''Ενδυθείτε αγαθή διάθεση''

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καστορίας κ. Σεραφείμ

Αρχίζουμε και πάλι, το ταξίδι στον καινούργιο χρόνο που ανέτειλε συμβατικά πριν από λίγες ώρες, με την ακαταίσχυντη βοήθεια του Αγίου Θεού και τις πολλές πρεσβείες της Υπεραγίας Θεοτόκου και πάντων των Αγίων.

Γι’ αυτό και μέσα στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, με το στόμα του ουρανοφάντορος Μεγάλου Βασιλείου του οποίου τη μνήμη εορτάζουμε, παρακαλέσαμε το Εσφαγμένο Αρνίο, των αιώνων Ποιητή και Δεσπότη, να ευλογήσει την «ενιαύσιον ταύτην περίοδον», αλλά και να παύσει τα σχίσματα των Εκκλησιών, να σβήσει τα φρυάγματα των εθνών και να καταλύσει γρήγορα τις επαναστάσεις των αιρέσεων1.

ΜΟΡΦΗΝ ΑΝΑΛΛΟΙΩΤΩΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΝ ΠΡΟΣΕΛΑΒΕΣ.

(Αναφορά στη δεσποτική εορτή της Περιτομής του Κυρίου)

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού.


Η ενανθρώπηση του Θεού Λόγου δεν είναι κάποιο αφηρημένο θεωρητικό σχήμα, ούτε κάποια μυθοπλασία κάποιου ευφάνταστου μυθογράφου, αλλά πραγματικό γεγονός, το οποίο έλαβε χώρα σε συγκεκριμένο χώρο και χρόνο (Γαλ.4:4). Η μεγάλη δεσποτική εορτή της Περιτομής του Κυρίου μας υπενθυμίζει αυτή την μεγάλη αλήθεια και τονίζει ιδιαίτερα την πραγματική ανθρώπινη φύση, την οποία εκών ενδύθηκε, για χάρη της δικής μας σωτηρίας.

Ἡ Περιτομὴ τοῦ Χριστοῦ


Ὁ Μωσαϊκὸς νόμος διέταζε τὴν περιτομὴ τῶν ἀρσενικῶν παιδιῶν (Ἐξοδ. ΙΒ´ 43-49), (Γεν. ΙΖ´ 9-19), ἡ ὁποία γινόταν κατὰ τὴν ὀγδόη ἡμέρα ἀπὸ αὐτὴ τῆς γεννήσεως τοῦ παιδιοῦ (Λευϊτ. ΙΓ´ 3).

Ἡ τελετὴ αὐτὴ ἐλάμβανε χώρα μέσα σὲ κτίριο τῆς Συναγωγῆς, τὸ πρωί, παρουσία δέκα τουλάχιστον προσώπων.Ἔτσι καὶ ἡ περιτομὴ τοῦ βρέφους Ἰησοῦ ἔγινε στὴ Συναγωγὴ τῆς Βηθλεέμ.

Ἡ χειροποίητος αὐτὴ περιτομὴ στὸ σῶμα ἦταν τύπος, ποὺ συμβόλιζε τὴν περιτομὴ τῆς καρδιᾶς, ἐνεργούμενης ἀπ᾿ εὐθείας ὑπὸ τοῦ Θεοῦ (Δευτ. Γ´ 16, Λ´ 6). Γιὰ τὴν δεύτερη αὐτὴ περιτομή, τὴν ἀχειροποίητο, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος διδάσκει:

 Περιτομή του Χριστού και Μεγάλου Βασιλείου

Απομαγνητοφωνημένο Κήρυγμα του π. Θεοδώρου Ζήση
ΠΕΡΙΤΟΜΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ - ΕΟΡΤΗ ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Τριπλή εορτή σήμερα!  Οι δύο από τις εορτές έχουν εκκλησιαστικό χαρακτήρα: η εορτή της περιτομής του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, όπως και η εορτή και η μνήμη του Μεγάλου Βασιλείου Αρχιεπισκόπου Καισαρείας, Ουρανοφάντορος.  Και κοντά σ’ αυτές τις δύο γιορτές υπάρχει θα λέγαμε και η πολιτική εορτή της ενάρξεως του νέου πολιτικού έτους, η πρωτοχρονιά και η πρωτομηνιά, η οποία όμως κι αυτή προσλαμβάνει, μέσα στην Εκκλησία για όλους μας, πνευματικό χαρακτήρα και δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται απλώς ως μία κοσμική εορτή και να κάνουμε κι εμείς τα του κόσμου.

Η ΠΕΡΙΤΟΜΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Απόστολος: Κολ. Β΄ 8-12

Ευαγγέλιο: Λουκ. β΄ 20-21, 40-52

1 Ιανουαρίου 2017

«Και ότε επλήσθησαν ημέραι οκτώ του περιτεμείν το παιδίον, και εκλήθη το όνομα αυτού Ιησούς» (Λουκ. β΄ 21)

Χρόνια πολλά, καλή χρονιά κι ευλογημένος ο καινούργιος χρόνος. Με τις ευχές αυτές που ανταλλάσουμε όλοι, άλλοτε με ειλικρίνεια και άλλοτε τυπικά, έχουμε την αίσθηση ότι κάτι έληξε και ότι κάτι νέο αρχίζει. Αυτή μάλιστα την αλλαγή, η ματαιοδοξία των ανθρώπων, τη γιορτάζει παγκόσμια με φαντασμαγορικά φώτα που φωτίζουν προσωρινά τον ουρανό, όμως μόλις αυτά σβήσουν, τότε μαζί με το σκοτάδι τα διαδέχεται η παγωνιά, όπως και στις καρδιές των ανθρώπων. Μια παγωνιά του αγνώστου που φοβίζει, λόγω και της πολλής θλίψης που προηγήθηκε παγκόσμια τον προηγούμενο χρόνο.

Μ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Ἡ Ἐκκλησία ἑορτάζει σήμερα τὴ μνήμη τοῦ Μ. Βασιλείου, ἀρχιεπισκόπου Καισαρείας τῆς Καππαδοκίας. Ὁ Μ. Βασίλειος καταγόταν ἀπὸ μία πολὺ πιστὴ καὶ πλούσια οἰκογένεια γαιοκτημόνων. Γεννήθηκε στὴν Καισάρεια τῆς Καππαδοκίας τὸ 330. Γιαγιά του ἦταν ἡ Μακρίνα, κόρη καὶ σύζυγος μάρτυρος, ἡ ὁποία τὸν μύησε στὴν ευσέβεια καὶ τὴν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, μητέρα του ἡ Ἐμμέλια, γόνος οἰκογένειας ποὺ διέπρεπε στὰ γράμματα καὶ πατέρας του ὁ Βασίλειος, ἀξιόλογος ρητοροδιδάσκαλος στὴ Νεοκαισάρεια τοῦ Πόντου.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΣΤΑΓΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΕΩΡΩΝ

«καί ἐκάλεσεν τό ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν»

Μετά τήν πτώση τοῦ Ἀδάμ τό σχέδιο τοῦ Θεοῦ γιά τόν ἀνακαινισμό τοῦ ἀνθρώπου καί ὅλης τῆς κτίσης ἄρχισε ἤδη νά ἐνεργεῖται. Μετά τόν Ἀβραάμ διαδοχικές γενιές ἁγίων καί δικαίων προσείλκυαν τόν ἁγιασμό ἕως ὅτου γεννήθηκε ἡ Μαρία, ἡ μητέρα τοῦ Ἐμμανουήλ, πού σημαίνει «μεθ’ἡμῶν ὁ Θεός». Ὅλη ἡ ἀνθρώπινη ἱστορία εἶναι μία προετοιμασία προκειμένου νά ἀναδειχθεῖ τό πρόσωπο ἀπό τό ὁποῖο θά ἔπαιρνε σάρκα ὁ Θεός. Καί αὐτό ἦταν ἡ Παρθένος Μαρία. 

ΙΗΣΟΥΣ, ΤΟ ΓΛΥΚΥΤΑΤΟ ΟΝΟΜΑ!

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 18 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2016

Πρὸ τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως: Ματθ. α΄ 1-25

ΙΗΣΟΥΣ, ΤΟ ΓΛΥΚΥΤΑΤΟ ΟΝΟΜΑ!

«Καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν»

Πλησιάζουν Χριστούγεννα· καὶ στὸ Εὐαγγέλιο αὐτῆς τῆς Κυριακῆς ἀκοῦμε τὸν ἱερὸ εὐαγγελιστὴ Ματθαῖο νὰ μᾶς περιγράφει τὰ περιστατικὰ τῆς Γεννήσεως τοῦ Κυρίου, νὰ μᾶς ­πληροφορεῖ δὲ καὶ γιὰ τὸ ὄνομα ποὺ ἐπρόκειτο νὰ λάβει. Ἰησοῦς! Αὐτὸ τὸ ὄνομα θέλησε νὰ δώσει ὁ Θεὸς Πατὴρ στὸν ἐνανθρωπήσαντα Υἱό του. Καὶ ἔστειλε ἄγγελο στὸν Ἰωσὴφ ἀφενὸς μὲν γιὰ νὰ τὸν πληροφορήσει ὅτι ἡ Παρθένος ἐπρόκειτο νὰ γεννήσει υἱὸ μὲ ὑπερφυσικὸ τρόπο, ἀφετέρου δὲ γιὰ νὰ τοῦ ὑποδείξει τὸ ὄνομα ποὺ θὰ ἔδινε στὸ θεῖο Βρέφος: «καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν», τοῦ εἶπε. Δηλαδή, θὰ τοῦ δώσεις τὸ ὄνομα «Ἰησοῦς». 

Ἂς δοῦμε λοιπὸν τί σημαίνει τὸ θεόσδοτο ὄνομα «Ἰησοῦς» καὶ ποιὰ θέση πρέ­πει νὰ ἔχει στὴ ζωή μας.

Η ΕΛΠΙΔΑ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΟΣ

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 18 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2016

Πρὸ τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως: Ἑβρ. ια΄ 9-10, 32-40

Η ΕΛΠΙΔΑ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΟΣ

1. Μὲ τὸ βλέμμα στὴν οὐράνια πατρίδα

Τὴν Κυριακὴ πρὸ τῶν Χριστουγέννων ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει τὴ μνήμη «πάντων τῶν ἀπ’ αἰῶνος Θεῷ εὐαρεστησάντων»· ὅλων, δηλαδή, ὅσοι εὐαρέστησαν στὸ Θεὸ ἀπὸ τὸν Ἀδὰμ μέχρι καὶ τὸν Ἰωσήφ, τὸν μνήστορα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Γι’ αὐτὸ καὶ τὴν ἡμέρα αὐτὴ ἀναγινώσκεται ἀποστολικὴ περικοπὴ ἀπὸ τὴν πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολή, ὅπου ἐξυμνοῦνται τὰ κατορθώματα τῆς πίστεως τῶν δικαίων αὐτῶν ἀνθρώπων.

Πρῶτος στὴ σειρὰ προβάλλει ὁ πατριάρχης Ἀβραάμ, ὁ ὁποῖος εἶχε λάβει ὑπόσχεση ἀπὸ τὸν Θεὸ ὅτι θὰ κληρονομήσει τὴ Γῆ τῆς Ἐπαγγελίας. Καὶ πράγματι, ἔφτασε στὴ γῆ ἐκείνη μαζὶ μὲ τὰ παιδιὰ καὶ τὰ ἐγγόνια του. Καὶ παρόλο ποὺ εἶχε τὴν οἰκονομικὴ δυνατότητα, δὲν θέλησε νὰ κτίσει παλάτια καὶ ἀνάκτορα, οὔτε κἂν ἕνα ἁπλὸ σπίτι. Προτίμησε νὰ μένει σὲ σκηνές, διότι ἤξερε ὅτι ἀκόμη καὶ ἡ γῆ ἐκείνη ποὺ τοῦ ὑποσχέθηκε ὁ Θεός, προσωρινὴ ἦταν.

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ - Ματθ. 1, 1-25 (18/12/2010)

Πώς θα βιώσουμε τα Χριστούγεννα

Μία, μόλις, εβδομάδα πριν οι καμπάνες της Χριστιανοσύνης ηχήσουν το μέγα γεγονός της Γεννήσεως του Θεανθρώπου, αγαπητοί μου αδελφοί, ολόκληρος ο Χριστιανικός κόσμος κινείται στους ρυθμούς των Χριστουγέννων, προσεγγίζοντας, όμως, κατά πώς φαίνεται, αυτό το θαύμα της παγκόσμιας ιστορίας με τρόπο επιπόλαιο και επιδερμικό. Ο τρόπος αυτός εκφράζει εκείνους που δεν έκαναν την προσπάθεια να διεισδύσουν στο βαθύ και εκπληκτικό περιεχόμενο μιας Εκκλησιαστικής γιορτής, η ουσία της οποίας άλλαξε τον ρου της ιστορίας και προκάλεσε την μεγαλύτερη έκρηξη πνευματικών αληθειών και εσωτερικών αναζητήσεων που γνώρισε η ανθρωπότητα στην διαχρονική της διαδρομή. Γι’ αυτό και η κοσμική αντιμετώπιση του γεγονότος το αδικεί, αυτό καθεαυτό, αποστερεί, όμως και από τους ανθρώπους τη δυνατότητα να μυηθούν στο παράδοξο και μέγα μυστήριο της Ενσαρκώσεως του Λόγου, μυστήριο το οποίο καλεί άπαντες, σε μία διαρκή μετοχή και εμπειρία που νοηματίζει μια, κατά τα άλλα, σύντομη και ατελή ανθρώπινη βιωτή.

Μητροπολίτης Κυθήρων Σεραφείμ, Κυριακή πρὸ της Χριστού Γεννήσεως – «Μεθ’ ημών ο Θεός»

ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

«Μεθ’ ημών ο Θεός»

Κατά την σημερινή προεόρτια Κυριακή αναγινώσκεται το Ιερό Ευαγγελικό Ανάγνωσμα, που περιλαμβάνει το πρώτο κεφάλαιο του Ιερού Ευαγγελίου του Ευαγγελιστού Ματθαίου.

«Ευαγγέλιον λέγεται η παρούσα Ιερά Βίβλος, παρατηρεί ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, διότι ευαγγελίζεται εις όλους την αναίρεσι (και αποφυγή) της κολάσεως και την άφεσι και συγχώρησι των αμαρτημάτων και την δικαιοσύνη του Θεού και τον αγιασμό και την απολύτρωσι και την υιοθεσία των ανθρώπων από τον Θεόν Πατέρα και την κληρονομία υπό των πιστών τέκνων του Θεού των Ουρανίων αγαθών».

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «Ο ΣΚΑΝΔΑΛΙΣΜΟΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ»

Μια πρώτη αντίδραση στα γεγονότα της ελεύσεως του Χριστού στη γή υπήρξε ο σκανδαλισμός. Ο σκανδαλισμὸς ενὸς απὸ τους πιο καλοπροαίρετους ανθρώπους, του Ιωσήφ. Όταν αντιλαμβάνεται πως η Παρθένος Μαριάμ, η εκλεκτὴ και ευσεβέστατη κόρη, με την οποία είχε μηστευθεί, ετοιμάζεται να γίνει μητέρα, τα χάνει, σκανδαλίζεται φοβερά. Ένα σωρὸ υποψίες τον τυλίγουν. Ξέρει πολὺ καλὰ τον άσπιλο χαρακτήρα της Μαρίας, γι’ αυτὸ βρίσκεται σε σύγχυση. Του είναι δύσκολο να εξηγήσει όλη αυτή την υπόθεση.

Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2016 (ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ) (Ματθ. α´ 1-25)

          Ἕνας ἀτελείωτος κατάλογος Ἑβραϊκῶν ὀνομάτων εἶναι τό μεγαλύτερο τμῆμα τοῦ Εὐαγγελίου τῆς Κυριακῆς πρίν ἀπό τά Χριστούγεννα. Ὁ κατάλογος ἀρχίζει ἀπό τόν πατριάρχη καί γενάρχη τῶν Ἑβραίων Ἀβραάμ καί καταλήγει στόν Ἰωσήφ, τόν προστάτη καί νομιζόμενο πατέρα τοῦ Ἰησοῦ. Γενεαλογεῖται  ὁ Ἰωσήφ, παρόλο ὅτι δέν συνετέλεσε καθόλου στή γέννηση τοῦ Κυρίου, καί δέν γενεαλογεῖται ἡ Παρθένος Μαρία πού ὑπῆρξε ἡ πραγματική του Μητέρα, διότι οἱ Ἑβραῖοι συνήθιζαν νά γενεαλογοῦν μόνο τούς ἄνδρες, καί ὁ Εὐαγγελιστής δέν ἦταν σωστό νά παραβεῖ αὐτή τήν ἰσχυρή συνήθεια. Αὐτό ἐν τούτοις δέν σημαίνει ὅτι ἔχουμε ἕνα λανθασμένο γενεαλογικό κατάλογο τοῦ Ἰησοῦ. Καί τοῦτο, διότι σύμφωνα μέ τό νόμο τῶν Ἑβραίων, οἱ γάμοι γίνονταν πάντοτε μέσα στήν ἴδια φυλή καί μάλιστα μέ προτίμηση κάπως συγγενικῶν προσώπων. Ὁπότε μέ τή γενεαλόγηση τοῦ Ἰωσήφ οὐσιαστικά ὁ Εὐαγγελιστής γενεαλόγησε καί τήν Παναγία, δεδομένου ὅτι ἡ διαφορά τῶν προγόνων μεταξύ τοῦ Ἰωσήφ καί τῆς Θεοτόκου περιορίζεται μόνον στά τελευταῖα ὀνόματα.

ΚΥΡΙΑΚΗ 18 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2016 

ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ

(Ματθ. α΄ 1-25)

(Εβρ. ια΄ 9-10, 32-40)

Υποδοχή του Θείου Βρέφους

«Αυτός γάρ σώσει τον λαόν αυτού από των αμαρτιών αυτών»

Λίγες μόνο μέρες μας χωρίζουν από την κοσμοχαρμόσυνη ημέρα της Γεννήσεως του Θεανθρώπου Σωτήρα μας. Οι χαρμόσυνες κωδωνοκρουσίες των ναών θ’ αντιλαλούν στα πέρατα της οικουμένης και θ’ ακούμε και πάλιν τους αγγέλους να δοξολογούν το μεγάλο και παράδοξο μυστήριο της Σάρκωσης του άναρχου Θεού.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ

(Μθ. 1, 1-25)

Με­τὰ τὴν πα­ρα­κο­ὴ τῶν πρω­το­πλά­στων, ὁ ἄν­θρω­πος ἔ­χα­σε τὸν Θε­ό, βγῆ­κε ἀ­πὸ τὸν Πα­ρά­δει­σο καὶ ὑπήχθη στὴ φθο­ρὰ καὶ τὴν ἁ­μαρ­τί­α. Ὁ εὔ­σπλα­χνος, ὅ­μως, Θε­ὸς πο­τὲ δὲν ἐγ­κα­τέ­λει­ψε τὸ πλά­σμα του, ἀλ­λὰ προ­σπά­θη­σε ποι­κι­λο­τρό­πως νὰ τὸ ἐ­πα­να­φέ­ρει κον­τά του: τοῦ ἔ­δω­σε τοὺς Προ­φῆ­τες, τὸν Νό­μο, τὸν παι­δα­γώ­γη­σε, τὸν εὐ­ερ­γέ­τη­σε, τὸν ἀ­πεί­λη­σε, τὸν τι­μώ­ρη­σε, καὶ ἐν τέ­λει, ὅ­ταν ἦλ­θε τὸ πλή­ρω­μα τοῦ χρό­νου, ἔ­στει­λε τὸν Υἱ­ό του γιὰ νὰ ἀ­να­ζη­τή­σει καὶ νὰ σώ­σει τό «ἀ­πο­λω­λός», δηλαδὴ τὸν ἀ­πο­στά­τη ἄν­θρω­πο. Ἔ­τσι ἔ­λα­βε χώ­ρα τὸ μέ­γα μυ­στή­ρι­ο τῆς Ἐ­ναν­θρώ­πη­σης τοῦ Υἱ­οῦ τοῦ Θε­οῦ. Τα­πει­νώ­νον­τας τὸ ἀ­τα­πεί­νω­τό του, κα­τέρ­χε­ται ἀ­πὸ τοὺς οὐ­ρα­νούς, εἰ­σέρ­χε­ται στὴν εὐ­τέ­λει­α τοῦ κό­σμου, γεν­νᾶ­ται καὶ γί­νε­ται ἄν­θρω­πος. Γεν­νᾶ­ται ὁ αἰ­ώ­νι­ος, γρά­φει χα­ρα­κτη­ρι­στι­κὰ ὁ ἱ­ε­ρὸς Χρυ­σό­στο­μος, καὶ γί­νε­ται αὐ­τὸ ποὺ δὲν ἦ­ταν. Ἐ­νῶ ἦ­ταν Θε­ὸς γί­νε­ται ἄν­θρω­πος, χω­ρίς, ὅ­μως, νὰ παύ­σει νὰ εἶ­ναι Θε­ός. Δὲν ἔ­χα­σε δη­λα­δὴ τὶς θεῖ­ες τοῦ ἰ­δι­ό­τη­τες, γε­νό­με­νος ἄν­θρω­πος. Ὁ Λό­γος προ­σέ­λα­βε τὴν ἀν­θρω­πό­τη­τα χω­ρὶς ἡ θεί­α του φύ­ση νὰ ἀλ­λοι­ω­θεῖ. Οὔ­τε ὅ­μως ἡ ἀν­θρω­πό­τη­τα ἄλ­λα­ξε καὶ με­τα­βλή­θη­κε σὲ Θε­ό.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ

Απόστολος: Εβρ. ΙΑ΄ 9-10, 32-40

Ευαγγέλιο: Ματθ. Α΄ 1-25

18 Δεκεμβρίου 2016

«…αυτός γαρ σώσει τον λαόν αυτού από των αμαρτιών αυτών» (Ματθ. α΄ 21)

Ο ευαγγελιστής Ματθαίος, αγαπητοί μου αδελφοί, στη σημερινή Κυριακή, πριν από τη Γέννηση του Χριστού, μας παρουσιάζει όλη την πορεία των κατά σάρκα προπατόρων του Κυρίου μας, που έζησαν και πέθαναν με την προσμονή του Μεσσία. Στη συνέχεια ο ιερός ευαγγελιστής, μας παρουσιάζει το μεγάλο μυστήριο της Γέννησης του Χριστού. Μας λέει, ότι, όταν η Παρθένος Μαρία αρραβωνιάστηκε τον Ιωσήφ, προτού ακόμα συγκατοικήσουν στο σπίτι του, βρέθηκε έγκυος, με την επενέργεια του Αγίου Πνεύματος. Ο Ιωσήφ, όταν αντιλήφτηκε την εγκυμοσύνη της, ταράχτηκε πολύ. Κι επειδή ήταν ενάρετος και δεν ήθελε να την διαπομπεύσει, σκέφτηκε να της δώσει μυστικά διαζύγιο. 

Κυριακή πρό τῆς τοῦ Χριστοῦ Γεννήσεως

(Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2016)

Ματθαίου α΄ 1-25

«Οὕτοι πάντες…..οὐκ ἐκομίσαντο τὴν ἐπαγγελίαν»

Ἡ ἀναμονὴ τῶν Χριστουγέννων γιά μᾶς εἶναι πιὰ ζήτημα λίγων ἡμερῶν. Γιά τοὺς Ἁγίους ὅμως καὶ δικαίους τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ποὺ τιμᾶ σήμερα ἡ Ἐκκλησία, ἡ  ἀναμονὴ αὐτὴ κράτησε αἰῶνες ὁλόκληρους. Οἱ γενεές  περνοῦσαν, οἱ αἰῶνες κυλοῦσαν καὶ ὁ Μεσσίας δέν φαινόταν! Ὅλοι οἱ πιστοὶ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἔζησαν καὶ πέθαναν μὲ τὴν προσμονὴ τοῦ Χριστοῦ. Ὁλόκληρη ἡ περίοδος τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἦταν μία περίοδος ἀναμονῆς τοῦ Λυτρωτοῦ. Γιά αὐτὴ τή μεγάλη ἀναμονή κάνει λόγο ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στή σημερινὴ περικοπή.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ – 18 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2016

(Ματθ. α΄, 1-25)

Τὴ στιγμή, ἀδελφοί, ποὺ παντοῦ καὶ ὅλοι στολίζουμε τὸ χριστουγεννιάτικο δέντρο, στὴν Ἐκκλησία προβάλλεται τὸ γενεαλογικὸ δέντρο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅπως καταγράφεται ἀπὸ τὸν εὐαγγελιστὴ Ματθαῖο. Τὰ πολλὰ ὀνόματα ποὺ ἀκούγονται νὰ διαδέχονται τὸ ἕνα τὸ ἄλλο μέσω τῆς ἐπανάληψης τοῦ ρήματος «ἐγέννησεν» προκαλοῦν ἀπορία στοὺς ἀκροατὲς γιὰ τὸ τί ἐξυπηρετοῦν.

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2016

Κυριακή προ των Χριστουγέννων (Ματθ. α’, 1-25)

                   Μια εβδομάδα μας χωρίζει αγαπητοί μου αδελφοί από την μεγάλη και σωτήριο εορτή της Γεννήσεως του Χριστού και η Αγία μας Εκκλησία από σήμερα μας εισάγει στο πνεύμα και το νόημα της εορτής και με την υμνολογία που προηγήθηκε στην ακολουθία του Όρθρου, αλλά κυρίως με το Ευαγγελικό ανάγνωσμα της ημέρας. Πρόκειται για την αρχή του πρώτου κεφαλαίου του κατά Ματθαίον Ευαγγελίου, όπου ο Ευαγγελιστής μας παρουσιάζει το γενεαλογικό δέντρο του Κυρίου μας, αλλά αναφέρεται και στο γεγονός της Γεννήσεώς Του.

Τὸ «ὄνομα τὸ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα».  «Καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰ η σ ο ῦ ν » (Ματθ. 1,21)
Κυριακὴ πρὸ Χριστοῦ Γεννήσεως

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης
Ὁ Ἰωσήφ, ἀγαπητοί μου, ὁ δίκαιος Ἰωσὴφ ἀνησυχεῖ. Καὶ πῶς νὰ μὴν ἀνησυχῇ; Δὲν πρόκειται γιὰ κάτι ἀσήμαντο. Ἡ μνηστή του, ἡ παρθένος Μαριάμ, εἶνε ἔγκυος!   Ζάλη λογισμῶν τὸν πιάνει.
Μέχρι στιγμῆς δὲν ἔχει γνῶσι τοῦ μυστηρίου καὶ ὑ ποπτεύεται κάτι τὸ ἀνθρώπινο· ἀλλὰ καὶ μὴ θέλοντας νὰ μείνῃ στὸ γράμμα τοῦ μωσαϊκοῦ νόμου, ποὺ ἐπέβαλλε αὐστηρὲς κυρώσεις στὶς νέες ποὺ παρεκτρέπονταν ἠθικά, ἀποφασίζει «λάθρα ἀπολῦσαι αὐτήν» (Ματθ. 1,19).

 Τὸ «ὄνομα τὸ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα».  «Καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰ η σ ο ῦ ν » (Ματθ. 1,21)
Κυριακὴ πρὸ Χριστοῦ Γεννήσεως

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

Ὁ Ἰωσήφ, ἀγαπητοί μου, ὁ δίκαιος Ἰωσὴφ ἀνησυχεῖ. Καὶ πῶς νὰ μὴν ἀνησυχῇ; Δὲν πρόκειται γιὰ κάτι ἀσήμαντο. Ἡ μνηστή του, ἡ παρθένος Μαριάμ, εἶνε ἔγκυος!   Ζάλη λογισμῶν τὸν πιάνει.
Μέχρι στιγμῆς δὲν ἔχει γνῶσι τοῦ μυστηρίου καὶ ὑ ποπτεύεται κάτι τὸ ἀνθρώπινο· ἀλλὰ καὶ μὴ θέλοντας νὰ μείνῃ στὸ γράμμα τοῦ μωσαϊκοῦ νόμου, ποὺ ἐπέβαλλε αὐστηρὲς κυρώσεις στὶς νέες ποὺ παρεκτρέπονταν ἠθικά, ἀποφασίζει «λάθρα ἀπολῦσαι αὐτήν» (Ματθ. 1,19).

Anthony Bloom (Metropolitan of Sourozh (1914- 2003))

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος

Κάθε χρόνο πρὶν τὰ Χριστούγεννα, διαβάζουμε ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Ἀποστόλου Ματθαίου τὴν γενεαλογία τοῦ Χριστοῦ καὶ γιὰ χρόνια ἀναρωτιόμουνα, γιατί; Γιατί πρέπει νὰ διαβάζουμε ὅλα αὐτὰ τὰ ὀνόματα ποὺ σημαίνουν τόσο λίγα πράγματα γιά μᾶς, ἐὰν δὲν σημαίνουν τίποτα; Καὶ τότε μοῦ ἔγινε αἰσθητὴ ἡ σημασία ποὺ ἔχουν γιὰ μᾶς αὐτὰ τὰ ὀνόματα.

Anthony Bloom (Metropolitan of Sourozh (1914- 2003))

1η Ἰανουαρίου 1978

Ὅταν ὁ ἄγγελος παρουσιάστηκε στὸν Ἰωσὴφ τοῦ θύμισε τὴν ἀρχαία προφητεία (Ἠσ. 7.14) ἡ ὁποία ἔδινε τὴν ὑπόσχεση πὼς θὰ ἐρχόταν μία ἐποχὴ ποὺ ὁ Θεὸς θὰ ζοῦσε ξανὰ ἀνάμεσα στὸ λαό Του, ὅπως ἦταν καὶ στὴν ἀρχὴ ἀχώριστος ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους. Τότε ἐκεῖνοι θὰ ἀναφωνοῦσαν τὴ λέξη «Ἐμμανουὴλ» ἡ ὁποία στὰ Ἑβραϊκὰ σημαίνει «ὁ Θεὸς μαζί μας». Ἡ προφητεία αὐτὴ ἔχει ἐκπληρωθεῖ στὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ τώρα ὁ Θεὸς εἶναι ἀνάμεσά μας.

Γιαννακόπουλος Ἰωήλ (Ἀρχιμανδρίτης)

Ἡ γενεαλογία τοῦ Χριστοῦ Ματθ. α”, 1-17. Λουκ. γ”, 23-38

Κείμενον Ματθαίου. «Βίβλος γενέσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, υἱοῦ Δαυῒδ υἱοῦ Ἀβραάμ. Ἀβραὰμ ἐγέννησε τὸν Ἰσαάκ, Ἰσαὰκ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἰακώβ, Ἰακὼβ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἰούδαν καὶ τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ. Ἰούδας δὲ ἐγέννησε τὸν Φαρὲς καὶ τὸν Ζαρὰ ἐκ τῆς Θάμαρ, Φαρὲς δὲ ἐγέννησε τὸν Ἐσρώμ, Ἐσρὼμ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἀράμ, Ἀρὰμ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἀμιναδάβ, Ἀμιναδὰβ δὲ ἐγέννησε τὸν Ναασσών, Ναασσὼν δὲ ἐγέννησε τὸν Σαλμών, Σαλμὼν δὲ ἐγέννησε τὸν Βοὸζ ἐκ τῆς Ραχάβ, Βοὸζ δὲ ἐγέννησε τὸν Ὠβὴδ ἐκ τῆς Ρούθ, Ὠβὴδ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἰεσσαί, Ἰεσσαὶ δὲ ἐγέννησε τὸν Δαυῒδ τὸν Βασιλέα, Δαυῒδ δὲ ὁ Βασιλεὺς ἐγέννησε τὸν Σολομῶντα ἐκ τῆς Οὐρίου, Σολομὼν δὲ ἐγέννησε τὸν Ροβοάμ, Ροβοὰμ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἀβιά, Ἀβιὰ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἀσά, Ἀσὰ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἰωσαφάτ, Ἰωσαφὰτ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἰωράμ, Ἰωρὰμ δὲ ἐγέννησε τὸν Ὀζίαν, Ὀζίας δὲ ἐγέννησε τὸν Ἰωάθαμ, Ἰωάθαμ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἄχαζ, Ἄχαζ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἐζεκίαν, Ἐζεκίας δὲ ἐγέννησε τὸν Μανασσῆ, Μανασσῆς δὲ ἐγέννησε τὸν Ἀμών, Ἀμὼν δὲ ἐγέννησε τὸν Ἰωσίαν, Ἰωσίας δὲ ἐγέννησε τὸν Ἰεχονίαν καὶ τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ ἐπὶ τῆς μετοικεσίας Βαβυλῶνος. Μετὰ δὲ τὴν μετοικεσίαν Βαβυλῶνος Ἰεχονίας ἐγέννησε τὸν Σαλαθιήλ, Σαλαθιὴλ δὲ ἐγέννησε τὸν Ζοροβάβελ, Ζοροβάβελ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἀβιούδ, Ἀβιοὺδ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἐλιακείμ, Ἐλιακεὶμ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἀζώρ, Ἀζὼρ δὲ ἐγέννησε τὸν Σαδώκ, Σαδὼκ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἀχείμ, Ἀχεὶμ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἐλιούδ, Ἐλιοὺδ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἐλεάζαρ, Ἐλεάζαρ δὲ ἐγέννησε τὸν Ματθάν, Ματθὰν δὲ ἐγέννησε τὸν Ἰακώβ, Ἰακὼβ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἰωσὴφ τὸν ἄνδρα τῆς Μαρίας, ἐξ ἧς ἐγεννήθη Ἰησοῦς ὁ λεγόμενος Χριστός. Πᾶσαι οὖν αἱ γενεαὶ ἀπὸ Ἀβραὰμ ἕως Δαυῒδ γενεαὶ δεκατέσσαρες, καὶ ἀπὸ Δαυῒδ ἕως τῆς μετοικεσίας Βαβυλῶνος γενεαὶ δεκατέσσαρες, καὶ ἀπό τῆς μετοικεσίας Βαβυλῶνος ἕως τοῦ Χριστοῦ γενεαὶ δεκατέσσαρες.»

Παρατηρήσεις

Συγκρίνοντες τὰς γενεαλογίας τῶν δύο Εὐαγγελιστῶν Ματθαίου καὶ Λουκᾶ εὑρίσκομεν τὰς κάτωθι διαφοράς.

1) Ὁ εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος γενεαλογεῖ τὸν Χριστὸν μέχρι τοῦ Ἀβραάμ, ἐνῶ ὁ εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς φθάνει μέχρι τοῦ Ἀδάμ. Τοῦτο γίνεται, διότι ὁ μὲν Ματθαῖος ἀπευθυνόμενος πρὸς τοὺς Ἑβραίους θέλει νὰ ἀποδείξῃ, «ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ ἀναμενόμενος Μεσσίας, ὡς καταγόμενος ἐκ τοῦ Ἀβραὰμ καὶ τοῦ Δαυῒδ συμφώνως πρὸς τοὺς προφήτας. Ὁ δὲ Λουκᾶς γενεαλογεῖ τὸν Χριστὸν μέχρι τοῦ Ἀδάμ, διότι ἀπευθυνόμενος πρὸς ὅλους τοὺς ἀνθρώπους θέλει νὰ παρουσίασῃ τὸν Χριστὸν ὡς λυτρωτὴν ὁλοκλήρου τῆς ἀνθρωπότητος, ἡ ὁποία κατάγεται ἐκ τοῦ Ἀδάμ.

Ἀπόστολος Κυριακὴς πρὸ τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως (Ἑβρ. ια΄ 9-10, 32-40)

Διονύσιος Ψαριανός (Μητροπολίτης Σερβίων καί Κοζάνης (+))

Κυριακὴ πρὸ τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως (Ἑβρ. ια΄ 9-10, 32-40)

18 Δεκεμβρίου 1966

Ἀγαπητοὶ χριστιανοί,

Ἡ Ἐκκλησία μας, μὲ τὴ μεγάλη γιορτὴ ποὺ πλησιάζει, μᾶς φέρνει πάλι κοντὰ στὰ μεγάλα κατορθώματα τῆς πίστεως τῶν ἀρχαίων Ἁγίων, τῶν Πατριαρχῶν, τῶν Προφητῶν καὶ τῶν Δικαίων, ἐκείνων ποὺ ἔλαβαν ὑποσχέσεις ἀπὸ τὸ Θεὸ καὶ δὲν τὶς εἶδαν νὰ ἐκπληρώνωνται. Μία ἦταν ἡ μεγάλη ὑπόσχεση, ποὺ ἀπὸ γενεὰ σὲ γενεὰ τὴν ἀνανέωνε ὁ Θεός, ὁ ἐρχομὸς τοῦ Λυτρωτῆ. Αὐτὸς ὁ ἐρχομός, ποὺ οἱ ἀρχαῖοι τὸν προσδοκοῦσαν καὶ τὸν περίμεναν μὲ πίστη, ἔφτασε νὰ γίνη μόνο στὰ χρόνια τὰ δικά μας. Ἂς ἀκούσουμε ὅμως τώρα στὴ δική μας ἁπλὴ γλώσσα τὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα.

Μητροπολίτης Κυθήρων Σεραφείμ, Κυριακή ΙΑ΄ Λουκά – Συνδαιτυμόνες του Μεγάλου Δείπνου

ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Συνδαιτυμόνες του Μεγάλου Δείπνου

Ακούσαμε στους Ιερούς Ναούς μας το ιερό Ευαγγελικό Ανάγνωσμα του μεγάλου Δείπνου. «Άνθρωπός τις εποίησε Δείπνον μέγα και εκάλεσε πολλούς». Ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας επισημαίνει ότι: «Λοιπόν ο μεν άνθρωπος ας νοηθή ότι είναι ο Θεός Πατέρας» «ως φιλάνθρωπος» (Ευθύμιος Ζιγαβηνός). Το Δείπνον δε ήταν μεγάλο και μεγαλοπρεπές, αλλά και έχον την δυνατότητα να ικανοποιήση άφθονα πολλούς. «Δείπνον μέγα λέγει υποδηλώνοντας την πλούσια πνευματική προμήθεια των αγαθών, την οποία ο Θεός έκανε για διατροφή, αναψυχή, ευφροσύνη και χορτασμό των πτωχών ψυχών στην επουράνια Βασιλεία Του» (Π. Τρεμπέλας).

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 11 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2016

11.12.2016

Κυριακή ΙΑ΄ Λουκᾶ

(Λουκ. ιδ΄ 16-24)

Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, μᾶς καλεῖ στὸ βασιλικὸ δεῖπνο Του εἶναι βέβαιο. Αὐτὸ τὸ δεῖπνο τὸ ἔχει ἑτοιμάσει γιὰ ὅλους μας κι αὐτὸ εἶναι βέβαιο. Τὸ ἂν ὅμως θὰ εἴμαστε παρόντες σ᾿ αὐτὸ, αὐτὸ μονάχα δὲν εἶναι βέβαιο. Καὶ δὲν εἶναι βέβαιο, γιατὶ ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴ δική μας διάθεση καὶ βούληση νὰ ἀνταποκριθοῦμε θετικὰ ἢ ἀρνητικὰ στὴν πρόσκλησή Του.

ΤΟ ΜΕΓΑ ΔΕΙΠΝΟ

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 11 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2016

Τῶν ἁγίων Προπατόρων: Τῆς Κυριακῆς: Λουκ. ιδ΄ 16-24

ΤΟ ΜΕΓΑ ΔΕΙΠΝΟ

«Ἄνθρωπός τις ἐποίησε δεῖπνον μέγα καὶ ἐκάλεσε πολλοὺς»

Γιὰ μιὰ ξεχωριστὴ καὶ ἰδιαίτερα τιμη­τικὴ πρόσκληση μᾶς ὁμιλεῖ ὁ Κύριος στὸ σημερινὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο. Πρόσ­­κληση σὲ ἕνα μεγάλο καὶ ­ἐπίσημο δεῖ­­πνο. Ποιὸ εἶναι αὐτὸ τὸ δεῖπνο; Εἶ­­­ναι πρωτίστως ἡ Βασιλεία τῶν οὐ­ρα­νῶν, ὅπου οἱ δίκαιοι θὰ ἀπολαμβάνουν αἰωνίως τὰ ἀγαθὰ ποὺ ἔχει ἑτοιμάσει γι’ αὐτοὺς ὁ φιλάνθρωπος Δεσπότης. Τοῦ οὐρανίου αὐτοῦ δεῖπνου ὅμως προτύπωση καὶ πρόγευση ἐδῶ στὴ γῆ εἶναι τὸ Μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας. Κάθε φορὰ ποὺ τελεῖται θεία Λειτουργία, ὁ πανάγαθος Θεὸς μᾶς προσκαλεῖ νὰ λάβουμε μέρος σὲ μέγα δεῖπνο. Κι ἂν εἴχαμε στ’ ἀλήθεια συνειδητοποιήσει τί σημαίνει αὐτὸ τὸ θεϊκὸ τραπέζι, κανεὶς δὲν θὰ ἔλειπε ἀπὸ τὴν εὐχαριστιακὴ σύναξη!

ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΖΩΗ

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 11 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2016

Τῶν ἁγίων Προπατόρων: Κολ. γ΄ 4-11

ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΖΩΗ

1. Ἡ νέκρωση ποὺ ὁδηγεῖ στὴ ζωὴ

Ὁ κόσμος ποὺ ζεῖ μακριὰ ἀπὸ τὸν Θεό, δὲν μπορεῖ νὰ καταλάβει τί σημαίνει χριστιανικὴ ζωή. Νομίζει ὅτι αὐτὴ συνεπάγεται στερήσεις καὶ ἀπαγορεύσεις, οἱ ὁποῖες μάλιστα δὲν φαίνεται νὰ ἔχουν ἄμεσο ἀντίκρισμα. Ὡστόσο αὐτὴ ἡ προσέγγιση εἶναι πολὺ ἐπιφανειακὴ καὶ ἀπέχει πολὺ ἀπὸ τὴν οὐσία τῆς χριστιανικῆς ζωῆς ποὺ εἶναι μία: ὁ σύνδεσμος μὲ τὸν Χριστό, ὁ Ὁποῖος εἶναι ἡ πηγὴ τῆς ὄντως ζωῆς. Αὐτὴ τὴ διάσταση μᾶς ἀποκαλύπτει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ ΛΟΥΚΑ (Ἁγίων Προπατόρων)

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΣΤΑΓΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΕΩΡΩΝ

«Ἄνθρωπός τις ἐποίησε δεῖπνον μέγα...»

Θά ἐξετάσουμε τήν σημερινή εὐαγγελικη διήγηση σάν πρόσκληση τοῦ Θεοῦ στό δεῖπνο τῆς ἐρχομένης Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεός «πάντας θέλει σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν», δέν εἶναι πρωσοπολήπτης, οὔτε ὑπόκειται ὁἴδιος σέ κάποια ἀναγκαιότητα. Ὅλη ἡ Δημιουργία ἔγινε ἐξ ἀγάπης καί ὄχι ἐξ ἀνάγκης, ἀπό τό περίσσευμα τῆς θείας ἀγάπης. Στόν ἄνθρωπο, πού σώζεται δωρεάν, ἀπομένει ἡ συνέργιά του, ἡἀποδοχή τῆς δωρεᾶς. Πολλές φορές οἱἄνθρωποι γιά λόγους πού θά ἐξηγήσουμε παρακάτω δροῦν ἐναντίον τοῦ συμφέροντος τῆς ψυχῆς των.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «Η ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΗ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ»

Στη διάρκεια ενὸς συμποσίου, μετὰ την αναφώνηση κάποιου συνδετημόνος πως είναι «μακάριος εκείνος που θα καθίσει στο τραπέζι της βασιλείας του Θεού», ο Κύριος διηγήθηκε τη σημερινὴ παραβολή, για να φωτίσει ορισμένες πλευρὲς του μεγάλου αυτού θέματος. Με την εικόνα του «μεγάλου δείπνου» που χρησιμοποιεί, ο Κύριος δείχνει αποκαλυπτικά ότι το κάλεσμα στη «βασιλεία του Θεού» είναι μια πρόσκληση σε χαρούμενη γιορτή.

ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2016 – ΙΑ΄ ΛΟΥΚΑ

(Των αγίων Προπατόρων)

(Λουκ. ιδ΄ 16-24) (Κολ. γ΄ 4-11)

Το Δείπνο της θεϊκής αγάπης

«Εποίησε δείπνο μέγα και εκάλεσε πολλούς»

Σ’ ένα δείπνο αλλιώτικο, το οποίο παρομοιάζεται με τη Βασιλεία των Ουρανών, προσκαλεί τον άνθρωπο η αγάπη του Θεού. Στην τιμητική πρόσκληση που τους απευθύνει για συμμετοχή στο ξεχωριστό αυτό δείπνο, οι προσκεκλημένοι με εύσχημο τρόπο προφασίζονται και επικαλούνται τις μέριμνες και την τύρβη της καθημερινής ζωής για ν’ αρνηθούν να παραστούν. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το χωράφι, η αγορά βοδιών και ο γάμος, από ευλογία του Θεού μετατράπηκαν σε προφάσεις για ν’ απορρίψει ο άνθρωπος το μεγαλείο που του πρόσφερε η θεϊκή αγάπη.

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ ΛΟΥΚΑ - Λουκ. 14, 16-24, Ματθ. 22, 14 (11/12/2016)

Το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας

Τον εαυτό μας είναι δυνατόν, πολλοί από εμάς να εντοπίσουμε, στο Ευαγγελικό απόσπασμα που ακούσαμε σήμερα, αγαπητοί μου αδελφοί. Ακούσαμε τον Χριστό να διηγείται για την πρόσκληση που απηύθυνε σε πολλούς ένας πλούσιος άνθρωπος, προκειμένου να συμμετάσχουν σε επίσημο δείπνο που παρέθετε στο σπίτι του. Και είδαμε τους προσκεκλημένους να επικαλούνται πλείστες όσες φτηνές δικαιολογίες για να το αποφύγουν. Δικαιολογίες σχετικά με οικογενειακές και εργασιακές υποχρεώσεις, «προφάσεις εν αμαρτίαις», ουσιαστικά.

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2016

ΙΑ’ Λουκά (Λουκ ιδ’, 16-24)

                   Στην σημερινή ευαγγελική περικοπή αγαπητοί μου αδελφοί, ακούσαμε τον Κύριο να μας διηγείται την πολύ διδακτική παραβολή του μεγάλου δείπνου όπως την αποκαλούν οι Πατέρες της Εκκλησίας μας. Γνωρίζουμε πως ο Κύριος αρκετές φορές μέσα από παραβολές, δηλαδή μέσα από φανταστικές ιστορίες, μας αποκάλυψε σημαντικότατες και ουσιαστικές αλήθειες της πίστεώς μας που συνδέονται άρρηκτά με το γεγονός της σωτηρίας μας. Το ίδιο ακριβώς κάνει και αυτή τη φορά με την συγκεκριμένη παραβολή.

Κυριακή των Προπατόρων Ἡ παραβολὴ τοῦ Δείπνου (Λουκ ιδ΄ 16-24) Anthony Bloom

Στὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος

Ξανὰ καὶ ξανὰ ἀκοῦμε τούτη τὴν παραβολὴ τοῦ Χριστοῦ. Ἂν μονάχα τὴν δεχόμασταν βαθιὰ στὴν καρδιά μας, ἐὰν βλέπαμε τοὺς ἑαυτούς μας ὅπως ἀπεικονίζονται σ’ αὐτήν! Πόσοι εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ περιγράφονται στὴν παραβολή, ποὺ θὰ μποροῦσαν νὰ ποῦν στὸν Κύριο ὅταν τοὺς καλεῖ - ὄχι νὰ κάνουν κάτι ἰδιαίτερο, ἀλλὰ ἁπλὰ νὰ εἶναι μαζί Του, νὰ μοιραστοῦν τὴν χαρά Του, νὰ γίνουν μέτοχοι τῆς Θείας Χάριτος- πόσοι ἀπὸ ἐμᾶς θὰ Τοῦ ἔλεγαν (καὶ τὸ κάνουμε, ἀλλὰ τὸ συνειδητοποιοῦμε;): Κύριε, ἀνήκω στὴν γῆ, δὲν μὲ ἔφτιαξες ἀπὸ τὴν γῆ, δὲν ἔχω δημιουργηθεῖ ἀπὸ τὴν σκόνη; Ἡ γῆ εἶναι ἡ μητέρα μου, εἶναι τὸ πιὸ κοντινὸ πράγμα σὲ μένα, τῆς ἀνήκω.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ ΛΟΥΚΑ

Απόστολος: Κολ. γ΄ 4-11

Ευαγγέλιο: Λουκ. ιδ΄ 16-24

11 Δεκεμβρίου 2016

« Άνθρωπος τις εποίησε δείπνον μέγα και εκάλεσε πολλούς» (Λουκ. ιδ΄ 16)

Το μεγάλο δείπνο το οποίο ετοίμασε ο καλός οικοδεσπότης Θεός είναι το ιερό δείπνο της Θείας Ευχαριστίας, το οποίο και σήμερα έχει ετοιμάσει ο Χριστός επάνω στην αγία Τράπεζα της Εκκλησίας. Και όπως τότε «εκάλεσε πολλούς», έτσι και σήμερα καλεί όλους όσους τον αναγνωρίζουν Σωτήρα και Λυτρωτή, να έλθουν να γευθούν το Σώμα και το Αίμα του, να λάβουν «φως εκ φωτός», να ενωθούν με την Παναγία Τριάδα και να βιώσουν την χαρά και την ειρήνη της βασιλείας του.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙA΄ ΛΟΥΚΑ – 11 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2016

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ ΛΟΥΚΑ

(Λουκ. ιδ΄ 16-24, Ματθ. κβ΄ 14)

Ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, περιγράφεται στή σημερινή παραβολή σάν μεγάλο συμπόσιο στό ὁποῖο καλοῦνται νά λάβουν μέρος ὅλοι οἱ ἄνθρωποι. Ἐν τούτοις οἱ καλεσμένοι δέν ἀνταποκρίνονται στήν πρόσκληση προβάλλοντας διάφορες δικαιολογίες παρμένες ἀπό τήν καθημερινή ζωή: τό χωράφι, τά πέντε ζεύγη βοδιῶν καί ὁ γάμος -δικαιολογίες προερχόμενες ἀπό τήν ἄψυχη φύση, ἀπό τό ζωϊκό βασίλειο καί ἀπό τόν ἀνθρώπινο κόσμο-προβάλλονται σάν ἐμπόδια γιά τή συμμετοχή στό μεγάλο συμόσιο. Αὐτά πού ἔδωσε ὁ Θεός σάν δῶρα στόν ἄνθρωπο ἐμποδίζουν τήν ἀνταπόκριση του στό θεῖο προσκλητήριο!

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ ΛΟΥΚΑ (ΠΡΟΠΑΤΟΡΩΝ)

(Λκ. 14, 16-24)

Ὁ Θε­ὸς εἶ­ναι ἀ­γα­θὸς καὶ ἐ­λε­ή­μων πρὸς τὸν ἄν­θρω­πο. Ὁ ἄν­θρω­πος, ὅ­μως, εἶ­ναι ἀ­γνώ­μων καὶ ἀ­χά­ρι­στος πρὸς τὸν Θε­ό. Ἡ εὐ­σπλα­χνί­α τοῦ Θε­οῦ κα­λεῖ, ἀλ­λὰ ὁ ἄν­θρω­πος ἐ­λεύ­θε­ρα ἐ­πι­λέ­γει τὴν ἀ­πο­μά­κρυν­ση ἀ­πὸ τὸν Δη­μι­ουρ­γό του. Ἡ Χά­ρις τοῦ Θε­οῦ προ­σφέ­ρε­ται πλου­σι­ο­πά­ρο­χα, ὅ­μως ὁ ἄν­θρω­πος πολλὲς φορὲς τὴν ἀ­πο­στρέ­φε­ται. Ὁ Θε­ὸς κα­λεῖ στὸ δεῖ­πνο τῆς Βα­σι­λεί­ας του, ἀλ­λὰ ὁ ἄν­θρω­πος ἐ­πιθυμεῖ μία ζωὴ μακρυὰ ἀπὸ αὐτόν.

Κήρυγμα Κυριακῆς 11.12.2016

(Κυριακή ΙΑ΄ Λουκᾶ- Τῶν ἁγίων προπατόρων)

Ἀπόστολος Κυριακῆς Πρός Κολοσσαεῖς γ΄ 4-11

“Ὅταν ὁ Χριστὸς φανερωθῇ, ἡ ζωὴ ἡμῶν, τότε καὶ ὑμεῖς σὺν αὐτῷ φανερωθήσεσθε ἐν δόξῃ” (Πρός Κολοσσαεῖς γ΄, 4)

Καθὼς προσεγγίζει ἡ μεγάλη μέρα τῶν Χριστουγέννων, ἡ Ἐκκλησία μας θυμᾶται σήμερα τοὺς προπάτορες τοῦ Χριστοῦ, τοὺς προγόνους δηλαδὴ τοῦ Ἰησοῦ κατά σάρκα. Ἀπὸ τὸ ἄλλο μέρος ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στή σημερινὴ περικοπὴ ἀναφέρεται στούς πνευματικοὺς ἀπογόνους τοῦ Χριστοῦ. Στούς χριστιανούς. Καὶ οἱ προπάτορες τοῦ Χριστοῦ καὶ οἱ χριστιανοὶ ἔχουν δύο κοινὰ χαρακτηριστικά: τὴν ἀφάνεια καὶ τή δόξα. Μέσα στή ζωὴ καὶ τὴν ἱστορία συνήθως ἀγνοοῦνται καί τούς σκεπάζει τὸ πέπλο τῆς ἀφάνειας καὶ τῆς λησμοσύνης. Χάρις ὅμως στήν  παρουσία τοῦ Χριστοῦ ἀποκτοῦν δόξα καὶ ἀνυπέρβλητο μεγαλεῖο.

Δός μας τήν εὐχή σου, ἅγιε Νικόλαε, νά μιμηθοῦμε αὐτές τίς ἀρετές σου, ΑΜΗΝ

Xθές, ἀδελφοί μου χριστιανοί, 6 τοῦ μηνός Δεκεμβρίου, ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ἑόρτασε τήν μνήμη ἑνός μεγάλου καί πολύ ἀγαπητοῦ ἁγίου, τοῦ ἁγίου Νικολάου, ἀρχιεπισκόπου Μύρων τῆς Λυκίας, τοῦ θαυματουργοῦ. Πραγματικά, ὁ ἅγιος Νικόλαος, μαζί μέ τόν ἅγιο Γεώργιο, εἶναι οἱ πιό ἀγαπητοί ἅγιοι στόν ὀρθόδοξο ἑλληνικό λαό μας. Ὁ εὐσεβής λαός μας ἐπικαλεῖται συχνά τόν ἅγιο Νικόλαο στίς προσευχές του, γιατί τόν πιστεύει, ὅπως καί εἶναι, θαυματουργός ἅγιος. Ἰδιαίτερα τόν ἐπικαλοῦνται οἱ ναυτικοί μας. Στήν Πάρο τόν ἅγιο Νικόλαο τόν λένε «θαλασσίτη». Στά νησιά μας ἰδιαίτερα, σέ κάθε πλοῖο, εἶναι ἡ εἰκόνα τοῦ ἁγίου Νικολάου. Καί ὅταν τό πλοῖο πρόκειται νά ταξιδέψει, λέγουν οἱ ναυτικοί, ἀλλά καί ὅλο τό πλήρωμα, προσευχές στόν ἅγιο, σάν κι αὐτές: «Ἅη Νικόλα, βοήθα μας» ἤ «Ἅη μου Νικόλα, στό τιμόνι» καί «Ἅη Νικόλα στήν πλώρη μας».

«Νικόλαος, πρέσβυς ων εν γη μέγας, και γης αποστάς εις το πρεσβεύειν ζέειν».

Χριστιανοί μου, η μεγάλη ταραχή και αγωνία και το άγχος μας κάνει όλους να βλέπουμε τα πάντα γύρω μας μαύρα και σκοτεινά. Ανησυχούμε για τα πλέον ασήμαντα πράγματα. Με το δίκαιό μας άλλωστε, γιατί από τα μικρά γεννιώνται τα μεγάλα κακά μέσα στη ζωή, και έτσι χάνουμε τη γαλήνη μας και την ηρεμία της ψυχής μας. Το κουρασμένο μας σώμα δεν έχουμε που να το ξεκουράσουμε. Τη ματωμένη από τους πόνους καρδιά μας, δεν ξέρουμε που να καταφύγουμε τις πιο πολλές φορές για να σταματήσουμε την αιμορραγία της. Τόσο σκοτισμένοι είμεθα, ώστε δε βλέπουμε, γύρω μας τίποτα παρά μόνον σκοτάδι.

 Διά τήν ζωήν καί δράσιν τού Αγίου Νικολάου
«Νικόλαος, πρέσβυς ων εν γη μέγας, και γης αποστάς εις το πρεσβεύειν ζέειν».

Χριστιανοί μου, η μεγάλη ταραχή και αγωνία και το άγχος μας κάνει όλους να βλέπουμε τα πάντα γύρω μας μαύρα και σκοτεινά. Ανησυχούμε για τα πλέον ασήμαντα πράγματα. Με το δίκαιό μας άλλωστε, γιατί από τα μικρά γεννιώνται τα μεγάλα κακά μέσα στη ζωή, και έτσι χάνουμε τη γαλήνη μας και την ηρεμία της ψυχής μας.

Ἅγιος Νικόλαος (6-12-2011) Ἐγκρατείας διδάσκαλος.

Ὁ ἅγιος Νικόλαος εἶναι ἀπό τούς μεγαλύτερους καί πιό γνωστούς ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας. Μετά τήν Παναγία καί τόν ἅγιο Γεώργιο εἶναι ὁ περισσότερο γνωστός σέ ὅλο τόν ὀρθόδοξο κόσμο. Πολλοί χριστιανοί φέρουν τό ὄνομά του καί πολλοί τόν ἔχουν συνέχεια στό στόμα τους, ἐπικαλούμενοι τίς πρεσβεῖες του καί τήν βοήθειά του.

Ὅλη του ἡ ζωή ἦταν γεμάτη ἀπό ἀγάπη καί φιλανθρωπίες.  Γι᾿ αὐτό καί Νικόλαος σημαίνει, ὅτι νίκησε τόν λαό, κατέκτησε τίς καρδιές τοῦ κόσμου, ἀλλά καί ὁ λαός νικᾶ ἔχοντας τήν βοήθειά του.

Τό φωτεινό παράδειγμά του καί τήν ἁγία ζωή του καλούμεθα ὅλοι νά ἀκολουθήσουμε. Λίγα λόγια θά ποῦμε ἀπό τή θαυμαστή ζωή του, γιά νά γνωρίσουμε πῶς πρέπει νά εἶναι καί ἡ δική μας ζωή.

Άγιος Νικόλαος ,«ο γαληνεμένος όρμος και το λιμάνι της σωτηρίας»

Ο άγιος Νικόλαος, η ήμερη πρεσβυτική μορφή μέσα στη χορεία των αγίων Ιεραρχών της Εκκλησίας, είναι ο τύπος και ο κανόνας της ιερατικής ταπεινοφροσύνης και πραότητας. «Εικόνα πραότητος» τον ονομάζει η Εκκλησία, γιατί πρώτος καρπός της ταπεινοφροσύνης είναι η πραότητα. Ο άγιος Νικόλαος είναι ο λειτουργός της Εκκλησίας, που με την ταπεινοφροσύνη και την πραότητά του, με το φρόνημα της στερήσεως μάλλον και της εκούσιας φτώχειας, έφτασε στην πνευματική πληρότητα και απόκτησε τον ουρανό. Κανόνας και πρότυπο είναι ο άγιος Ιεράρχης, καθώς το ψάλλει η Εκκλησία στο γνωστό σε όλους τροπάριο. «Κανόνα πίστεως και εικόνα πραότητος εγκρατείας διδάσκαλον ανέδειξέ σε τη ποίμνη σου η των πραγμάτων αλήθεια· διά τούτο εκτήσω τη ταπεινώσει τα υψηλά τη πτωχεία τα πλούσια…».

Στον Άγιο Νικόλαο επίσκοπο Μύρων της Λυκίας

   Μητροπολίτου Αντινόης Παντελεήμονος

O σκοπός της θείας ενσαρκώσεως του Θεού Λόγου απέβλεπε στο να ελευθερώσει το ανθρώπινο γένος από την δουλεία της αμαρτίας και του θανάτου.  Ήρθε ως ο αληθινός Ιατρός των ψυχών και των σωμάτων μας.  Διά του θανάτου Του καταπάτησε τον Διάβολο και χάρισε διά της ενδόξου Αναστάσεώς Του ζωήν αιώνιο σ’ όλους εκείνους που θα πιστεύσουν και θα ομολογούν το όνομά Του.
Ως ο Καλός Ποιμήν αναζήτησε και βρήκε το απολωλός πρόβατο.

Η ζωή τού αγίου Νικολάου σέ συνδιασμό μέ δύο ιστορίες.

Η ζωή τού αγίου Νικολάου σέ συνδιασμό μέ δύο ιστορίες.

Σήμερα η Εκκλησία μας χριστιανοί μου, τιμά την μνήμην του Αγίου Νικολάου, ενός μεγάλου Αγίου και θαυματουργού.
Και θα ήθελα να ξεκινήσω με κάποιες αληθινές ιστορίες οι οποίες δημοσιεύτηκαν πρόσφατα, και μάλιστα η μία στην εφημερίδα Καθημερινή, στις 30 Οκτωβρίου, φέτος (2009). Όταν μιλούν τα γεγονότα και τα φωτεινά παραδείγματα, τα λόγια τα πολλά περισσεύουν. Ο καθένας από μας πρέπει να γίνει, οφείλει να γίνει, ένας μικρός ιεραπόστολος, πρώτα πρώτα μέσα στην οικογένειά του και κατόπιν στην εργασία του και στην κοινωνία, που με το αγιασμένο παράδειγμά του να μεταμορφώνει τους απίστους σε πιστούς, τους χλιαρούς σε θερμούς, τους αλλόθρησκους σε αληθινούς πιστούς χριστιανούς και τους αιρετικούς να τους επαναφέρει στην Ορθόδοξη πίστη.

 Ἅγιος Νικόλαος Ἐγκρατείας διδάσκαλος
.
Ὁ ἅγιος Νικόλαος εἶναι ἀπό τούς μεγαλύτερους καί πιό γνωστούς ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας. Μετά τήν Παναγία καί τόν ἅγιο Γεώργιο εἶναι ὁ περισσότερο γνωστός σέ ὅλο τόν ὀρθόδοξο κόσμο. Πολλοί χριστιανοί φέρουν τό ὄνομά του καί πολλοί τόν ἔχουν συνέχεια στό στόμα τους, ἐπικαλούμενοι τίς πρεσβεῖες του καί τήν βοήθειά του.

Άγιος Νικόλαος ,«ο γαληνεμένος όρμος και το λιμάνι της σωτηρίας»
Ο άγιος Νικόλαος, η ήμερη πρεσβυτική μορφή μέσα στη χορεία των αγίων Ιεραρχών της Εκκλησίας, είναι ο τύπος και ο κανόνας της ιερατικής ταπεινοφροσύνης και πραότητας. «Εικόνα πραότητος» τον ονομάζει η Εκκλησία, γιατί πρώτος καρπός της ταπεινοφροσύνης είναι η πραότητα. Ο άγιος Νικόλαος είναι ο λειτουργός της Εκκλησίας, που με την ταπεινοφροσύνη και την πραότητά του, με το φρόνημα της στερήσεως μάλλον και της εκούσιας φτώχειας, έφτασε στην πνευματική πληρότητα και απόκτησε τον ουρανό. Κανόνας και πρότυπο είναι ο άγιος Ιεράρχης, καθώς το ψάλλει η Εκκλησία στο γνωστό σε όλους τροπάριο. «Κανόνα πίστεως και εικόνα πραότητος εγκρατείας διδάσκαλον ανέδειξέ σε τη ποίμνη σου η των πραγμάτων αλήθεια· διά τούτο εκτήσω τη ταπεινώσει τα υψηλά τη πτωχεία τα πλούσια…».

Κήρυγμα γιά Κυριακή 6.12.2015

Κυριακή Ἁγίου Νικολάου

«Μνήμη δικαίου μετ’ ἐγκωμίων». Πράγματι ἕναν μεγάλο ἅγιο, ἕνα λαοφιλή ἐπίσκοπο, ἕναν γίγαντα τῆς πίστεως ἑορτάζουμε. Τόν Ἅγιο Νικόλαο ἐπίσκοπο Μύρων τῆς Λυκίας τοῦ θαυματουργοῦ. Καί ὅπως μᾶς καλεῖ ἡ σοφία τοῦ Θεοῦ, θυμόμαστε τόν ἅγιο τόν δίκαιο καί τόν ἐγκωμιάζουμε. Μέ ἐγκώμια θυμόμαστε τήν μνήμη του, τήν βιοτή του, τά κατορθώματά του, τό μεγαλεῖο του, τήν πίστη του καί τά ἐγκωμιάζουμε γιά νά διδαχθοῦμε κι ἄν μποροῦμε νά μιμηθοῦμε κάτι ἀπ’ αὐτά.

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 2015

Μνήμη του εν Αγίοις πατρός ημών Νικολάου Επισκόπου Μύρων της Λυκίας του Θαυματουργού

Με τη Χάρη του Θεού, αγαπητοί μου αδελφοί, αξιωνόμαστε και φέτος να εορτάζουμε την ιερή μνήμη, του εν Αγίοις πατρός ημών Νικολάου Επισκόπου Μύρων της Λυκίας του Θαυματουργού.

Σχεδόν σε όλους μας, είναι γνωστό το τροπάριο του Αγίου, το οποίο με κατάνυξη σιγοψάλλουμε. Γράφει λοιπόν ο ιερός υμνωδός ότι ο Άγιος Νικόλαος απέκτησε «τη πτωχεία τα πλούσια». Αυτός ο στίχος μας δίνει την αφορμή να αναφερθούμε σε κάποιες πτυχές της ζωής του Αγίου Νικολάου και να επιχειρήσουμε να κάνουμε ένα συσχετισμό με τη σημερινή πραγματικότητα και τα διάφορα προβλήματα που τη μαστίζουν.

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΛΟΥΚΑ

«Γύναι, ἀπολέλυσαι τῆς ἀσθενείας σου...»

Καθώς προσεγγίζουμε τά Χριστούγεννα ἡἘκκλησία φροντίζει νά ἀκροῶνται οἱ πιστοί εὐαγγελικά ἀναγνώσματα πού καταδεικνύουν τήν ἀγάπη καί ἄφατη εὐσπλαχνία τοῦ Θεοῦ. Ἡ θεραπεία τῆς συγκύπτουσας γυναίκας μετά ἀπό δέκα ὀκτώ χρόνια πόνου δείχνει ὅτι ἡ άγάπη τοῦ Κυρίου εἶναι ὑπεράνω τοῦ γράμματος τοῦ μωσαϊκοῦ Νόμου. Μέ τήν ἐνανθρώπιση τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦἔφθασε ἡὥρα τοῦ νέου αἰῶνος.

ΤΟ ΦΟΒΕΡΟ ΠΑΘΟΣ ΤΟΥ ΦΘΟΝΟΥ

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 4 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2016

Ι΄ Λουκᾶ: Τῆς Κυριακῆς: Λουκ. ιγ΄ 10-17

ΤΟ ΦΟΒΕΡΟ ΠΑΘΟΣ ΤΟΥ ΦΘΟΝΟΥ

«Ὁ ἀρχισυνάγωγος, ἀγανακτῶν ὅτι τῷ σαββάτῳ ἐθεράπευσεν ὁ Ἰησοῦς, ἔλεγε...»

Ὅλος ὁ λαὸς χάρηκε μὲ τὸ νέο θαῦμα ποὺ τέλεσε ὁ Κύριος θεραπεύοντας μία συγ­κύ­πτουσα – δηλαδὴ πολὺ ­καμπουριασμένη – γυναίκα στὴ Συναγωγή. Ὑπῆρξε ὅμως καὶ κάποιος ὁ ὁποῖος ὄχι μόνο δὲν ­χάρηκε μὲ τὸ θαῦμα, ἀλλὰ ἀγανάκτησε. Ἦταν ὁ ἀρχι­συν­άγωγος, ὁ ὁποῖος ­ἀντέδρασε ­ἔν­τονα, δῆ­θεν διότι ὁ Κύριος ­θεράπευσε τὴ ­γυναίκα αὐτὴ ἡμέρα Σάββατο, στὴν ­πραγ­­ματικότητα ὅμως ἐξαιτίας τοῦ φθόνου ποὺ ἔκρυβε μέ­σα του πρὸς τὸν Χριστό, ὁ Ὁ­­­ποῖος γινόταν ἀ­­ποδέκτης τῶν ἐπιδοκιμασιῶν τοῦ πλήθους.

Μ’ αὐτὸ τὸ φοβερὸ πάθος τοῦ φθόνου θὰ ἀσχοληθοῦμε στὴ συνέχεια καὶ θὰ δοῦμε πρῶ­τον, πόσο μεγάλη ζημιὰ προκαλεῖ· καὶ δεύτερον, πῶς μποροῦμε νὰ τὸ καταπολεμήσουμε.

Ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Σεραφείμ, ἐπίσκοπος Φαναρίου καί Νεοχωρίου

«Ἰδού, ἐγώ ἀποστέλλω ὑμᾶς ὡς πρόβατα ἐν μέσω λύκων», εἶπε ὁ Κύριός μας στούς μαθητές Του.

Καί τά λόγια αὐτά ὁ μοναχός Σεραφείμ, ὁ ἅγιος τή μνήμη τοῦ ὁποίου ἑορτάζουμε στίς 4 Δεκεμβρίου, τά ἄκουσε δυνατά στά αὐτιά τῆς ψυχῆς του, ὅταν ἡ Ἐκκλησία τόν ἀξίωνε τοῦ δευτέρου βαθμοῦ τῆς ἱερωσύνης, τοῦ πρεσβυτέρου, καί ἀκόμα πιό πολύ ὅταν τόν προήγαγε στό βαθμό τοῦ Ἐπισκόπου, τοῦ ὑπεύθυνου ποιμένα τῶν χριστιανῶν τῆς Μητροπόλεως Φαναρίου καί Νεοχωρίου. Ἤξερε ἀκόμη καλά πώς στά χρόνια αὐτά τά δίσεχτα πού ζοῦσε, χρόνια σκλαβιᾶς σέ ἕνα δυνάστη βάρβαρο καί σκληρό, ἀργά ἤ γρήγορα θά ἐπιβεβαιώνονταν καί σέ αὐτόν τά ἄλλα Κυριακά λόγια: «ἐάν ἐμέ ἐδίωξαν καί ὑμᾶς διώξωσιν». Καί πράγματι  ἐάν οἱ ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας ἦταν καί εἶναι πάντα ὑπεύθυνοι γιά τή σωτηρία τῶν ψυχῶν τῶν χριστιανῶν πού ὁ Κύριος τούς ἔχει ἐμπιστευθεῖ, τότε τά πράγματα ἦταν ἀκόμη πιό κρίσιμα.

Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2016 (Ι´ ΛΟΥΚΑ) (Λουκ. ιγ´ 10-17)

Τό Σάββατο, ἀδελφοί, ἦταν ἡ ἡμέρα ἀργίας καί λατρείας τοῦ Θεοῦ γιά τούς Ἑβραίους. Κάθε ἐργασία ἀπαγορευόταν ἀπολύτως. Ἀκόμη καί τό διάστημα πού μποροῦσε νά βαδίσει κανείς ἦταν αὐστηρά καθορισμένο. Τήν ἡμέρα αὐτή συγκεντρώνονταν ὅλοι στίς κατά τόπους Συναγωγές, γιά νά μελετήσουν τό Νόμο τοῦ Θεοῦ.

Μητροπολίτης Κυθήρων Σεραφείμ, Κυριακή Ι΄ Λουκά - Να σεβώμεθα την Κυριακήν

ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Να σεβώμεθα την Κυριακήν

Στη σημερινή Ευαγγελική Περικοπή, γίνεται λόγος για την θεραπεία από τον Κύριό μας Ιησού Χριστό της συγκύπτουσας γυναίκας ημέρα Σάββατο. Ο φιλάνθρωπος Κύριος, κινούμενος από τη μεγάλη Του φιλευσπλαγχνία, εθεράπευσε την ταλαίπωρη εκείνη, κυρτωμένη γυναίκα, που με συνέργεια του πονηρού πνεύματος κατεχόταν από ασθένεια επί 18 ολόκληρα χρόνια. Ο αρχισυνάγωγος όμως, που δεν είχε αγάπη και φιλάνθρωπα αισθήματα, αλλά μια τυπική προσκόλλησι στην αργία του Σαββάτου, αγανάκτησε για το θαύμα του Σαββάτου και είπε στον λαό ότι πρέπει στις 6 μέρες της εβδομάδος, που είναι μέρες εργασίας, να επιθυμούν την θεραπεία τους και όχι την ημέρα του Σαββάτου, που ήταν ημέρα αναπαύσεως.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «Η ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ»

H σύγκρουση στην οποία αναφέρεται η σημερινὴ ευαγγελικὴ περικοπὴ έχει ένα χαρακτήρα τραγικό. Πρωταγωνιστές της είναι απὸ τη μια μεριὰ ο αρχισυνάγωγος, εκπρόσωπος του παρηκμασμένου θρησκευτικού κατεστημένου, κι απὸ την άλλη ο Ιησούς, ο ελευθερωτὴς και καινοποιός. Αφορμὴ το πρόβλημα μιας απλής γυναίκας του λαού. Δεκαοκτὼ ολόκληρα χρόνια «ηταν κυρτωμένη και δεν μπορούσε διόλου να ανορθωθεί».

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 4 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ

4.12.2016

 Κυριακή Ι΄ Λουκᾶ

(Λουκ. ιγ΄ 10-17)

Ὁ Χριστὸς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἐνῶ ἔχει μιὰ ἀγάπη ἀπέραντη γιὰ τὸν ἄνθρωπο, μισεῖ τὴν ὑποκρισία. Κι αὐτὴ τὴν τακτική Του ἔδειξε καθ᾿ ὅλη τὴ διάρκεια τῆς ἐγκόσμιας ζωῆς Του, ὅπως καταγράφεται στὰ ἱερὰ Εὐαγγέλια. Στάθηκε ἀπέναντι στὸν ἁμαρτωλὸ καὶ πεσμένο ἄνθρωπο μὲ στοργή, συμπόνια καὶ ἀγάπη. Συγχώρεσε τὰ λάθη του καὶ τὸν βοήθησε νὰ ἀνασηκωθεῖ. Μὰ ἔναντι τῆς ὑποκρισίας στάθηκε μὲ σκληρότητα καὶ ἦταν πάντα ἄτεγκτος.

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΛΟΥΚΑ - Λουκ. 13, 10-17 (4/12/2016)

Η υποκριτική τυπολατρεία

Αντιμέτωπος με τη θρησκευτική ηγεσία του ιουδαϊκού λαού βρίσκεται ακόμα μία φορά ο Κύριός μας, αγαπητοί μου αδελφοί, όπως καταγράφεται στο σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα. Ευρισκόμενος στη συναγωγή, ημέρα Σάββατο, θεράπευσε μια συγκύπτουσα γυναίκα, η οποία, επί δεκαοκτώ ολόκληρα χρόνια, βίωνε το άλγος της ασθενείας. Η θαυματουργική επέμβαση του Ιησού προκάλεσε την μήνη και την οργή του αρχισυναγώγου, ο οποίος Τον κατηγόρησε για παραβίαση της αργίας του Σαββάτου, την οποία ορίζει ο Μωσαϊκός νόμος. Ο εμπαθής και τυφλωμένος θρησκευτικά αρχισυνάγωγος, ενώ είδε με τα μάτια του το θαυμαστό γεγονός, ενώ έγινε μάρτυρας της θεραπείας της βαρέως ασθενούσας γυναίκας, ενώ τού δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσει και πιστέψει στην Μεσσιανικότητα του Χριστού, ενώ είχε μπροστά του τόσους λόγους για να δοξάσει το όνομα του Θεού, ξέσπασε κατά του Χριστού, οχυρωμένος πίσω από ανούσιες τυπικές διατάξεις. Απέδειξε ότι δεν ήταν υπηρέτης του μόνου και αληθινού Θεού, αλλά ένας κοινός διεκπεραιωτής θρησκευτικών αναγκών και υποθέσεων, που εξέπεσε της υψηλής και υπεύθυνης αποστολής του, διακονώντας τον τύπο και όχι την ουσία.

ΚΥΡΙΑΚΗ 4 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2016 – Ι΄ ΛΟΥΚΑ

(Λουκ. ιγ΄ 10-17) (Γαλ. γ΄ 23-δ΄ 5)

 Εν μέσω θλίψεων

«Γύναι, απολέλυσαι της ασθενείας σου»

Ο άνθρωπος που αναζητεί και εγκολπώνεται στη ζωή του την αγάπη του Θεού, γίνεται δέκτης των θείων ευεργεσιών του, οι οποίες τον καταξιώνουν στην προοπτική της αληθινής χαράς και ευτυχίας. Ακριβώς, η περίπτωση της συγκύπτουσας γυναίκας, που τόσο ζωντανά ξεδιπλώνει η σημερινή ευαγγελική περικοπή, είναι αποκαλυπτική της αλήθειας αυτής, η οποία στέλνει στην εποχή μας πολύ ξεκάθαρα και αποκρυσταλλωμένα μηνύματα.

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2016

Ι’ Λουκά (Λουκ. ιγ’, 10-17)

          Στην σημερινή ευαγγελική περικοπή αγαπητοί μου αδελφοί, ο Ευαγγελιστής Λουκάς μας μεταφέρει ενώπιον ενός συγκλονιστικού γεγονότος ανάμεσα στον Κύριό μας Ιησού Χριστό και μια γυναίκα που την ταλαιπωρούσε μια σοβαρή ασθένεια.

          Ο Κύριος βρίσκεται την ημέρα του Σαββάτου στην Συναγωγή και εκεί διδάσκει με την θεία σοφία του τους παρευρισκόμενους Ιουδαίους. Ανάμεσα στους ακροατές του, βρίσκεται και μια γυναίκα η οποία επί δεκαοκτώ χρόνια ταλαιπωρείτω από σοβαρότατη ασθένεια που την κρατούσε συγκίπτουσα, δηλαδή δεν της επέτρεπε να στήσει όρθιο το κορμί της αλλά ήταν αναγκασμένη να περιφέρεται συνεχώς σκυμμένη «μη δυναμένη ανακύψαι εις το παντελές» όπως χαρακτηριστικά αναφέρει το κείμενο της Ευαγγελικής περικοπής.

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΛΟΥΚΑ

(Λκ. 13, 10-17)

Ὁ Χρι­στός, κά­ποιο Σάβ­βα­το, ἐ­νῶ δί­δα­σκε σὲ μί­α Συ­να­γω­γή, συ­νάν­τη­σε μί­α γυ­ναί­κα, ἡ ὁ­ποί­α γιὰ δε­κα­ο­κτὼ ὁ­λό­κλη­ρα χρό­νι­α καὶ ἀ­πὸ ἐ­πε­νέρ­γει­α τοῦ Σα­τα­νᾶ, ὅ­πως λέ­γει ὁ Εὐ­αγ­γε­λι­στὴς Λου­κᾶς, βρι­σκό­ταν σὲ μί­α ἄ­θλι­α κα­τά­στα­ση. Ἦ­ταν συγ­κύ­πτου­σα, ἦταν δη­λα­δὴ συ­νε­χῶς σκυ­φτή, καὶ ἀ­δυ­να­τοῦ­σε νὰ ση­κώ­σει πρὸς τὰ ἄ­νω τὸ κε­φά­λι της, ἀ­πο­τε­λών­τας ἔτσι ἕ­να ἐ­λε­ει­νὸ θέ­α­μα. Ὁ φι­λάν­θρω­πος Κύ­ρι­ος τὴ λυ­πή­θη­κε καὶ ἀ­φοῦ τὴν προ­σέγ­γι­σε, ἔ­βα­λε πά­νω της τὰ χέ­ρια του καὶ τῆς εἶπε: «γύναι, ἀπολέλυσαι τῆς ἀσθενείας σου», μὲ ἀ­πο­τέ­λε­σμα αὐ­τὴ ἀ­μέ­σως νὰ γί­νει κα­λά. Τό­τε, τό­σο ἡ πρώ­ην ἀ­σθε­νής, ὅ­σο καὶ ὁ λα­ός, ποὺ εἶ­δε τὸ θαῦ­μα, δό­ξα­σαν τὸν Θε­ό.

Κήρυγμα Κυριακῆς 4.12.2016

(Κυριακή Ι΄ Λουκᾶ)

Ἀπόστολος Κυριακῆς Πρός Γαλάτας γ΄ 23-δ΄, 5

«Οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ· πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ» (Γαλάτας γ΄, 28)

Τὸ θέμα τῆς ἰσότητας τῶν δύο φύλων ἀπασχολοῦσε καὶ ἀπασχολεῖ πάντοτε τὴν κοινωνία μας. Οἱ συζητήσεις φουντώνουν. Ἄντρες καὶ γυναῖκες ἐκφράζουν τίς ἀπόψεις τους. Πολλὰ λέγονται, γράφονται καὶ ἀκούγονται. Ἀπὸ ὅ,τι ὅμως διαφαίνεται ὑπάρχει μεγάλη σύγχυση γύρω ἀπὸ τὸ θέμα αὐτό.

Ἡ σημερινὴ ἀποστολικὴ  περικοπὴ καὶ ἡ μορφὴ τῆς Ἁγίας Βαρβάρας, τή μνήμη τῆς ὁποίας γιορτάζει σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας, μᾶς δίνουν ἀρκετὰ στοιχεῖα γιά νά δοῦμε μερικὲς βασικὲς θρησκευτικὲς θέσεις πάνω στό πολυσυζητημένο θέμα τῆς ἰσότητας τῶν δύο ἀνθρώπινων φύλων.

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΛΟΥΚΑ

Απόστολος: Γαλ. γ' 23 – 29, δ΄ 1-5

Ευαγγέλιον: Λουκ. ιγ΄ 10 – 17

4 Δεκεμβρίου 2016

Πολλοί είναι αυτοί, αγαπητοί και πιστοί μου αδελφοί, που κρίνουν τις θρησκευτικές μας συνήθειες. Βλέπουν τα εξωτερικά φαινόμενα χωρίς να μπορουν να εμβαθύνουν. Και βρίσκουν την ευκαιρία να υποβαθμίσουν την αξία της θρησκείας μας. Θεωρούν ότι πολλές από τις πράξεις και ενέργειες που συνοδεύουν την έκφραση της θρησκευτικότητάς μας, δεν έχουν περιεχόμενο, είναι απλή τυπική συνηθεια χωρίς ουσιαστική αξία. Καταλήγουν μαλιστα στο συμπέρασμα ότι είναι τελείως περιττές και ανόητες. Με απλά επιπόλαια κριτήρια, απορρίπτουν τα υλικά στοιχεία που συνοδεύουν ακολουθίες, μυστήρια και λειτουργείες. Κεριά και λιβάνια, λάδια, πρόσφορα και νηστείες, τα αναφέρουν με υποτιμητικό ύφος, ως άχρηστα και περιττά.

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΛΟΥΚΑ – 4 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2016

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΛΟΥΚΑ

(Λουκ. ιγ΄, 10-17)

Ἀγαπητοί μου χριστιανοί,

Ἕνα ἀπὸ τὰ πιὸ πολύτιμα δῶρα, ποὺ ἔδωκε ὁ Θεός στοὺς ἀνθρώπους, εἶναι ὁ χρόνος τῆς ἐπίγειας ζωῆς. Ὁ χρόνος δημιουργήθηκε ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Θεό μαζὶ με τὸν κόσμο. Εἶναι βέβαια δύσκολο γιὰ μᾶς νὰ συλλάβουμε τὶ εἶναι στὴν οὐσία του ὁ χρόνος καὶ ἀδύνατο νὰ καταλάβουμε πῶς τὸν δημιούργησε ὁ Θεός. Ἐκεῖνο ποὺ εὐκολώτερα μποροῦμε νὰ κατανοήσουμε εἶναι πόσο ἀπαραίτητος εἶναι ὁ χρόνος γιὰ τὸν βίο μας. Ὅλοι μας ξέρουμε ὅτι ὁ χρόνος σταματᾶ, ὅταν κάποιος πεθαίνει. Χωρὶς τὸν χρόνο δὲν ὑπάρχει ἐπίγεια ζωή. Αὐτὴ καὶ μόνον ἡ σκέψη εἶναι ἱκανὴ νὰ μᾶς δείξη τὴν μεγάλη ἀξία τοῦ χρόνου.