ΜΗΝΥΜΑ

ΓΙΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΚΩΝ, ΕΟΡΤΩΝ ΚΑΙ ΑΓΙΩΝ ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΕΤΙΚΕΤΕΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Δευτέρα 15 Ιουνίου 2015

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(Μθ. 6, 22-33)

Σύμφωνα μὲ τὴ διδασκαλία τῶν Πατέρων, ὁ παρὼν κόσμος, ὅσο ὄμορφος καὶ γλυκὺς νὰ εἶναι -ἐξοῦ καὶ τὸ ὄνομά του: κόσμος, ποὺ πάει νὰ πεῖ ὀμορφιὰ καὶ κάλλος- τὴν ἴδια στιγμὴ παρουσιάζεται ὡς ἀπατηλὸς καὶ πλάνος. Καὶ τοῦτο διότι οἱ ἄνθρωποι βαλτώνουν στὶς καθημερινὲς μέριμνες, προσκολλῶνται στὴ γῆ καὶ λησμονοῦν τὸν πραγματικὸ προορισμό τους, τὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Καὶ πράγματι, ἄλλο ἡ μόνιμη κατοικία κάποιου καὶ ἄλλο ἡ προσωρινή. Μόνιμη εἶναι ἡ κατάσταση στὴν ὁποία θὰ βρεθοῦμε μετὰ τὴν ἐκδημία μας, καὶ προσωρινὴ ἡ παροῦσα.
Γι᾽ αὐτὸ καὶ ὁ Χριστὸς προτρέπει τοὺς ἀνθρώπους νὰ ζητοῦν πρῶτα ἀπὸ ὅλα τὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ θέτουν σὲ δεύτερη μοῖρα τὰ ἁπλὰ καὶ καθημερινά, ὅπως τὴν τροφὴ καὶ τὴν ἐνδυμασία. Θέτοντας αὐτὴ τὴν προτεραιότητα ὁ ἄνθρωπος ἐλευθερώνεται ἀπὸ τὴν ἀπάτη τοῦ κόσμου καὶ στρέφεται μὲ ἐμπιστοσύνη στὸν Θεό, ἡ ἀγάπη καὶ ἡ πρόνοια τοῦ ὁποίου ἀγκαλιάζουν καὶ συντηροῦν ὅλη τὴν κτίση.

Σὲ ἀντίθετη περίπτωση, ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀναλύεται στὶς οὕτως ἢ ἄλλως ἀπαραίτητες μέριμνες καὶ φροντίδες σὲ σχέση μὲ τὴν ἐπίγεια ἐπιβίωσή του, λησμονῶντας τὴν ὕπαρξη τοῦ δωρεοδότη Θεοῦ, τοῦ χορηγοῦ τῆς ζωῆς, τότε καταντᾶ ἕνας ἰδιότυπος σκλάβος τῶν ὑλικῶν πραγμάτων. Τότε ἡ παροῦσα ζωὴ δὲν θεωρεῖται ὡς παροικία, ἀλλὰ ὡς κατοικία, δηλαδὴ ὡς κάτι τὸ μόνιμο. Οἱ φροντίδες τῶν ἀνθρώπων πλέον γι’ αὐτὴ ἔχουν ὡς ἀποτέλεσμα νὰ λησμονεῖται ἡ ἄνω καὶ πραγματικὴ πατρίδα. Ἔτσι προκύπτει καὶ τὸ παράδοξο, κατὰ τὸ ὁποῖο οἱ ἄνθρωποι, καὶ δὴ οἱ Χριστιανοί, ἐνῶ γνωρίζουν τὴν ἄνω πόλη, σύμφωνα καὶ μὲ αὐτὰ ποὺ μᾶς διδάσκει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, δηλαδὴ τὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ὅμως, ὅλος ὁ ἀγώνας τους καὶ ἡ καθημερινὴ φροντίδα καὶ μέριμνα γιὰ ἀπόκτηση πλούτου καὶ μεγαλείου, κτημάτων, περιουσίας καὶ πολυτελῶν κατοικιῶν, δείχνει ὅτι τὴν ἔχουν λησμονήσει ἐντελῶς.

Τὸ νὰ περιορίσει κανεὶς τὶς φροντίδες καὶ τὶς μέριμνές του στὰ ἀπαραίτητα μιᾶς σαφῶς ἀξιοπρεποῦς ἐπίγειας διαβίωσης δὲν σημαίνει ὅτι ἐγκαταλείπει καὶ ὅτι ἀρνεῖται τὴ ζωή. Αὐτή του ἡ πράξη πιὸ πολὺ ὀφείλεται στὴ γνώση ποὺ ἔχει γιὰ τὸ προσωρινὸ τοῦ παρόντος κόσμου, καὶ βέβαια στὴν πίστη του στὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος μᾶς ἐντέλλεται: «μὴ μεριμνᾶτε τῇ ψυχῇ ὑμῶν τί φάγητε καὶ τί πίητε, μηδὲ τῷ σώματι ὑμῶν τί ἐνδύσησθε».

Οὐσιαστικὰ ὁ ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος μένει μακριὰ ἀπὸ τὶς περιττὲς μέριμνες τοῦ κόσμου τούτου, εἶναι ἕνας ἄριστος ἔμπορος. Ἀνταλλάσσει τὴ σκλαβιὰ στὸ δίχως τέλος κυνήγι γιὰ τὰ ὑλικὰ ἀγαθά, μὲ τοὺς θησαυροὺς τῆς μονιμότητας τοῦ οὐρανοῦ. Ἀπὸ τὴν ἄλλη, ὅμως, δείχνει ἐπίσης ὅτι ἡ πίστη του στὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ δὲν εἶναι μία ἁπλὴ θεωρία, ἀλλὰ οὔτε λόγια χωρὶς ἀντίκρυσμα. Ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς δὲν ἀναγνωρίζει ἁπλὰ κάποιες θρησκευτικὲς ἢ ἠθικὲς ἀλήθειες, ἀλλὰ ἀποδέχεται τὴν ἐν Χριστῷ φανέρωση τοῦ Θεοῦ. Ἡ φανέρωση τοῦ Θεοῦ στοὺς ἀνθρώπους εἶναι παράλληλη καὶ μὲ συγκεκριμένες ἐντολές, ὅπου μία ἐξ αὐτῶν εἶναι καὶ ἡ ἀμεριμνία ὡς πρὸς τὰ πράγματα τοῦ κόσμου καὶ ἡ ἐκζήτηση τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ.

Μόνο οἱ ἄπιστοι καὶ οἱ μὴ ἔχοντες ἐλπίδα ἐπικεντρώνουν τὶς προσπάθειές τους στὰ ὑλικὰ πράγματα, τὸ φαγητό, τὸ ποτό, τὰ ἐνδύματα, τὴν πολυτέλεια καὶ τὶς ἐντυπωσιακὲς περιουσίες. Δηλαδὴ σὲ πράγματα ποὺ προσφέρουν μία ἀσφάλεια στὸν ἄνθρωπο καὶ παράλληλα τοῦ γεμίζουν καὶ τὸ κενὸ ποὺ προκύπτει ἀπὸ τὴν ἀπουσία τοῦ Θεοῦ. Οἱ ἀγωνιστὲς τῆς πίστης, ὅμως, θέτουν ὡς στόχο τους τὴν αἰώνιο ζωή, διαβιοῦν μὲ ἀξιοπρέπεια, καταφρονοῦν τὴν προσκόλληση στὰ ἐπίγεια καὶ μὲ αὐταπάρνηση προσπαθοῦν νὰ τηρήσουν τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου