσταση, στὴν ὁποία θὰ βρεθοῦμε μετὰ τὴν ἐκδημία μας, καὶ προσωρινὴ ἡ παροῦσα. Γι᾽ αὐτὸ καὶ ὁ Χριστὸς προτρέπει τοὺς ἀνθρώπους νὰ ζητοῦν πρῶτα ἀπὸ ὅλα τὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν καὶ νὰ μὴν πολυπραγμονοῦν γιὰ τὰ ἁπλὰ καὶ καθημερινά, ὅπως τὴν τροφὴ καὶ τὴν ἐνδυμασία.
ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ  Γ’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ 25 ΙΟΥΝΙΟΥ 2017 
ΟΙ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ 

     Σε ποιον κόσμο ζητά η πίστη να ζούμε; Ο άνθρωπος, αγαπητοί μου αδελφοί, μεγαλώνει και ζει σε μία κοινωνία η οποία τον καλεί  να επιβιώνει, να δημιουργεί, να έχει αυτάρκεια και ποιότητα στη ζωή του, να απολαμβάνει την ικανοποίηση  των επιθυμιών του, να αντιστέκεται στον θάνατο, στην ταπείνωση από τους άλλους, για να μπορεί να αισθάνεται αξιοπρεπής. Όλα αυτά προϋποθέτουν εργασία, στόχο ζωής, συνάντηση με τους άλλους ανθρώπους, συνύπαρξη στα πλαίσια της συνεργασίας και της αλληλεξάρτησης, ενίοτε και ρήξεις, όταν ο άνθρωπος θεωρεί ότι τα δικά του θέλω πρέπει να εκπληρωθούν υπερνικώντας τα θέλω των άλλων. Όλα αυτά συνδυάζονται με ένα άγχος, με μία μέριμνα, η οποία γίνεται αγωνία, άλλοτε τρόπος δημιουργίας, άλλοτε απογοήτευση και φόβος. Μέσα σ’ αυτές τις συντεταγμένες  τι ζητά άραγε η πίστη;
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «ΑΠΑΛΛΑΓΗ ΑΠΟ ΤΟ ΑΓΧΟΣ»

Ἀνάγκες ποικίλες πιέζουν τὸν ἄνθρωπο κάθε ἐποχῆς. Καὶ ἡ μέριμνα γιὰ τὸ αὔριο ἀποτελεῖ συνήθως τρόπο ζωῆς, ἱδιαίτερα στίς μέρες μας.

Ἀπὸ αὐτὴ τὴν ἀγχώδη μέριμνα ζητεῖ νὰ μᾶς ἐλευθερώσει ὁ Χριστός, λέγοντας: «Μὴ μεριμνᾶτε», μὴν ἀνησυχεῖτε, μὴν ἀφήνετε νὰ σᾶς τυραννοῦν ἀγωνιώδεις σκέψεις, σπᾶστε τά δεσμά τῆς ἀνησυχίας μέ τήν ἐμπιστοσύνη πρός τόν Θεό.
ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
Απόστολος: Ρωμ. ε΄ 1-10
Ευαγγέλιο: Ματθ. στ΄ 22-33
25 Ιουνίου 2017
«Ζητείτε δε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού, και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν» (Ματθ. στ΄ 33)
Η βασιλεία του Θεού είναι το σημαντικότερο «δώρο του Θεού» προς τον άνθρωπο. Η βασιλεία του Θεού, είναι μια κατάσταση αιωνιότητας, αγιότητας, δικαιοσύνης και αγάπης, όπου ο άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να βλέπει το Θεό, αλλά και να απολαμβάνει τα αγαθά της παρουσίας του. Αυτό το «δώρο του Θεού» το απαξίωσε ο άνθρωπος μέσα από την πτώση του και άρα και τη  συνειδητή άρνηση του να προχωρήσει από το «κατ’ εικόνα» στο «καθ’ ομοίωσιν Θεού».
ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ – 25 ΙΟΥΝΙΟΥ 2017

(Μτθ. στ΄, 22-33)

Ἡ εὐαγγελική περικοπή πού ἀκούσαμε σήμερα, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ἀποτελεῖ τμῆμα τῆς ἐπί τοῦ ὄρους ὁμιλίας τοῦ Χριστοῦ καί ἔχει ὡς κεντρικό θέμα τήν ἀγωνιώδη μέριμνα τῶν ἀνθρώπων γιά τή ζωή, ἔναντι τῆς ὁποίας ὑπογραμμίζει τήν ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ. Εὔλογα ὅμως ἀκούγοντας αὐτά, θά διερωτηθεῖ κανείς: Μήπως ἔτσι καταδικάζεται ἡ προσπάθεια τοῦ ἀνθρώπου νά φροντίσει γιά τόν ἑαυτό του καί τήν οἰκογένειά του; Θά ἦταν παρανόηση τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ νά ὑποστηρίξει κανείς κάτι τέτοιο. Ἡ φροντίδα γιά τή ζωή δέν ἀπορρέει μόνο ἀπό τή στοιχειώδη λογική, ἀλλ’ ἀποτελεῖ καί προσταγή τοῦ Θεοῦ.
Κυριακή 25 Ἰουνίου (Γ’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ) (Ματθ. ς’ 22-33)

Ὁ Κύριος στό εὐαγγελικό μας ἀνάγνωσμα παρομοιάζει τὸ νοῦ τοῦ ἀνθρώπου μέ το μάτι. Τὸ μάτι, λέει, εἶναι τὸ λυχνάρι ποὺ δίνει φῶς σὲ ὅλο τὸ σῶμα. Ὅταν τὸ μάτι εἶναι ὑγιές, ὅλο τὸ σῶμα φωτίζεται. Ὅταν ὅμως τὸ μάτι ἔχει βλάβη, τότε ὅλο τὸ σῶμα βυθίζε­ται στὸ σκοτάδι. Ἐὰν λοιπόν, ὁ νοῦς πού ἔχει τεθεῖ ἐντός σου σὰν φῶς εἶναι σκοτάδι, τότε πόσο πολὺ θὰ γίνει τὸ ἐσωτερικό σου σκοτάδι;

Σάββατο 17 Ιουνίου 2017

«Τους εν Άθω πατέρας και αγγέλους εν σώματι»

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καστορίας κ. Σεραφείμ

«Τις η καινή αύτη καί λαμπρά πανήγυρις;

Τι τα νεοκρότητα μέλη, τα εν τη Εκκλησία αδόμενα;

Οι του Όρους Όσιοι πάντες, χρεωστικώς σήμερον εορτάζονται»1

Με αυτούς τους λόγους ο φιλάγιος Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης εγκωμιάζει τους θεοφόρους πατέρες, οι οποίοι «ασκήσει και αθλήσει» διέλαμψαν στον αγιώνυμο Άθω, στην Ακολουθία που συνέταξε προς τιμή τους.

Κυριακή δευτέρα Ματθαίου. «Μνήμη πάντων των Οσίων Πατέρων των εν τω Αγίω Όρει διαλαμψάντων», μας σημειώνει ο ιερός συναξαριστής. Και ο φιλάγιος Αγιορείτης Μοναχός σημειώνει στον εγκωμιαστικό του λόγο: «Οσιακή πανήγυρις, πάντες οι δήμοι των Οσίων συνάχθητε. ... τα πλήθη των Μοναστών και Μιγάδων συνεορτάσατε. Καινή και κοινή μνήμη πάντων των του Όρους αγίων Πατέρων ... Καινά και κοινά άσματα πάντες ... ψάλατε»2.
Οι πειρασμοί του Κυρίου, η Κλήση των Μαθητών και η Αποστολή της Εκκλησίας
(Ματθ. 4,18-23)
Μιχαήλ Χούλη, Θεολόγου
Μετά την βάπτιση του Ιησού από τον Ιωάννη τον Πρόδρομο στον Ιορδάνη ποταμό, ο Χριστός οδηγήθηκε από το Πνεύμα στην έρημο και αντιμετώπισε νικηφόρα τρεις βαθιές εσωτερικές δοκιμασίες (πειρασμούς), που είναι και πειρασμοί του σύγχρονου κόσμου. Καταρχάς, αρνήθηκε να κάνει τις πέτρες ψωμί, όχι γιατί περιφρονούσε τις υλικές ανάγκες, αλλά γιατί αν οδηγούσε στην αυτονόμηση των υλικών αναγκών, θα μειωνόταν στους ανθρώπους ο ύψιστος στόχος, δηλαδή η πείνα και η δίψα για την σύνδεση με τον Θεό, την απόκτηση της βασιλείας Του, την καλλιέργεια των ουσιωδών αναγκών της αγάπης, της ειρήνης, της δικαιοσύνης.
Ἁλιεῖς ἀνθρώπων

Εὐαγγέλιον Κυριακῆς 18 Ἰουνίου 2017, Β΄ Ματθαίου (Ματθ. δ΄ 18-23)

«Δεῦτε ὀπίσω μου καὶ ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων»

Μὲ τὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα σήμερα μεταφερθήκαμε σὲ μιὰ ἀκρογιαλιὰ τῆς λίμνης Γεννησαρέτ. Κάποιοι ψαράδες ἔριχναν δίχτυα στὴ θάλασσα, δυὸ ἀδέλφια, ὁ Σίμων καὶ ὁ Ἀνδρέας, καὶ ἄλλα δύο, οἱ γιοὶ τοῦ Ζεβεδαίου, ὁ Ἰάκωβος καὶ ὁ Ἰωάννης. Ἦταν μιὰ συνηθισμένη ἡμέρα, ποὺ ὅμως τὴν ἔκανε πολὺ διαφορετικὴ ἡ παρουσία τοῦ Κυρίου. Οἱ ἁπλοϊκοὶ αὐτοὶ ἄνθρωποι γνώριζαν τὸν Κύριο καὶ εἶχαν συζητήσει μαζί Του. Ἀλλὰ τώρα ὁ Κύριος τοὺς ἀπευθύνει κλήση ὁλοκληρωτικῆς ἀφιερώσεως: «Ἀκολουθῆστε με ὡς μαθητές μου, κι Ἐγὼ θὰ σᾶς δώσω τὴ Χάρι νὰ ἁλιεύετε ἀνθρώπους ἀντὶ γιὰ ψάρια». Κι ἐκεῖνοι τὰ ἄφησαν ὅλα καὶ Τὸν ἀκολούθησαν. Μὲ αὐτὴ τὴν ἀφορμὴ ἂς δοῦμε γιατί ὁ Κύριος κάλεσε τέτοιους ἁπλοὺς ἀνθρώπους στὸ ἀποστολικὸ ἀξίωμα καὶ τί σημασία ἔχει αὐτὸ γιὰ τὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας.

1. Ἐκλεκτὰ σκεύη τῆς Χάριτος οἱ ταπεινοὶ
Ἡ καλλιέργεια τῆς συνειδήσεως

Ἀπόστολος Κυριακῆς 18 Ἰουνίου 2017 (Ρωμ. β΄ 10-16)

«Ἐνδείκνυνται τὸ ἔργον τοῦ νόμου γραπτὸν ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν, συμμαρτυρούσης αὐτῶν τῆς συνειδήσεως»

Δὲν ὑπάρχει ἄνθρωπος ποὺ νὰ μὴ γνω­ρίζει ποιὸ εἶναι τὸ καλὸ καὶ τὸ κακό. Ἀ­­­­­κόμη καὶ οἱ εἰδωλολάτρες, ὅπως μᾶς βεβαιώνει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὸ σημερινὸ Ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα, «ἐν­δεί­κνυνται τὸ ἔργον τοῦ νόμου γρα­πτὸν ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν, συμμαρτυρούσης αὐτῶν τῆς συνειδήσεως»· δηλαδὴ ἔχουν στὶς καρδιές τους γραμμένο τὸ νόμο ποὺ τοὺς διαφωτίζει νὰ διακρίνουν τὸ καλὸ ἀπὸ τὸ κακό. Ὁ νόμος αὐτὸς εἶναι ἡ συν­είδηση ποὺ δίνει μαρτυρία γιὰ τὸ ἂν εἶναι σωστὴ κάθε πράξη τους.

Μᾶς δίνεται λοιπὸν ἡ ἀφορμὴ σήμερα νὰ δοῦμε τί εἶναι ἡ συνείδηση καὶ πῶς μποροῦμε νὰ τὴν καλλιεργοῦμε, ὥστε νὰ μᾶς καθοδηγεῖ σωστά.

1. Συνείδηση, ἡ φωνὴ τοῦ Θεοῦ
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
KYΡIAKH B΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
18 Ἰουνίου 2017
Ἀπό τήν σημερινή Εὐαγγελική περικοπή, ἀδελφοί μου, πληροφορηθήκαμε τό κάλεσμα τῶν τεσσάρων πρώτων μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ μας στό ἀποστολικό ἔργο. Καί ἐνῶ τό γεγονός αὐτό ἔχει πολύ μεγάλη σημασία τόσο γιά τήν ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅσο καί γιά τήν προσωπική ζωή τοῦ καθενός των, ἔγινε μέ πολύ ἁπλό τρόπο καί χωρίς τίς γνωστές  τυμπανοκρουσίες πού παρατηροῦμε στήν ἐποχή μας. Ἄλλωστε, οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι ἦταν ἁπλοί ἄνθρωποι τοῦ λαοῦ, χωρίς κάποια ἰδιαίτερη κοινωνική θέση, χωρίς κάποια μόρφωση καί ἀξιώματα. Οὔτε κάποιας ὑψηλῆς καταγωγῆς ἦταν, οὔτε διέθεταν ἀξιόλογες περιουσίες, οὔτε εἶχαν κάποια σημαντικά καί ἰδιαίτερα προσόντα. Ἦταν ταπεινοί ψαράδες καί βιοπαλαιστές, ἄνθρωποι ἀγράμματοι, πού γνώριζαν μόνο τό ἀντικείμενο τῆς δουλειᾶς τους, πού ἦταν τό ψάρεμα. Ἄνθρωποι ἥσυχοι τῆς καθημερινότητας, ἄνθρωποι τοῦ μόχθου καί τῆς ἐργασίας.
ΚΥΡΙΑΚΗ Β ΜΑΤΘΑΙΟΥ
Απόστολος: Ρωμ. β΄ 10-16
Ευαγγέλιο: Ματθ. δ΄ 18-23
18 Ιουνίου 2017
«Δεύτε οπίσω μου και ποιήσω υμάς αλιείς ανθρώπων».
Η πρόσκληση που απευθύνει ο Κύριος στους ψαράδες της Γεννησαρέτ είναι ειδική. Ποια είναι αυτή; Τους καλεί σε μια μεγάλη αποστολή. Να γίνουν αλιείς ανθρώπων. Ωστόσο όμως και κάθε χριστιανός καλείται από τον Θεό να γίνει μαθητής του. Να τον ακολουθήσει και να διδάσκει με το καλό του παράδειγμα.
ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(Μθ. 4, 18-23)

Πε­ρι­πα­τῶν­τας ὁ Κύ­ρι­ος «πα­ρὰ τὴν θά­λασ­σαν τῆς Γα­λι­λαί­ας», συ­νάν­τη­σε τέσ­σε­ρεις ψα­ρά­δες, τὰ ἀ­δέλ­φια Σί­μω­να καὶ Ἀν­δρέ­α καὶ τὰ ἀ­δέλ­φια Ἰ­ά­κω­βο καὶ Ἰ­ω­άν­νη. Τοὺς κά­λε­σε νὰ τὸν ἀ­κο­λου­θή­σουν καὶ αὐ­τοὶ ἀ­μέ­σως καὶ χω­ρὶς χρο­νο­τρι­βὴ ἀν­τα­πο­κρί­θη­καν στὴν κλή­ση του: «οἱ δὲ εὐ­θέ­ως ἀ­φέν­τες τὸ πλοῖ­ον καὶ τὸν πα­τέ­ρα αὐ­τῶν ἠ­κο­λού­θη­σαν αὐ­τῷ».
ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ – 18 ΙΟΥΝΙΟΥ 2017

(Ματθ. δ΄, 18-23)

Ἀδελφοί, γιὰ τὴν κλήση τῶν πρώτων μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ στὸ ἀποστολικὸ ἔργο ὁμιλεῖ τὸ σημερινὸ Εὐαγγέλιο. Ἂς τὸ ἀκούσουμε ξανὰ στὴ δική μας ἁπλοελληνικὴ γλώσσα.

«Ἐκεῖνο τὸν καιρὸ καθὼς ὁ Ἰησοῦς περπατοῦσε στὴν ὄχθη τῆς λίμνης τῆς Γαλιλαίας, εἶδε δύο ἀδέρφια, τὸ Σίμωνα ποὺ τὸν ἔλεγαν Πέτρο, καὶ τὸν ἀδερφὸ του τὸν Ἀνδρέα, νὰ ρίχνουν τὰ δίχτυα στὴ λίμνη, γιατί ἦταν ψαράδες. ‘‘Ἀκολουθῆστε μέ’’, τοὺς λέει, ‘‘καὶ θὰ σᾶς κάνω ψαράδες ἀνθρώπων’’. Κι αὐτοὶ ἀμέσως ἄφησαν τὰ δίχτυα καὶ τὸν ἀκολούθησαν.
ΚΥΡΙΑΚΗ 18 ΙΟΥΝΙΟΥ 2017 – Β΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(Ματθ. δ΄ 18-23)) (Ρωμ. β΄ 10-16)

Μαθητεία κοντά στον Χριστό

  «Οι δε ευθέως αφέντες τα δίκτυα ηκολούθησαν αυτώ»

Μετά από τον κύκλο των εορτών του Πεντηκοσταρίου, βλέπουμε ότι το έργο του Κυρίου για τη σωτηρία του ανθρώπου προσλαμβάνει δυναμικές διαστάσεις, όπως αυτές αποκαλύπτονται αυθεντικά μέσα στο χώρο του ιδίου του Σώματός Του, που είναι η Εκκλησία. Η πρόσκληση που απηύθυνε προς τους πρώτους μαθητές Του σηματοδοτεί τη νέα περίοδο ανακαίνισης του ανθρώπου σε ορίζοντες της αιωνιότητας, με φόντο την πραγματικότητα της Εκκλησίας, τα βήματα της οποίας κατευθύνει αδιάλειπτα εις «πάσα την αλήθεια» η συνεχής παρουσία του Αγίου Πνεύματος. Η κλήση των πρώτων μαθητών του Κυρίου, στην οποία αναφέρεται το σημερινό ανάγνωσμα, απευθύνεται ουσιαστικά σε όλους τους ανθρώπους.
ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 18 ΙΟΥΝΙΟΥ 2017

Κυριακή 18 Ἰουνίου 2017

Β΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(Ρωμ. β΄10-16)

Δόξα, τιμή καί εἰρήνη. Τρία ἀνεκτίμητα ἀγαθά, ἀδελφοί μου, τά ὁποῖα ἐπιζητεῖ καί ἐπιδιώκει ὁ κάθε ἄνθρωπος στήν ζωήν του, καί γιά τά ὁποῖα γίνεται πολύς λόγος. Προσπάθεια μεγάλη καταβάλλεται γιά νά τά ἀποκτήσῃ κανείς, ἡ ὁποία προσπάθεια ἄλλοτε ἀποδίδει ἀποτέλεσμα, ἄλλοτε ὄχι. Ὅσοι ἀπογοητεύονται, ἴσως δέν γνωρίζουν  τόν τρόπον γιά νά ἀγωνισθοῦν καί νά ἀποκτήσουν αὐτά τά  ἀγαθά. Ἄς ἔλθομε, λοιπόν, νά καταθέσωμε τήν σκέψιν μας γιά τό κάθε ἕνα ἀπό αὐτά τά ἀγαθά, καί, ἐν συνεχείᾳ, νά ἰδοῦμε τό σπουδαιότερο, τόν τρόπον ἀποκτήσεως αὐτῶν.
ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Β’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ 18 ΙΟΥΝΙΟΥ 2017
ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ 

   Ποιο είναι το μήνυμα του Χριστού; Ποιο είναι το μήνυμα της Εκκλησίας, αγαπητοί μου αδελφοί, στον σύγχρονο άνθρωπο; Όταν ο Κύριος κάλεσε τους μαθητές να Τον ακολουθήσουν στο έργο της σωτηρίας των ανθρώπων, τους ζήτησε να γίνουν μαζί Του «αλιείς ανθρώπων» (Ματθ. 4, 19), δεν τους αποκάλυψε αρχικά το περιεχόμενο του μηνύματος. Ήταν το πρόσωπό Του το οποίο τους ήλκυσε. Καθώς όμως άρχισαν να περιοδεύουν μαζί Του όλη τη Γαλιλαία, έγιναν ακροατές και του μηνύματος, «του Ευαγγελίου της Βασιλείας» (Ματθ. 4, 23). Πρόσωπο και Μήνυμα. Αυτός ο ιδιαίτερος συνδυασμός αποτελεί την προσφορά της Εκκλησίας στον άνθρωπο κάθε εποχής και ιδιαιτέρως σήμερα.
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ»

Στήν σημερινή εὐαγγελική περικοπή βλέπουμε τόν Χριστό νά ἐπιλέγει τούς στενούς συνεργάτες Του γιά τό τεράστιο ἔργο τῆς μεταμορφώσεως καί ἀνακαινίσεως τοῦ κόσμου.  Δέν ἀπευθύνεται ὅμως στούς κύκλους τῶν πλουσίων, τῶν πολιτικά ἰσχυρῶν, τῶν εὐσεβῶν τοῦ ἰουδαϊκοῦ κέντρου τῆς Ἱερουσαλήμ.  Τούς ἀναζητεῖ σέ ἕνα περιβάλλον ἁπλό, μέ φυσικό ἐλεύθερο ὁρίζοντα «παρά τήν θάλασσαν τῆς Γαλιλαίας».
Κυριακή 18 Ἰουνίου (Β’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ) (Ματθ. δ’ 18-23)

          Ὁ Κύριος βρίσκεται στὴ Γαλιλαία καὶ βαδίζει στὴν ἀκρογιαλιά τῆς λίμνης Γεννησαρέτ. Αὐτή τὴν ὥρα ἀρκετὰ ψαροκάικα ἑτοιμάζονται γιὰ ψά­ρεμα καὶ ὁ Κύριος ὁδηγεῖ τὰ βήματά Του σὲ ἕνα ἀπὸ αὐτά, ὅπου δυὸ ἀδέλφια, ὁ Ἀνδρέας καὶ ὁ Πέτρος, ρίχνουν τὰ δίχτυα στὴ θάλασσα. Σ' αὐτοὺς ἀπευθύνεται τώρα ὁ Κύριος. Καὶ τί τοὺς λέει; Συγκλο­νιστικὸς λόγος ἐξέρχεται ἀπὸ τὸ στόμα Του. «Δεῦτε ὀπίσω μου καὶ ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων». Ἐλᾶτε κοντά μου, τοὺς λέει, καὶ ἐγώ θὰ σᾶς κάνω ψαράδες ἀν­θρώπων, θὰ σᾶς δώσω δηλαδὴ τὴν ἱκανό­τητα καὶ τὴ δύναμη νὰ ἑλκύετε καὶ νὰ ὁδηγεῖτε ἀνθρώπους στὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

Κυριακή 11 Ιουνίου 2017

Oι Άγιοι είναι ζωντανοί!

Ιάσων Ιερομ.

Για να λογίζεται κάποιος επιτυχημένος στον κόσμο πρέπει να έχει χρήματα, κοινωνική καταξίωση και να τον αναγνωρίζουν όλοι…! Οι άνθρωποι πλέον έχουμε τεράστιο θέμα με την εικόνα μας. Ο καθένας βέβαια την εικόνα του μπορεί να τη φτιάχνει όπως θέλει κι όπως θέλει να παρουσιάζεται στους άλλους. Τώρα δε με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, των οποίων η λειτουργία βασίζεται στη κυριαρχία της εικόνας, μπορεί ο καθένας να διαμορφώνει την εικόνα του ακόμα πιο εύκολα αναζητώντας επίμονα μιαν αναγνωρισιμότητα. Ότι τέλος πάντων έχει μια κάποια αξία σε διάφορα επίπεδα.
Το διαχρονικό κάλεσμα των Αγίων Πάντων

του  Αρχιμ.   Γρηγορίου  Κωνσταντίνου   Διδάκτωρος  Θεολογίας

Η Κυριακή των Αγίων Πάντων αποτελεί προέκταση της Μεγάλης Εορτής της Πεντηκοστής, της καθόδου του Αγίου Πνεύματος στην Εκκλησία. Αυτή η κάθοδος συγκροτεί τον θεσμό της Εκκλησίας, ως Σώμα Χριστού και καθιστά κάθε πιστό μέλος της κοινωνό της πνευματικής οικογένειας με προσανατολισμό την Βασιλεία των Ουρανών.

Σάββατο 10 Ιουνίου 2017

Πρώτη μας ἀγάπη ὁ Χριστός!

Εὐαγγέλιον Κυριακῆς 11 Ἰουνίου 2017 - Ἁγίων Πάντων (Ματθ. ι΄ 32-33, 37-38, ιθ΄ 27-30)

«Ἰδοὺ ἡμεῖς ἀφήκαμεν πάντα καὶ ἠκολουθήσαμέν σοι»

Τὴν προηγούμενη Κυριακὴ γιορτάσαμε τὴν Πεντηκοστή· σήμερα, Κυριακὴ τῶν Ἁγίων Πάν­των, γιορτάζουμε τὸν καρπὸ τῆς Πεντηκοστῆς: ὅλους τοὺς Ἁγίους, γνωστοὺς καὶ ἀγνώστους. Ἀκούσαμε στὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα τὸν ἀπόστολο Πέτρο νὰ λέει πρὸς τὸν Κύριο: «Ἰδοὺ ἡμεῖς ἀφήκαμεν πάντα καὶ ἠκολουθήσαμέν σοι». Νά, ἐμεῖς, Κύριε, τὰ ἀφήσαμε ὅλα γιὰ Σένα καὶ Σὲ ἀκολουθήσαμε. Ἡ φωνὴ αὐτὴ ὅμως εἶναι φωνὴ ὅλων τῶν Ἁγίων. Ἂς μελετήσουμε λοιπὸν σήμερα πολὺ σύντομα τὸ παράδειγμα τῶν Ἁγίων, ποὺ τὰ ἄφησαν ὅλα γιὰ τὸν Χριστό, καὶ ἂς δοῦμε πῶς μποροῦμε κι ἐμεῖς νὰ τοὺς ἀκολουθήσουμε.

1. Τὰ ἄφησαν ὅλα γιὰ τὸν Χριστὸ
Ἡ ἐλπίδα τῆς αἰώνιας ζωῆς

Ἀπόστολος Κυριακῆς 11 Ἰουνίου 2017 - Ἁγίων Πάντων (Ἑβρ. ια΄ 33 - ιβ΄ 2)

«Ἄλλοι δὲ ἐτυμπανίσθησαν, οὐ προσδεξάμενοι τὴν ἀπολύτρωσιν, ἵνα κρείττονος ἀναστάσεως τύχωσιν»

Ἡ πρώτη Κυριακὴ μετὰ τὴν Πεντη­κο­στὴ εἶναι ἀφιερωμένη στὴ ­μνήμη τῶν Ἁ­­­­γίων Πάντων, δηλαδὴ ὅλων «τῶν ­ἁ­­­­­­­­­πανταχοῦ τῆς ­οἰκουμένης» ­γνω­στῶν καὶ ἀγνώστων ἁγίων. ­Πολλοὶ ἀπ’ αὐ­τούς, ὅπως ­ἀναφέρει ὁ ἀπόστο­λος Παῦ­­λος στὸ σημερινὸ Ἀποστολικὸ ­ἀ­νά­­γνω­σμα, ἐπειδὴ δὲν δέχθηκαν νὰ ἀρ­­νηθοῦν τὴν ­πίστη τους, ­ὑποβλήθη­καν σὲ ­σκλη­ρὰ ­βασανιστήρια. Ἀρνήθηκαν νὰ δεχθοῦν «τὴν ­ἀπολύτρωσιν», νὰ γλυτώσουν δηλαδὴ τὰ βασανιστήρια καὶ νὰ ­ἐξασφαλίσουν τὴν ἐπίγεια ζωή τους. Προτίμησαν τὸ μαρτύριο, «ἵ­­να κρείττονος ἀναστάσεως ­τύχωσιν», γιὰ νὰ ἀναστηθοῦν στὴν τελικὴ ἀνάσταση καὶ ὄχι νὰ πετύχουν μιὰ πρόσκαιρη ἀποκατάσταση σ’ αὐτὴ τὴ ζωή.

Ἂς δοῦμε λοιπὸν πῶς ἡ ἐλπίδα τῆς ἀ­­­ναστάσεως στὴν αἰώνια ζωὴ ἐνίσχυε τοὺς Ἁγίους μπροστὰ στὶς κάθε εἴδους δοκιμασίες, καὶ τί σημασία ἔχει αὐτὸ γιὰ τὴ δική μας ζωή.

1. Προσδοκία «ἄλλης βιοτῆς»
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ  ΤΩΝ  ΑΓΙΩΝ  ΠΑΝΤΩΝ
11 Ἰουνίου 2017
Τήν προηγούμενη Κυριακή τῆς Πεντηκοστῆς, γιορτάσαμε τήν θαυμαστή κάθοδο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στήν Ἐκκλησία. Ἀπό τήν Πεντηκοστή καί μετά, τό Πανάγιο Πνεῦμα παραμένει συνεχῶς στήν Ἐκκλησία καί συνεχίζει τό ἀπολυτρωτικό ἔργο τοῦ Χριστοῦ. Τήν στερεώνει, τήν κατευθύνει,  τήν ὁδηγεῖ στήν ἀλήθεια, διατηρεῖ τήν ἑνότητά της, χειροτονεῖ τούς ἱερεῖς, τελεῖ τά Μυστήρια καί ὁδηγεῖ τά μέλη της στήν ἁγιότητα. Ἡ Ἐκκλησία μας, κατά τόν ἱερό Χρυσόστομο, εἶναι ἕνα ἐργαστήριο ἁγιότητος. Ἕνα ἐργοστάσιο πού παράγει Ἁγίους. Αὐτός εἶναι προορισμός καί ὁ σκοπός της. Ἄν δέν ἐπιτυγχάνει τόν σκοπό αὐτό, δέν ἔχει λόγο ὑπάρξεως.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ ( Α΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ)
Απόστολος: Εβρ. ια΄ 33-ιβ΄ 2
Ευαγγέλιο: Ματθ. ι΄ 32-33, 37-38, ιθ΄ 27-30)
11 Ιουνίου 2017
«Τοιγαρούν και ημείς τοσούτον έχοντες περικείμενον ημίν νέφος μαρτύρων…. Δ’ υπομονής τρέχωμεν τον προκείμενον ημίν αγώνα» (Εβρ. ιβ΄ 1)».
Με τη σημερινή γιορτή των Αγίων Πάντων κλείνει ο κύκλος των κινητών γιορτών με επίκεντρο το Πάσχα. Την ίδια όμως στιγμή είναι και ένα νέο ξεκίνημα, μια νέα αφετηρία μετά την πεντηκοστή και την ίδρυση της πρώτης Εκκλησίας. Μάλιστα αυτή η γιορτή έρχεται να επιβεβαιώσει όχι μόνο τα αγαθά αποτελέσματα της επιφοίτησης του Αγίου Πνεύματος, αλλά και τα σωτήρια αποτελέσματα της σταυρικής θυσίας του Κυρίου. Όλοι οι Άγιοι, με την ομολογία της πίστεως, με το ήθος και την αγιότητα στην καθημερινή τους ζωή, ιδιαίτερα δε με το μαρτύριο της ζωής τους, έδωσαν την καλύτερη μαρτυρία για τη γνησιότητα τόσο της πίστεως, όσο και της αγάπης τους προς το Χριστό.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ

(Μθ. 10, 31-33˙ 37-38. 19, 27-30)

Ἡ ση­με­ρι­νὴ Κυ­ρι­α­κὴ εἶ­ναι ἀ­φι­ε­ρω­μέ­νη σὲ ὅλους τοὺς Ἁγίους, γνωστοὺς καὶ ἀγνώστους, ὅσοι ἀπὸ τοῦ Ἀδὰμ μέχρι τῆς ἐποχῆς μας τελειώθηκαν ἐν εὐσεβείᾳ καὶ δόξασαν διὰ τῆς ζωῆς τους τὸν Θεό.

Ὅλα τοῦτα τὰ πλήθη ἔ­γι­ναν ἅ­γι­οι καὶ ἀ­ξι­ώ­θη­καν τῆς ἰ­δι­αί­τε­ρης φι­λί­ας τοῦ Θε­οῦ, δι­ό­τι ἀ­κο­λού­θη­σαν τὸν δρό­μο τὸν ἁ­πλὸ καὶ εὐ­αγ­γε­λι­κό. Τή­ρη­σαν δηλαδὴ τὶς δύ­ο βα­σι­κὲς προ­ϋ­πο­θέ­σεις ποὺ ὁ ἴ­διος ὁ Χρι­στὸς ἔ­θε­σε, ὥ­στε νὰ χα­ρι­τώ­σει κά­ποιον. Ἡ πρώ­τη ἀ­φο­ρᾶ στὴν ὁ­μο­λο­γί­α τῆς πί­στης μας πρὸς τὸ πρό­σω­πο τοῦ Χρι­στοῦ, ἡ ὁ­ποί­α συ­νο­δεύ­ε­ται μά­λι­στα ἀ­πὸ τὴν ἀ­να­γνώ­ρι­ση ποὺ ὁ πι­στὸς θὰ λά­βει ἀ­πὸ τὸν ἴ­διο τὸν Χρι­στὸ μπρο­στὰ στὸν Θε­ὸ Πα­τέ­ρα: «Πᾶς οὖν ὅ­στις ὁ­μο­λο­γή­σει ἐν ἐ­μοὶ ἔμ­προ­σθεν τῶν ἀν­θρώ­πων, ὁ­μο­λο­γή­σω κἀ­γῶ ἐν αὐ­τῷ ἔμ­προ­σθεν τοῦ πα­τρός μου τοῦ ἐν οὐ­ρα­νοῖς».
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ (A’ MΑΤΘΑΙΟΥ) – 11 ΙΟΥΝΙΟΥ 2017

(Μτθ. ι΄, 32-33, 37-38 – ιθ΄, 27-30)

Μὲ τὴ γιορτὴ τῶν Ἁγίων Πάντων σήμερα, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, κλείνει ὁ κύκλος τῶν κινητῶν γιορτῶν τοῦ Τριωδίου καὶ τοῦ Πεντηκοσταρίου. Ἡ σημερινὴ Κυριακή, πρώτη μετὰ τὴν Πεντηκοστή, εἶναι ἀφιερωμένη σ᾽ ὅλους τοὺς Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας, τοὺς πρὶν ἀπὸ τὸ Χριστό καὶ μετὰ τὸ Χριστό. Εἶναι ἡ γιορτὴ τῆς χριστιανικῆς ἁγιωσύνης, ἡ ὁποία εἶναι καρπὸς τῆς παρουσίας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στὴν Ἐκκλησία.
ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΙΟΥΝΙΟΥ 2017 – ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ

(Ματθ. ι΄ 32-33, 37-38, ιθ’ 27-30)) (Πραξ. ιβ΄ 25-ιγ 12)

Πίστεως αναβάσεις

«Οι Άγιοι Πάντες διά πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας»

Μάρτυρες της αλήθειας και της σωτηρίας που προσφέρει ο Χριστός «έως εσχάτου της γης», έγιναν μετά την Πεντηκοστή οι Άγιοι Απόστολοι. Τις διόδους της φωτεινής τους πορείας ακολούθησαν και όλοι οι άγιοι που κοσμούν το στερέωμα της Εκκλησίας και τη λαμπρύνουν με τη μαρτυρία τους. Σήμερα, Κυριακή των Αγίων Πάντων, η Εκκλησία μας τιμά την ιερά μνήμη όλων «των απ’ αιώνος ευαρεστησάντων αγίων» Επειδή υπάρχουν και πρόσωπα που δεν έγιναν γνωστά και δεν συμπεριλήφθηκαν τα ονόματά τους στο αγιολόγιο, με τη σημερινή εορτή των Αγίων Πάντων, όλες οι μορφές που καταξιώθηκαν του αγιασμού εν Πνεύματι αγίω,  απολαμβάνουν της τιμής που προσφέρει η Εκκλησία.

Εμπειρία του μαρτυρίου 
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ»

Ἡ περικοπή πού διαβάζεται σήμερα  Κυριακή τῶν ἁγίων Πάντων, σταχυολογημένη ἀπό τό εὐαγγέλιο τοῦ Ματθαίου, ἀναφέρει:

«Ὅποιος ὁμολογήσει μπροστά στούς ἀνθρώπους ὅτι ἀνήκει σ’ ἐμένα, θά τόν ἀναγνωρίσω κι ἐγώ γιά δικό μου, μπροστά στόν οὐράνιο Πατέρα μου. Ὅποιος ὅμως μέ ἀπαρνηθεῖ μπροστά στούς ἀνθρώπους, θά τόν ἀπαρνηθῶ κι ἐγώ μπροστά στόν οὐράνιο Πατέρα μου.

Ὅποιος  ἀγαπάει πατέρα ἤ μητέρα, γιό ἤ θυγατέρα παραπάνω ἀπό μένα δέν εἶναι ἄξιος γιά μένα. Καί ὅποιος δέν παίρνει τό σταυρό του καί δέ μέ ἀκολουθεῖ δέν εἶναι ἄξιος γιά μαθητής μου.
Κυριακή 11 Ἰουνίου (ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ) (Ματθ. ι’ 32-33, 37-38, ιθ’ 27-30)

Κυριακὴ τῶν Ἁγίων Πάντων σήμερα. Τῶν ἡρώων τῆς πίστεως ποὺ βάδισαν τὸν πιὸ δύσκολο καὶ κοπιαστικὸ δρόμο ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸ δρόμο τῆς ἁγιότητος, τὴν στενὴ καὶ τεθλιμμένη ὁδὸ τοῦ Εὐαγγελίου. Ἕνα δρόμο, τὸν ὁποῖο ὁ Κύριος ὑποδει­κνύει καὶ σὲ ὅλους μας μὲ τὰ τόσο δυ­νατὰ καὶ ἔντονα λόγια ποὺ ἀκοῦμε στὸ Εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα τῆς ἑορτῆς.
Οι φίλοι του Χριστού είναι και δικοί μας φίλοι

του  Αρχιμ.   Γρηγορίου  Κωνσταντίνου   Διδάκτωρος  Θεολογίας

Η Κυριακή των Αγίων Πάντων αποτελεί προέκταση της Μεγάλης Εορτής της Πεντηκοστής, της καθόδου του Αγίου Πνεύματος στην Εκκλησία. Αυτή η κάθοδος συγκροτεί τον θεσμό της Εκκλησίας, ως Σώμα Χριστού και καθιστά κάθε πιστό μέλος της κοινωνό της πνευματικής οικογένειας με προσανατολισμό την Βασιλεία των Ουρανών.

Κυριακή 4 Ιουνίου 2017

''Εκχεώ από του πνεύματός μου επί πάσαν σάρκα''

Του Λάμπρου Σκόντζου Θεολόγου - Καθηγητού

Η αγία εορτή της Πεντηκοστής είναι ένας ξεχωριστός σταθμός στον εορτολογικό κύκλο του ενιαυτού για την Εκκλησία μας. Αυτή μαζί με το Πάσχα αποτελούν τις αρχαιότερες εορτές, οι οποίες ανάγονται ως τους αποστολικούς χρόνους.

Σάββατο 3 Ιουνίου 2017

Λουσμένοι στὸ φῶς τοῦ Θεοῦ

Εὐαγγέλιον Κυριακῆς 4 Ἰουνίου 2017, τῆς Πεντηκοστῆς (Ἰω. ζ΄ 37-52, η΄ 12)

«Ὁ ἀκολουθῶν ἐμοί… ἕξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς»

Σήμερα εἶναι Πεντηκοστή. Σήμερα ἔπνευσε ἕνας πρωτόγνωρος ἄνεμος στὴ γῆ, ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ποὺ μεταμορφώνει τὸν ἄνθρωπο· κατῆλθε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο. Τὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα περιέχει πολὺ σημαντικὲς ἀλήθειες σχετικὰ μὲ τὴν ἑορτή. Μεταξὺ τῶν ἄλλων ἀκούσαμε τὸν Κύριο νὰ διακηρύττει ὅτι εἶναι τὸ φῶς τοῦ κόσμου καὶ ὅτι ὅποιος Τὸν ἀκολουθεῖ, δὲν θὰ περπατήσει στὸ σκοτάδι, ἀλλὰ θὰ ἔχει τὸ φῶς τῆς ζωῆς. Ἄς δοῦμε λοιπὸν τί σημαίνει ὅτι ὅποιος ἀκολουθεῖ τὸν Κύριο, θὰ ἔχει τὸ φῶς τῆς ζωῆς καὶ πῶς θὰ κατορθώσουμε κι ἐμεῖς νὰ Τὸν ἀκολουθήσουμε.

1. Ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος
Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα στὴ ζωή μας

Ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 4 Ἰουνίου 2017, τῆς Πεντηκοστῆς (Πράξ. β΄ 1-11)

«Καὶ ἐπλήσθησαν ἅπαντες Πνεύματος Ἁγίου»

«Πεντηκοστὴν ἑορτάζομεν» σήμερα «καὶ Πνεύματος ἐπιδημίαν». Ἑορτάζουμε δη­­­λαδὴ τὴν ἡμέρα ἐκείνη, κατὰ τὴν ὁποία τὸ Πανάγιο Πνεῦμα κατῆλθε στὸ ὑπερῶο ὅπου ἦταν συγκεντρωμένοι οἱ μαθητὲς τοῦ Κυρίου «καὶ ἐπλήσθησαν ἅπαντες Πνεύματος Ἁγίου». Ὅλοι τους τότε πλημμύρισαν ἐσωτερικὰ μὲ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Ἀπὸ τότε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα φανερώνεται καὶ ἐνεργεῖ μὲ ἕνα μοναδικὸ τρόπο μέσα στὴν Ἐκκλησία, καθὼς εἶναι γιὰ τὴν Ἐκκλησία ὅ,τι εἶναι ἡ ψυχὴ γιὰ τὸ σῶμα.
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ» 
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ
4 Ἰουνίου 2017
Μετά τήν Ἀνάστασή Του ὁ Κύριος, ἐπί σαράντα ἡμέρες ἐμφανιζόταν στίς Μυροφόρες, στούς Μαθητές Του καί σέ ἁπλούς ἀνθρώπους πού τόν πίστεψαν. Ἐμφανίστηκε, ὅπως ἀναφέρει ἡ Ἁγία Γραφή, σέ πάνω ἀπό πεντακόσιους ἀδελφούς, γιά νά βεβαιωθοῦν ὅτι μπορεῖ μέν νά ἔπαθε ὡς ἄνθρωπος, ἀλλά ὡς Θεός νίκησε τόν θάνατο καί ἀναστήθηκε πραγματικά.
ΚΥΡΙΑΚΗ 4 ΙΟΥΝΙΟΥ 2017 – ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

(Ιω. ζ΄ 37-52, η΄ 12)) (Πραξ. β΄ 1-11)

Η παρουσία του Παρακλήτου

«ούπω γαρ ήν Πνεύμα Άγιον»

Η Κυριακή της Πεντηκοστής είναι η γενέθλιος ημέρα της Εκκλησίας. Πενήντα μέρες μετά από την Ανάσταση του Χριστού η Ορθόδοξη Εκκλησία μας εορτάζει την Αγία Πεντηκοστή. Έτσι καθιερώθηκε να ονομάζεται η τελευταία μεγάλη εορτή της πασχαλινής περιόδου.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

(Ἰω. 7, 37-52˙ 8, 12)

Σή­με­ρα, ἑ­ορ­τά­ζου­με τὴν ἔ­λευ­ση τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος καὶ τὸν ἐγκαινιασμὸ τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τοῦ Χρι­στοῦ. Οἱ ἄν­θρω­ποι πλέον δύ­ναν­ται νὰ με­τέ­χουν στὰ κρείτ­το­να, τὴν ἀ­θα­να­σί­α καὶ τὴν ἁ­γι­ό­τη­τα τοῦ Θε­οῦ.

Πρὸ τῆς ἐ­λεύ­σε­ως τοῦ Χρι­στοῦ, δηλαδὴ τῆς Ἐ­ναν­θρώ­πη­σής του, τὸ Ἅ­γι­ο Πνεῦ­μα χο­ρη­γοῦ­σε μὲν τὰ χα­ρί­σμα­τά του, τὴν ἔλ­λαμ­ψη καὶ τὸν ἁ­γι­α­σμὸ σὲ κά­ποιους ἀν­θρώ­πους, ὅ­πως ἦ­ταν οἱ Προ­φῆ­τες, ὥ­στε αὐ­τοὶ νὰ ἱ­κα­νω­θοῦν νὰ γνω­ρί­σουν τὸν Θε­ό, νὰ κη­ρύ­ξουν καὶ νὰ ὁ­μι­λή­σουν γιὰ τὰ μέλ­λον­τα, ὅ­μως αὐ­τό (τὸ Ἅ­γι­ο Πνεῦ­μα) ἀ­που­σί­α­ζε, ὡς μό­νι­μη καὶ δι­αρ­κὴς πα­ρου­σί­α, ἀ­πὸ τὸν κό­σμο.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ
Απόστολος: Πράξ. β' 1-11
Ευαγγέλιον: Ιωάν. ζ' 37 – 52, η΄ 12
4 Ιουνίου 2017
«Καὶ ἐν τῷ συμπληροῦσθαι τὴν ἡμέραν τῆς πεντηκοστῆς ἦσαν ἅπαντες ὁμοθυμαδὸν ἐπὶ τὸ αὐτό».
Γενέθλιος ημέρα για την Εκκλησία μας, η ημέρα της Πεντηκοστής, αγαπητοί μου αδελφοί. Έχουν συμπληρωθεί πενήντα μέρες από την ανάσταση του Κυρίου μας. Με την ιδρυτική παρουσία του Αγίου Πνεύματος δημιουργείται η πρώτη χριστιανική Εκκλησία. Κυρίαρχη η παρουσία του Αγίου Πνεύματος, σήμερα! Το υπερφυσικό φαινόμενο της επιφοίτησης του Αγίου Πνεύματος, που υποσχέθηκε ο Κύριος, έρχεται σαν ουράνια βίαια πνοή και δονεί τον χώρο όπου ευρίσκοντο φοβισμένοι, μέχρι τότε, οι μαθητές, όπως καταγράφει στις Πράξεις των Αποστόλων ο ευαγγελιστής Λουκάς. Φωτίζονται οι μαθητές με τα θεία χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος.
ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ 4 ΙΟΥΝΙΟΥ 2017
ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΚΑΙ Η ΔΟΞΑ  

«Ο πιστεύων εις εμέ, καθώς είπεν η Γραφή, ποταμοί εκ της κοιλίας αυτού ρεύσουσιν ύδατος ζώντος. Τούτο δε είπε περί του Πνεύματος ου έμελλον λαμβάνειν οι πιστεύοντες εις αυτόν . ούπω γαρ ην Πνεύμα Άγιον, ότι Ιησούς ουδέπω εδοξάσθη» (Ιωάν. 7, 38-39). Με τη φράση αυτή, αγαπητοί μου αδελφοί,  ο ευαγγελιστής Ιωάννης μας δείχνει τις ευλογίες και τον τρόπο ζωής που αποκτά όποιος είναι μέλος του σώματος του Χριστού, της Εκκλησίας δηλαδή. Και αυτό γίνεται την στιγμή που λαμβάνουμε, στο μυστήριο του Βαπτίσματος, το Χρίσμα, δηλαδή το Άγιο Πνεύμα μας καθιστά τέλεια μέλη του σώματος του Χριστού, δίδοντάς μας την χάρη και το δικαίωμα να συμμετέχουμε όχι μόνο στα μυστήρια, αλλά και στην αιώνια δόξα την οποία ο Χριστός πρώτος προσέδωσε στην ανθρώπινη φύση, συνεργεία του Αγίου Πνεύματος. 
Κυριακή 4 Ἰουνίου (ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ) (Ἰωάν. ζ’ 37-52, η’ 12)

Ἡ Σκηνοπηγία ἦταν ἡ τρίτη μεγάλη ἑορτή τῶν Ἑβραίων μετὰ τὸ Πάσχα καὶ τὴν Πεντηκοστή τους. Μιὰ ἑορτὴ ποὺ τοὺς θύμιζε τὴν πορεία τους στὴν ἔρημο ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο πρὸς τὴ Γῆ τῆς Ἐπαγ­γελίας. Ἑπτά ἡμέρες ἄφηναν ὅλοι τὰ σπί­τια τους καὶ ἔμεναν σὲ σκηνὲς φτιαγμένες ἀπὸ πράσινα κλωνάρια καὶ στημένες στοὺς δρόμους, τὶς πλατεῖες καὶ τὶς αὐλὲς τῶν σπιτιῶν, γιὰ νὰ θυμοῦνται τὶς ταλαι­πωρίες τους στὴν ἔρημο. Οἱ ἱερεῖς ράν­τιζαν μὲ νερὸ τὸν Ναὸ καὶ τὰ πλήθη, γιὰ νὰ θυμοῦνται τὸ θαῦμα τοῦ νεροῦ ποὺ ἀνέβλυσε, ὅταν ὁ Μωυσῆς χτύπησε τὸ βράχο μὲ τὸ ραβδί του. Καὶ δυὸ πολύ­φωτα λυχνάρια ἄναβαν κάθε βράδυ στὴν εἴσοδο τοῦ Ναοῦ, γιὰ νὰ θυμίζουν τὴ φωτεινὴ νεφέλη ποὺ τοὺς φώτιζε τὶς νύχτες στὴν ἔρημο. Ἡ ὄγδοη ἡμέρα ἦταν πανηγυρικὴ καὶ συμβόλιζε τὴν εἴσοδό τους στὴν Γῆ τῆς Ἐπαγγελίας. Μὲ σαλπίσματα καὶ πανηγυρισμοὺς μετέφεραν νερὸ ἀπὸ τὴν κολυμβήθρα τοῦ Σιλωὰμ στὸν Ναὸ καὶ οἱ ἱερεῖς ράντιζαν μὲ αὐτὸ τὸ θυσιαστήριο καὶ τὸ λαό.
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «ΔΙΨΑ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑ»

Ἡ γιορτὴ τῆς Σκηνοπηγίας, ποὺ διαρκοῦσε ἑπτὰ ἡμέρες καὶ θύμιζε στοὺς Ἰουδαίους τὴ σαραντάχρονη περιπλάνησή τους στὴν ἔρημο, πλησιάζει στὸ τέλος της. Σύμφωνα μέ τό τυπικό τῆς γιορτῆς λευκοντυμένοι ἱερεῖς μεταφέρουν ἐν πομπῇ στὸ ναὸ μιὰ χρυσὴ στάμνα γεμάτη νερὸ ἀπὸ τὴν πηγὴ τοῦ Σιλωάμ. Αὐτὴ ἡ τελετὴ θύμιζε τὴ θαυμαστὴ διάσωση τοῦ Ἰσραὴλ στὴν ἔρημο, ὅταν κρυστάλλινες πηγὲς νεροῦ ἀνέβλυσαν ἀπὸ τὸ βράχο καὶ ὁ λαὸς ξεδίψασε. Ὕστερα ἀπὸ λίγο οἱ προσκυνητὲς θὰ ξαναγυρίσουν στὶς καθημερινές τους ἀσχολίες.