«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Η΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(Ματθ. Κεφ. Ιδ΄. 14 – 22)

26η Ιουλίου 2015

Στην σημερινή Ευαγγελική περικοπή ο ευαγγελιστής Ματθαίος, μας περιγράφει ένα από τα πιο γνωστά θαύματα του Κυρίου, τον πολλαπλασιασμό των άρτων και των ιχθύων και τον εξ αυτών χορτασμό πέντε χιλιάδων ανδρών μαζί με τις γυναίκες και τα παιδιά τους. Υπήρξε δε τόσο εντυπωσιακό το θαύμα αυτό, ώστε αναφέρεται και από τους τέσσερεις ευαγγελιστές. Η δε Εκκλησία αφετέρου, μας το υπενθυμίζει με την ακολουθία της αρτοκλασίας, την οποία συχνά επαναλαμβάνει στην λατρευτική Της ζωή.

           Ο Κύριος, συνήθιζε να κηρύττει τον Λόγο Του σε μέρη ήσυχα και ερημικά, τον βλέπουμε επί παραδείγματι να ομιλεί στο βουνό, στην επί του Όρους Ομιλία. Τον βλέπουμε στην σημερινή περικοπή, να ευρίσκεται με τους Μαθητές του και χιλιάδες άλλους ανθρώπους σε έρημο τόπο και ενώ η ώρα ήταν ήδη περασμένη και η αδυναμία εξεύρεσης τροφής προφανής. Έπρεπε λοιπόν να αντιμετωπιστεί η ανάγκη τροφοδοσίας του μεγάλου πλήθους των ακροατών του, τη στιγμή που οι Μαθητές είχαν μαζί τους, μόνο πέντε άρτους και δύο ψάρια. Αυτά, όμως, τα ολίγα υλικά αγαθά, κάτω από την παντοδύναμη ενέργεια της Θείας ευλογίας του Κυρίου, πολλαπλασιάσθηκαν και όχι μόνον έφθασαν για να χορτάσουν τα πλήθη των ανθρώπων, αλλά περίσσεψαν και δώδεκα κοφίνια γεμάτα από τα περισσεύματα.

Είναι γνωστό ότι τα θαύματα του Κυρίου δεν ήταν ανεξάρτητα από την διδασκαλία Του. Το θαυματουργικό έργο του Κυρίου αποτελεί προέκταση και επικύρωση του διδακτικού Του έργου.

           Στο συγκεκριμένο λοιπόν θαύμα του χορτασμού των πεντακισχιλίων ανδρών, ας σταθούμε σε τρία σημεία που μας δίδουν ιδιαίτερα διδακτικά μηνύματα.

           Το πρώτο είναι το γεγονός ότι ο Χριστός φροντίζει, με ιδιαίτερη επιμέλεια και αγάπη, για τις υλικές ανάγκες των ανθρώπων. Δεν περιορίστηκε μόνο στην μετάδοση της Θείας αλήθειας, διά του κηρύγματός Του, αλλά ενδιαφέρθηκε για τον χορτασμό των ακροατών του, όπως ακριβώς πράττουν οι γονείς για τα παιδιά τους. Η συμβολική αυτή ενέργεια του Κυρίου δεν είναι τυχαία, αλλά αποκαλύπτει το γεγονός ότι η ύλη και το ανθρώπινο σώμα, καθώς είναι δημιουργήματα του Θεού, έχουν ιδιαίτερη αξία και ιερότητα. Απέναντί τους οφείλουμε να επιδεικνύουμε την δέουσα προσοχή, χωρίς ούτε να τα υπερτιμούμε ούτε να τα υποτιμούμε. Οφείλουμε να ιεραρχούμε τα πράγματα με τέτοιο τρόπο, ώστε να προτάσσουμε τις ανάγκες της ψυχής, η καλλιέργεια της οποίας είναι το έργο και ο αγώνας της πνευματικής μας ζωής.

Έχοντας αυτή την προτεραιότητα δεν θα πρέπει παράλληλα να αδιαφορούμε και για την διαχείριση των υλικών πραγμάτων, που μάς χαρίζει ο Θεός, βάζοντάς τα, όμως πάντοτε στη σωστή τους θέση.                                                                                              

Σ’ αυτό το πλαίσιο κινούμενη και η Εκκλησία μας, ανέπτυσσε και αναπτύσσει, το πολύπλευρο και πολυσήμαντο κοινωνικό και φιλανθρωπικό Της έργο, το οποίο αποσκοπεί στην θεραπεία των υλικών αναγκών του ανθρώπου, με πρώτιστο, όμως, ενδιαφέρον Της την προαγωγή της πνευματικής ζωής και την σωτηρία της ανθρώπινης ψυχής.

           Το δεύτερο σημείο που θα πρέπει επισημάνουμε είναι το πνεύμα της οικονομίας. «Και ήραν το περισσεύον των κλασμάτων δώδεκα κοφίνους πλήρεις. Και μάζεψαν τα περισσεύματα από τα κομμάτια, δώδεκα κοφίνια γεμάτα». Ζητά ο Κύριος την συλλογή των περισσευμάτων και αυτή ήταν μια κίνηση εξίσου συμβολική.                                        Η αλόγιστη χρήση των υλικών αγαθών και η κατασπατάλησή τους, μάλιστα σε περιόδους μεγίστης ανέχειας ή οξυμένης οικονομικής κρίσης, σαν κι αυτή που βιώνει στις μέρες μας ο κόσμος γενικά, αλλά και η πατρίδα μας ειδικότερα, είναι νοοτροπία άκρως εγωιστική. Είναι στάση ζωής άφιλη και ανάδελφη, καταδεικνύοντας δυστυχώς την έλλειψη αγάπης που χαρακτηρίζει τον σύγχρονο κόσμο. Δίπλα μας τα προβλήματα των ανθρώπων διαρκώς οξύνονται. Συνάνθρωποί μας αδυνατούν να εξασφαλίσουν τα προς το ζην. Είναι κίνηση αδικαιολόγητη και απάνθρωπη, η σπατάλη και ο προκλητικός τρόπος ζωής, τη στιγμή που η κάθε λογική οικονομία θα μπορούσε να αποβεί ευεργετική για τους έχοντες ανάγκη συνανθρώπους μας. Πρέπει να κατανοήσουμε ότι ο λόγος του Κυρίου στους Μαθητές του, όταν του επισημαίνουν την έλλειψη τροφής: «Δότε αυτοίς υμείς φαγείν. Δώστε τους εσείς να φάνε», απευθύνεται στον κάθε χριστιανό. Ο χριστιανός ο οποίος θέλει να είναι συνεπής απέναντι στον λόγο του Θεού πρέπει να κατανοήσει εις βάθος ότι τα αγαθά που ο Θεός μάς χάρισε, ανήκουν σε όλους. Όταν αυτή η αρχή δε γίνεται σεβαστή, τότε τα κοινωνικά προβλήματα οξύνονται και οι κοινωνικές ανισότητες διευρύνονται.

           Και το τρίτο σημείο που θα επισημάνουμε στη σημερινή Ευαγγελική διήγηση είναι η Ευλογία. Ο Κύριος ευλογεί τους άρτους και τα ψάρια. Ευλογεί την ύλη και τα αγαθά που προορίζονται για την κάλυψη των ανθρωπίνων αναγκών.

Το αυτό πράττει, κατά μίμηση του Χριστού και η Εκκλησία.                                                                                                                          

Ευλογεί όλες τις εκφάνσεις της ανθρώπινης ζωής, από τις πιο απλές έως τις πλέον σοβαρές. Θέτει τα πάντα υπό την σκέπη και την ευλογία του Θεού, γιατί μόνο έτσι αποδίδουν, ωφελούν και αγιάζουν.  Δεν υπάρχει πτυχή της ανθρώπινης ζωής η οποία να μη τυγχάνει της ευλογίας της Εκκλησίας. Δεν υπάρχει ανθρώπινη δραστηριότητα, αλλά και καρπός της γης και της τίμιας εργασίας, στα οποία να μην εκχέεται η ευλογία του Θεού διά της Εκκλησίας. Η Εκκλησία μας ευλογεί, το ψωμί και το κρασί, μετατρέποντάς τα σε Σώμα και Αίμα Χριστού, για να ζήσει ο κόσμος. Ευλογεί το νερό, που γίνεται Αγιασμός στη ζωή των ανθρώπων. Ευλογεί όλους και όλα αποδεικνύοντας, με τον τρόπο αυτό, την άπειρη αγάπη και το έλεος του Θεού. Οτιδήποτε βρίσκεται έξω από την χάρη του Θεού και την ευλογία Του, ας μην απατόμεθα γίνεται χωρίς Εκείνον και ως εκ τούτου καταλήγει σε κάτι απατηλό και μάταιο. Μακριά από την Ευλογία του Θεού τα πάντα είναι ρηχά και επιπόλαια.

Είθε λοιπόν ο Κύριος που ευλόγησε τους πέντε άρτους και έθρεψε τα πλήθη να μας χαρίζει την Ευλογία Του. Διότι Εκείνος είναι η πηγή του αγιασμού τόσο της πνευματικής μας ζωής όσο και των υλικών μας αναγκών. ΑΜΗΝ!

π. Γ.Ρ.