ΜΗΝΥΜΑ

ΓΙΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΚΩΝ, ΕΟΡΤΩΝ ΚΑΙ ΑΓΙΩΝ ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΕΤΙΚΕΤΕΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Σάββατο 20 Σεπτεμβρίου 2014

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ
Απόστολος: Γαλ. στ΄11-18
Ευαγγέλιο: Ιωάν. γ΄13-17
7 Σεπτεμβρίου 2014
«Ούτω γαρ ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε τον υιόν αυτού τον μονογενή έδωκεν» (Ιωάν. γ΄ 16)

Η αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο, εκδηλώθηκε με πολλούς τρόπους δια μέσου των αιώνων. Αποκορύφωμα αυτής της αγάπης η αποστολή του Υιού του εις τον κόσμο και ιδιαίτερα η Σταυρική του θυσία. Παρά την αποστασία των ανθρώπων ο Θεός ενεργεί με αγάπη. Μάλιστα και όταν ο Θεός γίνεται άνθρωπος, εντούτοις δεν έρχεται για να κρίνει, να δικάσει ή να καταδικάσει τον άνθρωπο, αλλά έρχεται «ίνα σωθεί ο κόσμος δι’ αυτού».

Ιδιαίτερα σημαντική η αποκάλυψη αυτή. Ο Υιός του Θεού δεν έρχεται απλά για να οδηγήσει τον άνθρωπο στη σωτηρία, αλλά και αποκαλύπτει ότι Αυτός θα είναι ο Σωτήρας του κόσμου. Αυτή την αλήθεια επιβεβαιώνει αργότερα και ο Απόστολος Πέτρος: «Ουκ έστιν εν άλλω ουδενί η σωτηρία ουδέ γαρ όνομα έστιν έτερον υπό τον ουρανόν το δεδομένον εν ανθρώποις εν ω δει σωθήναι ημάς» (Πραξ. δ΄12). Δηλαδή «από κανέναν άλλο δεν μπορεί να προέλθει η σωτηρία, ούτε υπάρχει άλλο πρόσωπο κάτω από τον ουρανό δοσμένο στους ανθρώπους με το οποίο μπορούμε να σωθούμε».

Ο Σταυρός, λοιπόν, του Υιού του Θεού, του Ιησού δεν είναι απλά ένα γεγονός ιστορικό, αλλά είναι γεγονός ιδιαίτερα σημαντικό για τον κάθε άνθρωπο που θα πιστέψει σ’ Αυτόν και θα θελήσει να σωθεί. Όπως είπε σήμερα και στο Νικόδημο: «Ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν μη απόληται, αλλ’ έχει ζωήν αιώνιον». Πρέπει να υψωθεί ο Υιός του ανθρώπου, ώστε όποιος πιστεύει σ’ αυτόν να μη χαθεί αλλά να ζήσει αιώνια. Όπως με τη θέληση του ο άνθρωπος αποκήρυξε την προσφορά του θεού για την αιώνια ζωή, έτσι και τώρα με τη θέληση του και μέσα από την πίστη του θα πρέπει να αποδεχθεί τη νέα προσφορά του Θεού για την αιώνια ζωή. Μάλιστα η αγάπη του Θεού οικονομεί με τέτοιο τρόπο, που η σταυρική θυσία να είναι γεγονός επαναλαμβανόμενο κάθε φορά που τελείται το Μυστήριο της Θείας κοινωνίας, ούτως ώστε ο κάθε άνθρωπος δια μέσου των αιώνων να γίνεται κοινωνός και άρα συμμέτοχος αυτής της θυσίας. Και κοινωνός και συμμέτοχος σ’ αυτή τη σταυρική θυσία του Κυρίου, σημαίνει αποδοχή της λυτρωτικής της αξίας, αλλά και ενεργός μεταφορά της στην καθημερινή μας ζωή. Ακούσαμε να λέει ο Απόστολος Παύλος: «Όσο για μένα δε θέλω άλλη αφορμή για καύχηση εκτός από το σταυρό του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, το σταυρό που πάνω του πέθανε ο κόσμος για μένα κι εγώ για τον κόσμο. Γιατί για όσους ανήκουν στον Ιησού Χριστό… όλοι είναι νέα δημιουργήματα».

Ο Σταυρός, λοιπόν του Κυρίου μας Ιησού Χριστού δε μας σώζει άβουλα και παθητικά, αλλά μας μεταμορφώνει στην προσωπική και καθημερινή ζωή μας. Ο Απόστολος Παύλος είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικός «Χριστώ συνεσταύρωμαι ζω δε ουκέτι εγώ, ζει δε εν εμοί Χριστός. Ο δε νυν ζω εν σαρκί, εν πίστει ζω τη του υιού του Θεού του αγαπήσαντος με και παραδόντος εαυτόν υπερ εμού. Ουκ αθετώ την Χάριν του Θεού» (Γαλ. Β΄ 20-21).

Ο Χριστός δεν πέθανε κάποτε πάνω στο σταυρό. Ο Χριστός πέθανε για μένα, για σένα, για όλους και για τον καθένα ξεχωριστά. Μετά από αυτό πως αποδέχομαι αυτό το γεγονός και πως αυτό επηρεάζει τη ζωή μου; Ακούσαμε πιο πάνω τον Απόστολο Παύλο να ομολογεί: «Έχω πεθάνει στο σταυρό μαζί με το Χριστό. Και δε ζω πια εγώ, αλλά ζει στο πρόσωπο μου ο Χριστός. Κι η τωρινή σωματική μου ζωή είναι ζωή βασισμένη στην πίστη μου στον Υιό του Θεού που με αγάπησε και πέθανε εκούσια για χάρη μου». Αυτή η συναίσθηση της αγάπης του Θεού με μεταμορφώνει ριζικά στην καθημερινή μου ζωή και με κάνει να είμαι όντως Χριστιανός. Σαν χριστιανός ενεργώ μέσα στα πλαίσια του θελήματος του Θεού, κι αν κάποτε από αδυναμία απομακρυνθώ από αυτό, μόλις μου υποδειχθεί ή μόλις το αντιληφθώ, τότε είμαι έτοιμος να το διορθώσω. Μέσα στα πλαίσια αυτά αναγνωρίζω ότι ο Χριστός είναι το κέντρο του κόσμου και όχι ο εαυτός μου. Ο Χριστός ως το φως του κόσμου προσφέρει νόημα και σκοπό στη ζωή μου. Μου προσφέρει μια ζωή που ξεπερνά το θάνατο, κι αυτή δεν είναι άλλη από την αιώνια ζωή για την οποία ο Κύριος μας οδηγήθηκε θεληματικά πάνω στο Σταυρό.

Μάλιστα αυτή την ύψωση πάνω στο Σταυρό ο Κύριος την παρουσιάζει σαν ύψιστη αναγκαιότητα «ούτως υψωθήναι δει τον Υιόν του ανθρώπου», είπε σήμερα στο Νικόδημο. Δει, πρέπει. Αυτή είναι η μόνη επιλογή, που επιβάλλει η αγάπη του Θεού. Όπως στην Παλαιά Διαθήκη ο Θεός όχι μόνο ελευθερώνει, αλά και σώζει το λαό του με την ύψωση του χάλκινου φιδιού, έτσι και τώρα προσφέρει σαν υπέρτατη πράξη αγάπης του Θεού τη δική του θυσία στο σταυρό προκειμένου να σωθεί από το θάνατο η ανθρωπότητα που προσβλήθηκε από το φίδι της αμαρτίας. Έτσι ο σταυρός του Χριστού και στη συνέχεια η ανάσταση του θα έχουν σαν σκοπό την απελευθέρωση του ανθρώπου από τα δεσμά του Άδη, όπως εκφραστικά παρουσιάζεται στην εικόνα της Αναστάσεως.

Αδελφοί μου, αν ισχύει η έκφραση «μια εικόνα χίλιες λέξεις», αυτό ισχύει απόλυτα με την εικόνα του Εσταυρωμένου. Την ίδια ώρα μπορούμε να πούμε ότι στην περίπτωση της εικόνας του εσταυρωμένου αυτή μπορεί να εκφραστεί κυριολεκτικά με μια μόνο λέξη, τη λέξη «αγάπη». Και τούτο γιατί αυτή εκφράζει διαχρονικά όχι μόνο την ουσία του Θεού, αλλά και τις διαδοχικές ενέργειες του Θεού υπέρ του κόσμου και του ανθρώπου, με αποκορύφωμα τη σταυρική του θυσία. Αυτή η ύψιστη προσφορά του θεού είχε διπλό στόχο. Πρώτον για να μη χαθεί ο κόσμος και δεύτερον για να έχει ο κόσμος «ζωήν αιώνιον». Η δωρεά του θεού είναι διαχρονικά παρούσα, όπως και οι ευεργετικές ακτίνες του ήλιου. Αν εμείς, μέσα από το σύννεφο των αμαρτιών και της απιστίας μας δεν μπορούμε να γίνουμε δέκτες της δωρεάς του Θεού την ευθύνη δεν θα τη φέρει ο Θεός, αλλά εμείς. Ας μην εμποδίζουμε τη χάρη του Θεού από του να φτάσει κοντά μας. Ας γίνουμε ένα σύγχρονο ηλιοθερμικό πάρκο που θα δέχεται την ακτινοβολία της χάριτος του θεού και που στη συνέχεια θα ζωογονεί τον εαυτό του και τους γύρω του. Αμήν.




Θεόδωρος Αντωνιάδης


Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΥΨΩΣΗ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΚΑΙ ΖΩΟΠΟΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
Απόστολος: Α΄ Κορ. Α΄18-24
Ευαγγέλιο: Ιωάν. ΙΘ΄ 6-11, 13-20, 25-28 και 30
14 Σεπτεμβρίου 2014





Η δύναμη του Σταυρωμένου Λυτρωτή μας



Από την μέρα που πάνω στο φρικτό Γολγοθά στήνεται ο Σταυρός του Χριστού, αγαπητοί μου αδελφοί, το σύμβολο της αδοξίας γίνεται σύμβολο δόξης και το σύμβολο της ατιμίας γίνεται σύμβολο σωτηρίας και ηθικής ωραιότητος. Με το Θείο αίμα Του, που άφθονο χύνεται πάνω στον Σταυρό από τα άγια χέρια και τα άχραντα πόδια Του, ο Ιησούς μας εξαγοράζει από την αρχαία κατάρα. Παράλληλα όμως καθαγιάζει και τον Σταυρό και τον καταγλαΐζει με το άπλετο φως της άπειρης θείας αγάπης, της τέλειας αγιότητος και της πλήρους δικαιοσύνης. Και από σύμβολο φρίκης καθιστά αυτόν χρυσό κρίκο του ουρανού και της γης και τον μεταβάλλει έτσι σε ασφαλισμένο γεφύρι για εύκολη μετάβαση του ανθρώπου στην αιώνια μακαριότητα.

Είναι πράγματι, μεγάλο και τρομακτικό το πλήγμα που υφίσταται στον Σταυρό η ανθρώπινη κακία. Και είναι μεγάλο και τρομακτικό το πλήγμα γιατί ο Σταυρός του Χριστού σημειώνει το τέλος του κόσμου της αμαρτίας και γίνεται η αρχή της παλιγγενεσίας του ανθρώπου. Πάνω σ’ Αυτόν βρίσκουν την οριστική και τέλεια καταδίκη τους ο ανθρώπινος εγωϊσμός και η υλιστική και κτηνώδης ιδεολογία του κόσμου. Αντίθετα η αγάπη προς όλους, η συγγνώμη, η ανεξικακία, η ταπεινοφροσύνη και η αυταπάρνηση μαζί με πολλές άλλες ουράνιες αρετές, από τον Σταυρό διαχέονται στις ανθρώπινες ψυχές για να ιδρύσουν πάνω στην γη το κράτος του χριστιανικού πολιτισμού και της ευαγγελικής ηθικής ωραιότητας.

Το κράτος του Σταυρωμένου αιώνιου Βασιλιά μας, δεν περιορίζεται μόνο στα στενά όρια των Ιεροσολύμων και της Παλαιστίνης. Εξέρχεται πιο πέρα από αυτά και επιτελεί θαυμάσιες κατακτήσεις στις καρδιές όλων των ανθρώπων. Η Ασία και η Ευρώπη, η Αθήνα και η Ρώμη, προσφέρουν την προσκύνηση και την λατρεία τους στον κατάδικο του Γολγοθά. Δεν έχει στέμμα ο Σταυρωμένος Λυτρωτής και Βασιλιάς μας. Αντί για στέμμα φορεί στην κεφαλή ένα αγκάθινο στεφάνι. Δεν κρατά σκήπτρο. Αντ’ αυτού έχει μόνο καλάμι στο δεξί Του χέρι. Δεν φέρει βασιλική πορφύρα. Αντ’ αυτής φορεί κόκκινη χλαμύδα. Δεν ακούει επαίνους, αλλά χλευασμούς. Δεν δέχεται φιλήματα αγάπης, αλλά πτυσίματα ντροπής. Και το τέλος Του; Είναι τέλος κακούργου. Πεθαίνει κατάδικος περιφρονημένος για να αναδειχθή δια μέσου των αιώνων νικητής και θριαμβευτής. Οι προσκυνητές Του αυξάνουν συνεχώς. Οι λατρευτές Του πολλαπλασιάζονται. Ο Σταυρωμένος Κύριος βασιλεύει και η βασιλεία Του κατακτά αδιάκοπα έδαφος στις καρδιές των ανθρώπων, παρά τον πόλεμο και την αντίδραση μιας μερίδας από αυτούς.

Η μερίδα αυτή των ανθρώπων που είναι οι εχθροί Του, Τον διαβάλλει, Τον ατιμάζει και Τον πολεμά. Τον πολεμά και τον διώκει άγρια. Οι Φαρισαίοι Τον αποκαλούν πλάνο και αγύρτη. Οι αρχιερείς του εβραϊκού λαού Τον κηρύττουν σφετεριστή των δικαιωμάτων του Θεού. Ο Νέρων ορκίζεται να Τον εξοντώσει. Ο Τραϊανός συστηματοποιεί τον διωγμό εναντίον Του. Ο Δέκιος ορύεται, ο Διοκλητιανός λυσσά. Ο Άρειος αμφισβητεί την θεότητά Του και συνταράσσει την Εκκλησία για ένα αιώνα. Ο Ιουλιανός ο παραβάτης μελετά και αποφασίζει και ενεργεί την εξάλειψη του ονόματός Του. Οι λόγιοι και οι επιστήμονες εν ονόματι της επιστήμης και του ορθού λόγου επιτίθενται εναντίον Του. Ο Γάλλος Ρενάν χλευάζει και εμπαίζει κατά τον χυδαιότερο τρόπο την θεότητα του Σταυρωμένου Κυρίου μας. Ο Γερμανός Στράους αρνείται να Τον προσκυνήσει. Οι πλανώμενοι και μεγαλόσχημοι εχθροί Του, αρχαίοι και νέοι, βάλλουν ακατάπαυστα εναντίον Του με τα βέλη της απιστίας και της πλάνης. Παρά δε τον λυσσώδη αγώνα που διεξάγουν εναντίον Του, ο Σταυρωμένος Λυτρωτής μας ζει. Διαφεύγει τις συκοφαντίες των Εβραίων και ντροπιάζει τους σοφούς του κόσμου. Μωραίνει τους δήθεν συνετούς και συντρίβει τους εχθρούς Του και τους καθιστά υποπόδιο των ποδών Του.

Αυτό αποδεικνύει ότι ο Σταυρωμένος Λυτρωτής μας είναι δύναμη, δύναμη Θεού. Δεν είναι απλός άνθρωπος, αλλά Θεός τέλειος και αληθινός, αφού καμμιά δύναμη και καμμιά σοφία και επιστήμη και μάθηση δεν μπόρεσε να σείση το κράτος Του και να εξαλείψει το όνομά Του. Το μνημόσυνο άλλων μεγάλων και τρανών του κόσμου εξαφανίστηκε. Οι κατακτήσεις τους απωλέσθησαν. Το κράτος τους κατέρρευσε. Ο Σταυρωμένος όμως βασιλεύει και εκτείνει ακατάπαυστα το κράτος της βασιλείας Του. Δεν πρέπει λοιπόν να απομένει έστω και η ελάχιστη αμφιβολία για την δύναμη του Σταυρού. Ας μαίνονται οι νεώτεροι Νέρωνες και ας πληθαίνουν οι εχθροί Του. Ας βεβηλώνουν τον Σταυρό Του, τις Εκκλησίες Του οι βάρβαροι και άπιστοι κατακτητές των ιερών χωμάτων μας. Δεν θ’ αργήσει η μέρα που και αυτοί θα ακούσουν «το είναι σκληρό για σε να κλωτσάς πάνω στα σιδερένια καρφιά των βουκέντρων», χωρίς βέβαια να υπάρχει και γι’ αυτούς η ελπίδα του ελέους του Θεού.

Όμως, όπως πάντοτε έτσι και σήμερα, ο Σταυρός του Κυρίου αποτελεί πηγή δύναμης. Ο Σταυρωμένος Κύριος για μας τους πιστούς είναι «Δύναμη Θεού» (Α΄Κορ. Α΄23). Η αήττητη δύναμή Του που έλαμψε στον Γολγοθά και που θεμελιώθηκε πάνω στον Σταυρό, δωρίζεται σήμερα, δια μέσου των Ιερών Μυστηρίων της Εκκλησίας σε κάθε πιστό. Με την δύναμή Του αυτή γινόμαστε και εμείς δυνατοί και τρέπουμε σε φυγή τον διάβολο. Γιατί, ο μισάνθρωπος διάβολος φρίττει μπροστά στην σταυρική θυσία του Κυρίου και πρέπει να ξέρουμε ότι με την δύναμή Του η ψυχή μας ελευθερώνεται από τα πάθη και προοδεύει στην αρετή. Με την δύναμη του Σταυρωμένου αποκτούμε την δύναμη εκείνη ώστε να μπορέσουμε και εμείς να ανεβούμε το ένα μετά το άλλο όλα τα σκαλοπάτια που οδηγούν στον ουρανό. Και πρέπει αυτό να το καταλάβουμε όλοι, ότι δεν έχουμε άλλο στήριγμα και άλλη καταφυγή. Η σταυρική θυσία είναι το θεμέλιο που στηρίζονται οι ελπίδες μας τόσο για το πρόσκαιρο, όσο και για το αιώνιο μέλλον μας.

Αδελφοί μου! Εκείνο που πρέπει σήμερα να επισημάνουμε είναι ότι τα τελευταία χρόνια, που θα μπορούσαν να αποκληθούν χρόνια αποστασίας και υποβάθμισης της πίστης, ο Σταυρός δεν έχει την πρώτη θέση στις καρδιές μας και τούτο είναι εξόχως επικίνδυνο τόσο για τον καθένα μας ξεχωριστά, όσο και για το έθνος ολόκληρο. Γι’ αυτό και χρειάζεται αναβαπτισμός στις μεγάλες ηθικές αξίες και βαθειά πίστη στο Χριστό και στον Σταυρό του. Πηγή χαρισμάτων είναι ο Πανσεβάσμιος Σταυρός. Πηγή ανεξάντλητος από την οποία αναβλύζουν συνεχώς τα νάματα της Θείας Χάριτος. Γι’ αυτό καλό θα είναι, στις δύσκολες μέρες που ζούμε σήμερα να καταφεύγουμε σ’ Αυτόν με πίστη για να ανακουφιζόμαστε και να παίρνουμε τόνωση στον δρόμο της ζωής μας. Να παίρνουμε νέες δυνάμεις, για να συνεχίσουμε την πορεία μας, φορτωμένοι ο καθένας μας με τον σταυρό του και να ακολουθούμε Εκείνον που υψώθηκε στον Σταυρό για να μας χαρίσει την αιώνια λύτρωση και μακαριότητα. Είθε η εφετινή επέτειος της Ύψωσής Του να αποτελέσει κίνητρο για ένα τέτοιο αναβαπτισμό.


Ηγούμενος Χρυσορροϊατίσσης Διονύσιος



Κυριακή  Μετά την υψωση του Τιμίου Σταυρού
Απόστολος: Γαλ. β΄ 16 - 20
Ευαγγέλιον: Μαρκ. η΄ 34 – θ’ 1
21 Σεπτεμβρίου 2014





«Οστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού, και ακολουθείτω μοι.»



Δύο οι προϋποθέσεις για όποιον θέλει ειλικρινά να με ακολουθεί, λέγει ο Κύριος, αγαπητοί μου.  Όποιος θέλει να είναι πιστός ακόλουθος, οπαδός του Χριστού, πρέπει να απαρνηθεί τον εαυτόν του, δηλαδή κάθε τι που τον κρατά δέσμιο μακριά από τον Χριστό. Αυτό δεν φαίνεται να είναι δύσκολο, αν το περάσει κάποιος επιπόλαια. Είμαστε όλοι δεμένοι με πολλές συνήθειες που δύσκολα δεχόμαστε να τις αλλάξουμε. Πολλές από αυτές, πολύ ή λιγότερο δεν συμφωνούν με τον νόμο του Θεού. Είναι όμως εύκολες και ευχάριστες. Μας παρασύρουν σε ολισθηρούς δρόμους και δεν έχουμε μόνοι μας, την δύναμη να περιορίσουμε τον κατήφορο που μας οδηγούν και να σταματήσουμε την λανθασμένη αντιμετώπιση των καθημερινών μας προβλημάτων.

Η δεύτερη προϋπόθεση όμως έχει ιδιαίτερο βάρος πραγματικό και συμβολικό. Ο Κύριος μας, φορτώθηκε τον βαρύ σταυρό Του, πηγαίνοντας στον χώρο του μαρτυρίου Του. Ο σταυρός όμως αυτός ήταν όλο εκείνο το φορτίο των αμαρτιών μας που σήκωσε για χάρη μας. Αν λοιπόν, αγαπητοί μου αδελφοί, Εκείνος φορτώθηκε τις αμαρτίες μας και δέχτηκε τον ατιμωτικό σταυρικό θάνατο, μετά τα φοβερά βασανιστικά άγια πάθη Του, τι πρέπει εμείς να κάνουμε; Να αποβάλουμε τον κακό μας εαυτό.

Σκεφτείτε ακόμη, αγαπητοί μου, ότι ο σταυρός αποτελεί το σύμβολο της θρησκείας μας. Τον βρίσκουμε παντού, μπροστά μας. Είναι αυτό το ιερό σύμβολο που μας χαρακτηρίζει. Είμαστε Χριστιανοί όταν φέρουμε τον σταυρό. Συνηθίζουμε να λέμε στις καθημερινές συζητήσεις: Αυτός κουβαλά τον σταυρό του για χαρακτηρίσουμε τα ανυπέρβλητα ή πολύ σοβαρά προβλήματα που έχει στη ζωή του. Είναι δύσκολη η ζωή μας, αγαπητοί μου. Είναι κοινό μυστικό ότι πολλά προβλήματα βρίσκουμε καθημερινά μπροστά μας. Γιαυτό ζητούμε την βοήθεια του Εσταυρωμένου. Συνήθως υπάρχουν περισσότεροι από ένας τρόποι, να τα αντιμετωπίσουμε. Υπάρχουν οι εύκολοι τρόποι, που χωρίς πολλή σκέψη, χωρίς προβληματισμούς, τους προτιμούμε. Φέρνουν άμεσα και ευχάριστα αποτελέσματα. Επιδεικνύουμε και στους άλλους τα κατορθώματά μας και τους παροτρύνουμε να μας μιμηθούν. Και το κάνουν χωρίς πολλή συζήτηση. Άραγε πόση σχέση έχουν αυτές οι επιλογές μας με τον νόμο του Θεού. Το σκεφτήκαμε; Μήπως θα έπρεπε πριν επιλέξουμε την εύκολη λύση να την μελετήσουμε σε βάθος. Να δούμε τα υπέρ και τα κατά. Και κυρίως να δούμε αν συμβαδίζουν με το θέλημα του Θεού. Και να ζητήσουμε τη βοήθειά Του. Να αναλύσουμε με προσοχή, μήπως οι πράξεις ενοχλούν,  μήπως βλάπτουν τους άλλους ανθρώπους. Ή ακόμη αν παραδειγματίζουν και παρασύρουν αδύνατους χαρακτήρες να μιμηθούν πράξεις που δεν χαρακτηρίζονται για την ηθική τους βάση. Κοντά στις ύποπτα εύκολες λύσεις, υπάρχουν και οι δύσκολες. Απαιτούν κόπο, χρόνο και θυσίες. Γιαυτό κάποιοι διερωτώνται γιατί αυτές και όχι τις άλλες. Και κάποτε μας κοροϊδεύουν γιατί δεν προτιμήσαμε τα εύκολα. Με πίστη στη βοήθεια του Θεού επιλέγουμε συνειδητά τα δύσκολα. Επιλέγουμε και εκείνα που μας καταπονούν. Επιλέγουμε το καθήκον που μας επιβάλλει ο θείος νόμος. Θα χρειαστεί να θυσιάσουμε ευχάριστες συνήθειες. Να περιορίσουμε την καλοπέραση μας. Να στερηθούμε υλικά ή και την ησυχία μας για τον πλησίον μας. Για τον πιστό δεν υπάρχει περιορισμός θυσιών. Για κάποιους οι θυσίες μπορεί να είναι και αυτή η ζωή τους ακόμη. Τέτοια παραδείγματα δεν υπήρξαν μόνο στους πρώτους χριστιανικούς χρόνους, αλλά ακόμη και σήμερα ακούμε να καταδικάζονται και να θανατώνονται άνθρωποι για τη χριστιανική τους πίστη. Και σημειώνει η σημερινή περικοπή: «ος δ’ αν απολέση την εαυτού ψυχήν ένεκεν εμού και του ευαγγελίου, ούτος σώσει αυτήν». Σαφής η διαβεβαίωση του Κυρίου μας. Αν κάποιος θυσιάσει την πρόσκαιρη ζωή του για τον Χριστό και για την πίστη του, αυτός θα την σώσει στην αιωνιότητα. Όλη μας η ζωή θα πρέπει να σχεδιάζεται και να οργανώνεται, ενώ η σκέψη μας θα κατευθύνεται στο αιώνιο μέλλον μας. Η αντιμετώπιση αυτή θα μας απαλλάσσει από πολλές στενοχώριες, αφού θα εμπιστευόμαστε στο Θεό. Χωρίς να παύσουμε να ενδιαφερόμαστε για την αντιμετώπιση της καθημερινότητας με τα πολλά και ποικίλα προβλήματα, δεν θα ξεχνούμε ότι ο σκοπός μας είναι αλλού. Και αυτό θα ειρηνεύει την ψυχή μας γιατί θα νοιώθουμε ότι δεν είμαστε μόνοι μας στον αγώνα μας. Έχουμε βοηθό και συμπαραστάτη τον Κύριο μας. Αμήν.


δ.γ.σ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου