ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΘΕΣΣΑΛΙΩΤΙΔΟΣ ΚΑΙ ΦΑΝΑΡΙΟΦΕΡΣΑΛΩΝ
Κυριακή Ἁγίων Πατέρων ( Δ΄ Συνόδου) (Ματθ. ε΄ 14-19)
14 Ἰουλίου 2013
Σέ πολλούς ὑπάρχει ἡ ἐντύπωση πώς ὁ χριστιανός, πρέπει νά εἶναι στήν ἀφάνεια, στό περιθώριο. Ὁ Χριστός δέ δίδαξε κάτι τέτοιο. Ἴσα-ἴσα, τονίζει ὅτι πρέπει νά δίνουν μιά δυναμική παρουσία μέσα στόν κόσμο.
* * *
Ἡ περικοπή.
Ἦταν κάποια ἡμέρα σ’ ἕνα ὕψωμα ὁ Χριστός καί δίδασκε. Καί μετά παίρνοντας τούς μαθητές Του κατά μέρος, ἄρχισε νά τούς μιλάει γιά τήν ἀποστολή τους μέσα στόν κόσμο.
«Εἶστε, τούς εἶπε, Φῶς τοῦ κόσμου. Εἶστε μιά πόλη πού βρίσκεται πάνω σ’ ἕνα ὕψωμα, πάνω σ’ ἕνα βουνό. Εἷστε ἕνα ἀναμμένο λυχνάρι, πού δέν μπορεῖ νά κρυφτεῖ».
Ἡ ζωή σας ἔτσι νά λάμπει καί νά ἀκτινοβολεῖ. Σάν τό φῶς, σάν τήν πόλη πάνω στό βουνό. Κι αὐτό μέ τό παράδειγμά σας, μέ τά καλά σας ἔργα. Πού θά τά βλέπουν οἱ ἄνθρωποι, καί θά δοξάζουν τόν Θεό.
Κι ἐπειδή ὑπῆρχε ἡ περίπτωση νά παρεξηγήσουν τά λόγια Του, συμπλήρωσε, πώς μ’ αὐτά πού τούς λέει, δέν ἦλθε νά καταργήσει τόν παλαιό Νόμο. Ὄχι! «Ἦλθα νά τόν συμπληρώσω καί νά τόν ὀλοκληρώσω»!
Κι ἀκόμα τούς εἶπε καί κάτι ἄλλο πολύ σημαντικό: «Αὐτός, ὁ δικός μου νόμος, θά μείνει. Θά μείνει αἰώνια! Κανείς δέν πρέπει νά τόν διαστρέψει καί νά τόν ἀλλοιώσει. Γιατί, στήν περίπτωση αὐτή, δέ θά πρέπει νά περιμένει ἀπό μένα καμιά ἀναγνώριση».
* * *
Διδάγματα.
1. Οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ, πάντοτε εἶναι ἕνα φῶς. Ἀπόστολοί Του, μαθητές Του, ὀπαδοί Του. Κι αὐτό, σ’ ὅλες τίς ἐποχές. Ὄχι μόνο στά χρόνια ἐκεῖνα, καί ὄχι μόνο οἱ μεγάλοι. Ὅλοι πού δηλώνουν ἀκόλουθοί Του. Καί οἱ ἁπλοί χριστιανοί.
Σ’ αὐτούς ἀνήκουν ὅλοι αὐτοί πού προσπάθησαν νά γνωρίσουν τόν Ἴδιο καί τό θέλημά Του μέ πνεῦμα μαθητείας καί ὑπακοῆς. Καί μέ τήν προσπάθειά τους, μέ τόν ἀγώνα τους ἀνταποκρίθηκαν στό μήνυμά Του.
2. Κάτι πού ἔχει ἰδιαίτερη σημασία, εἶναι ὅτι οἱ γύρω μας περιμένουν νά δοῦν στά πρόσωπα τῶν Χριστιανῶν, τῶν άνθρώπων τῆς Ἐκκλησίας, ἔργα. Αὐτά μιλᾶνε πιό πολύ. Τά λόγια ἀκούγονται, ἀλλά καί εὔκολα ξεχνιοῦνται καί περιφρονοῦνται. Ὅταν φυσικά δέν συνοδεύονται ἀπό πράξεις, ἀπό ἔργα.
Πόσο πολύ μιλάει τό παράδειγμα ἁπλῶν ἀνθρώπων. Αὐτό εἶναι πού ἐμπνέει. Ἔτσι μιλᾶμε συχνά γιά κάποιους πού κάνουν αὐτό τόν ἀγώνα, πού ἔχουν καλωσύνη, ἀγάπη, προθυμία, ἐξυπηρετικότητα! Πού ἔχουν ἀρετή, ταπείνωση, πού ξέρουν νά συγχωροῦν!
3. Ἰδίως πού ἔχουν ἀγάπη. Αὐτή εἶναι ἡ ταυτότητα τοῦ Χριστιανοῦ. Ἀγάπη στόν Θεό καί στούς συνανθρώπους μας. Σά βίωμα μόνιμο. Ὄχι εὐκαιριακά, καί σέ ἔκτακτες περιπτώσεις.
Αὐτό ὅλοι τό καταλαβαίνουμε, καί ὅλοι τό γνωρίζουμε, καί ὅλοι μποροῦμε νά τό ἐκδηλώσουμε. Σέ καθημερινές μικρές εὐκαιρίες. Καί ἀκόμα νά πρωτοστατοῦμε στά ἔργα αὐτά.
* * *
Ἔτσι, ἀδελφοί μου, θά δοξάζεται ὁ Θεός. Ἀλλά κι ἐμεῖς ἔχουμε νά κερδίσουμε, τήν ἱκανοποίηση, τή χαρά τῆς προσπάθειας καί τῆς ὑπακοῆς. Καί οἱ γύρω, τήν ἔμπνευση ἀπό τό δικό μας, ἀνώτερο παράδειγμα. Καί ὁ Θεός θά δοξάζεται. Λοιπόν...
(Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως)
Κυριακή Ἁγίων Πατέρων ( Δ΄ Συνόδου) (Ματθ. ε΄ 14-19)
14 Ἰουλίου 2013
Σέ πολλούς ὑπάρχει ἡ ἐντύπωση πώς ὁ χριστιανός, πρέπει νά εἶναι στήν ἀφάνεια, στό περιθώριο. Ὁ Χριστός δέ δίδαξε κάτι τέτοιο. Ἴσα-ἴσα, τονίζει ὅτι πρέπει νά δίνουν μιά δυναμική παρουσία μέσα στόν κόσμο.
* * *
Ἡ περικοπή.
Ἦταν κάποια ἡμέρα σ’ ἕνα ὕψωμα ὁ Χριστός καί δίδασκε. Καί μετά παίρνοντας τούς μαθητές Του κατά μέρος, ἄρχισε νά τούς μιλάει γιά τήν ἀποστολή τους μέσα στόν κόσμο.
«Εἶστε, τούς εἶπε, Φῶς τοῦ κόσμου. Εἶστε μιά πόλη πού βρίσκεται πάνω σ’ ἕνα ὕψωμα, πάνω σ’ ἕνα βουνό. Εἷστε ἕνα ἀναμμένο λυχνάρι, πού δέν μπορεῖ νά κρυφτεῖ».
Ἡ ζωή σας ἔτσι νά λάμπει καί νά ἀκτινοβολεῖ. Σάν τό φῶς, σάν τήν πόλη πάνω στό βουνό. Κι αὐτό μέ τό παράδειγμά σας, μέ τά καλά σας ἔργα. Πού θά τά βλέπουν οἱ ἄνθρωποι, καί θά δοξάζουν τόν Θεό.
Κι ἐπειδή ὑπῆρχε ἡ περίπτωση νά παρεξηγήσουν τά λόγια Του, συμπλήρωσε, πώς μ’ αὐτά πού τούς λέει, δέν ἦλθε νά καταργήσει τόν παλαιό Νόμο. Ὄχι! «Ἦλθα νά τόν συμπληρώσω καί νά τόν ὀλοκληρώσω»!
Κι ἀκόμα τούς εἶπε καί κάτι ἄλλο πολύ σημαντικό: «Αὐτός, ὁ δικός μου νόμος, θά μείνει. Θά μείνει αἰώνια! Κανείς δέν πρέπει νά τόν διαστρέψει καί νά τόν ἀλλοιώσει. Γιατί, στήν περίπτωση αὐτή, δέ θά πρέπει νά περιμένει ἀπό μένα καμιά ἀναγνώριση».
* * *
Διδάγματα.
1. Οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ, πάντοτε εἶναι ἕνα φῶς. Ἀπόστολοί Του, μαθητές Του, ὀπαδοί Του. Κι αὐτό, σ’ ὅλες τίς ἐποχές. Ὄχι μόνο στά χρόνια ἐκεῖνα, καί ὄχι μόνο οἱ μεγάλοι. Ὅλοι πού δηλώνουν ἀκόλουθοί Του. Καί οἱ ἁπλοί χριστιανοί.
Σ’ αὐτούς ἀνήκουν ὅλοι αὐτοί πού προσπάθησαν νά γνωρίσουν τόν Ἴδιο καί τό θέλημά Του μέ πνεῦμα μαθητείας καί ὑπακοῆς. Καί μέ τήν προσπάθειά τους, μέ τόν ἀγώνα τους ἀνταποκρίθηκαν στό μήνυμά Του.
2. Κάτι πού ἔχει ἰδιαίτερη σημασία, εἶναι ὅτι οἱ γύρω μας περιμένουν νά δοῦν στά πρόσωπα τῶν Χριστιανῶν, τῶν άνθρώπων τῆς Ἐκκλησίας, ἔργα. Αὐτά μιλᾶνε πιό πολύ. Τά λόγια ἀκούγονται, ἀλλά καί εὔκολα ξεχνιοῦνται καί περιφρονοῦνται. Ὅταν φυσικά δέν συνοδεύονται ἀπό πράξεις, ἀπό ἔργα.
Πόσο πολύ μιλάει τό παράδειγμα ἁπλῶν ἀνθρώπων. Αὐτό εἶναι πού ἐμπνέει. Ἔτσι μιλᾶμε συχνά γιά κάποιους πού κάνουν αὐτό τόν ἀγώνα, πού ἔχουν καλωσύνη, ἀγάπη, προθυμία, ἐξυπηρετικότητα! Πού ἔχουν ἀρετή, ταπείνωση, πού ξέρουν νά συγχωροῦν!
3. Ἰδίως πού ἔχουν ἀγάπη. Αὐτή εἶναι ἡ ταυτότητα τοῦ Χριστιανοῦ. Ἀγάπη στόν Θεό καί στούς συνανθρώπους μας. Σά βίωμα μόνιμο. Ὄχι εὐκαιριακά, καί σέ ἔκτακτες περιπτώσεις.
Αὐτό ὅλοι τό καταλαβαίνουμε, καί ὅλοι τό γνωρίζουμε, καί ὅλοι μποροῦμε νά τό ἐκδηλώσουμε. Σέ καθημερινές μικρές εὐκαιρίες. Καί ἀκόμα νά πρωτοστατοῦμε στά ἔργα αὐτά.
* * *
Ἔτσι, ἀδελφοί μου, θά δοξάζεται ὁ Θεός. Ἀλλά κι ἐμεῖς ἔχουμε νά κερδίσουμε, τήν ἱκανοποίηση, τή χαρά τῆς προσπάθειας καί τῆς ὑπακοῆς. Καί οἱ γύρω, τήν ἔμπνευση ἀπό τό δικό μας, ἀνώτερο παράδειγμα. Καί ὁ Θεός θά δοξάζεται. Λοιπόν...
(Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου