Το κήρυγμα της Κυριακής: Κυριακή Αγίων Πατέρων Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου
Του Αρχιμανδρίτου Παϊσίου Λαρεντζάκη
Ιεροκήρυκος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης
Η αγία μας Εκκλησία τρεις φορές τον χρόνο προβάλλει στους πιστούς της τους Αγίους Πατέρες της Πρώτης, Τετάρτης και Εβδόμης Οικουμενικής Συνόδου. Οι Άγιοι Πατέρες μας, «ἀστέρες πολύφωτοι τοῦ νοητοῦ στερεώματος», έχουν μια ανεξάντλητη πνευματική ομορφιά και μυστική γοητεία. Κι αυτό γιατί όχι μόνο έζησαν, αλλά και φώτισαν την ανθρωπότητα με τον λόγο και τον τρόπο ζωής τους, που δεν ήταν άλλος από τον Ιησού Χριστό, το φως του κόσμου. Έτσι έγιναν και οι ίδιοι φως του κόσμου. Και όπως μάς αναφέρει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος στη σημερινή ευαγγελική περικοπή οι γνήσιοι μαθητές του Χριστού γίνονται το φως του κόσμου.
Η αποστολή των αληθινά πιστών χριστιανών στον κόσμο είναι να δώσουν μια μαρτυρία στον σύγχρονο κόσμο. Την μαρτυρία της πίστεως τους μέσα από την ζωή τους. «Ὑμεῖς ἐστε τό φῶς τοῦ κόσμου», λέει ο Κύριος.
Είμαστε όμως το φως που θα φωτίσει τους άλλους; Ή έχουμε αρχίσει να χάνουμε τη φωτιστική μας δύναμη;
Για να είμαστε για τους άλλους φως πρέπει να έχουμε συνδεθεί με το «Φῶς τῆς ζωῆς» και παραμένουμε συνδεμένοι μαζί του. Να είμαστε άνθρωποι φωτισμένοι. Να γνωρίζουμε την Αλήθεια και να την μετουσιώνουμε στην καθημερινή μας ζωή, στο σπίτι, στη δουλειά, στην κοινωνία. Σε κάθε στιγμή της ζωής του με τον τρόπο που συμπεριφέρεται ο πιστός, αποδεικνύει ότι έχει το φως της ζωής. Ο αληθινά χριστιανός αναγνωρίζεται από τον τρόπο με τον οποίο ζει. Κι ο τρόπος αυτός δεν είναι γήινος, δεν είναι χωματένιος αλλά ουράνιος, με προσανατολισμό στη βασιλεία των ουρανών.
Δυστυχώς, όμως, συχνά συμβαίνει το αντίθετο. Πολλοί ενώ ισχυρίζονται ότι ακολουθούν τον Χριστό, εν τούτοις ο τρόπος της ζωής τους φανερώνει το ακριβώς αντίθετο.
Στην πρώτη δυσκολία που συναντούν απελπίζονται, χάνουν τη λογική τους, βυθίζονται στην ολιγοπιστία. Ζουν «ὡς ἐλπίδα μή ἒχοντες…». Και η αναστάτωση αυτή μεταδίδεται και στον στενό οικογενειακό κύκλο. Διότι αυτός ενώ θα έπρεπε να δείχνει ανοχή, μακροθυμία, συγχωρητικότητα, δημιουργεί σκηνές με την παραμικρή αιτία και αναστατώνει τους πάντες γύρω του. Κι ο καθένας στον χώρο που ζει και εργάζεται, ενώ ισχυρίζεται για το ότι είναι πιστός χριστιανός, δεν μεταφέρει την ιδιότητά αυτή. Ακούει το Ευαγγέλιο στην Εκκλησία κι θα περίμενε κανείς να είναι ειλικρινής, δίκαιος, να έχει αγάπη, αντίθετα όμως για το προσωπικό του συμφέρον καταπατεί την δικαιοσύνη, περιφρονεί την ειλικρίνεια, αισθάνεται και συμπεριφέρεται με μίσος και εχθρότητα.
Κι όλα αυτά όχι από αδυναμία, ως πτώση, αλλά με τάση συμβιβασμού στο πνεύμα του κόσμου. Είμαστε τα δέντρα που έχουν ωραία και δροσερά φύλλα, χωρίς όμως καρπούς.
Έτσι εφαρμόζεται και στην εποχή μας ο λόγος του Κυρίου: «Δι’ ἡμᾶς βλασφημεῖται τό ὂνομα τοῦ Θεοῦ». Δίνουμε το δικαίωμα στους άλλους να πουν ότι είμαστε χριστιανοί μόνο στον τύπο και στο όνομα και ότι αυτή μας η ιδιότητα δεν έχει καμία επίδραση στη ζωή μας. Σκανδαλίζουμε όταν με τα χείλη διακηρύττουμε ότι είμαστε πιστοί, με τα έργα μας όμως καταπατούμε τις εντολές του Κυρίου.
Βέβαια πολλοί, χωρίς λόγο ή θέλοντας να δικαιολογήσουν τη δική τους ζωή, εκστομίζουν άδικες κατηγορίες εναντίον των πιστών. Βρίσκουν πράγματα επουσιώδη και τα εξογκώνουν. Δεν πρόκειται όμως εδώ γι’ αυτούς που δεν στηρίζονται πουθενά. Μιλάμε για εκείνες τις περιπτώσεις που εμείς δίδουμε αληθινές αφορμές για να κατηγορηθεί ο Χριστός και η πίστη μας. Αυτές τις περιπτώσεις που δημιουργούν αναστάτωση στις ψυχές εκείνες που δεν έχουν ακόμα συνδεθεί με την πηγή της Αλήθειας, τον Ιησού Χριστό.
Ωστόσο όμως η αποστολή μας στην κοινωνία δεν μπορεί να σταματήσει. «Ὑμεῖς ἐστε τό φῶς τοῦ κόσμου», επαναλαμβάνει και σήμερα ο Κύριος. Και σήμερα πρέπει «φωτισθῆναι καί εἶτα φωτῖσαι». Για να πιστέψουν και να γνωρίσουν οι άνθρωποι της εποχής μας την πίστη και την πραγματική Αλήθεια του χριστιανισμού πρέπει να δουν ζωντανό το κήρυγμα του Ευαγγελίου και όχι μόνο θεωρητικά.
Η πίστη μάς κάνει χριστιανούς. Η ζωή μάς αποδεικνύει χριστιανούς.
Αν θέλουμε οι γύρω μας να γνωρίσουν τι μπορεί να κάνει γι’ αυτούς ο Χριστός, πρέπει να τους επιτρέψουμε να δουν τι έκανε ο Χριστός σε μας, στον καθένα μας. Να δουν ότι αγωνιζόμαστε καθημερινά ζήσουμε με συνέπεια το θέλημα του Θεού, με αγνότητα, με τιμιότητα, με δικαιοσύνη. Να είμαστε άνθρωποι χωρίς μνησικακία, χωρίς φθόνο, μέσα σ’ ένα κόσμο που βασανίζεται από τον φθόνο, τη ζήλεια, την μνησικακία. Να ζούμε χωρίς εκδικητικότητα, χωρίς αντιπάθειες, χωρίς καταλαλιές, σε ένα κόσμο που είναι υποδουλωμένος σ’ αυτές και σε πολλές άλλες κακίες.
Μια τέτοια προβολή της πίστης μας θα πείσει πολλούς απογοητευμένους συνανθρώπους μας πως τελικά οι χριστιανοί ζουν μέσα στο φως του Χριστού και δεν έχουν συμμαχήσει με τις δυνάμεις του σκότους και της φθοράς. Πως στις κρίσιμες ώρες, όπως αυτές που διερχόμαστε, υψώνουν την σημαία της αλήθειας και της δικαιοσύνης. Κι αυτό είναι πραγματικά κάτι πολύ σημαντικό για την τόσο γκρίζα και «πεζή» εποχή μας. Αμήν.
Του Αρχιμανδρίτου Παϊσίου Λαρεντζάκη
Ιεροκήρυκος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης
Η αγία μας Εκκλησία τρεις φορές τον χρόνο προβάλλει στους πιστούς της τους Αγίους Πατέρες της Πρώτης, Τετάρτης και Εβδόμης Οικουμενικής Συνόδου. Οι Άγιοι Πατέρες μας, «ἀστέρες πολύφωτοι τοῦ νοητοῦ στερεώματος», έχουν μια ανεξάντλητη πνευματική ομορφιά και μυστική γοητεία. Κι αυτό γιατί όχι μόνο έζησαν, αλλά και φώτισαν την ανθρωπότητα με τον λόγο και τον τρόπο ζωής τους, που δεν ήταν άλλος από τον Ιησού Χριστό, το φως του κόσμου. Έτσι έγιναν και οι ίδιοι φως του κόσμου. Και όπως μάς αναφέρει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος στη σημερινή ευαγγελική περικοπή οι γνήσιοι μαθητές του Χριστού γίνονται το φως του κόσμου.
Η αποστολή των αληθινά πιστών χριστιανών στον κόσμο είναι να δώσουν μια μαρτυρία στον σύγχρονο κόσμο. Την μαρτυρία της πίστεως τους μέσα από την ζωή τους. «Ὑμεῖς ἐστε τό φῶς τοῦ κόσμου», λέει ο Κύριος.
Είμαστε όμως το φως που θα φωτίσει τους άλλους; Ή έχουμε αρχίσει να χάνουμε τη φωτιστική μας δύναμη;
Για να είμαστε για τους άλλους φως πρέπει να έχουμε συνδεθεί με το «Φῶς τῆς ζωῆς» και παραμένουμε συνδεμένοι μαζί του. Να είμαστε άνθρωποι φωτισμένοι. Να γνωρίζουμε την Αλήθεια και να την μετουσιώνουμε στην καθημερινή μας ζωή, στο σπίτι, στη δουλειά, στην κοινωνία. Σε κάθε στιγμή της ζωής του με τον τρόπο που συμπεριφέρεται ο πιστός, αποδεικνύει ότι έχει το φως της ζωής. Ο αληθινά χριστιανός αναγνωρίζεται από τον τρόπο με τον οποίο ζει. Κι ο τρόπος αυτός δεν είναι γήινος, δεν είναι χωματένιος αλλά ουράνιος, με προσανατολισμό στη βασιλεία των ουρανών.
Δυστυχώς, όμως, συχνά συμβαίνει το αντίθετο. Πολλοί ενώ ισχυρίζονται ότι ακολουθούν τον Χριστό, εν τούτοις ο τρόπος της ζωής τους φανερώνει το ακριβώς αντίθετο.
Στην πρώτη δυσκολία που συναντούν απελπίζονται, χάνουν τη λογική τους, βυθίζονται στην ολιγοπιστία. Ζουν «ὡς ἐλπίδα μή ἒχοντες…». Και η αναστάτωση αυτή μεταδίδεται και στον στενό οικογενειακό κύκλο. Διότι αυτός ενώ θα έπρεπε να δείχνει ανοχή, μακροθυμία, συγχωρητικότητα, δημιουργεί σκηνές με την παραμικρή αιτία και αναστατώνει τους πάντες γύρω του. Κι ο καθένας στον χώρο που ζει και εργάζεται, ενώ ισχυρίζεται για το ότι είναι πιστός χριστιανός, δεν μεταφέρει την ιδιότητά αυτή. Ακούει το Ευαγγέλιο στην Εκκλησία κι θα περίμενε κανείς να είναι ειλικρινής, δίκαιος, να έχει αγάπη, αντίθετα όμως για το προσωπικό του συμφέρον καταπατεί την δικαιοσύνη, περιφρονεί την ειλικρίνεια, αισθάνεται και συμπεριφέρεται με μίσος και εχθρότητα.
Κι όλα αυτά όχι από αδυναμία, ως πτώση, αλλά με τάση συμβιβασμού στο πνεύμα του κόσμου. Είμαστε τα δέντρα που έχουν ωραία και δροσερά φύλλα, χωρίς όμως καρπούς.
Έτσι εφαρμόζεται και στην εποχή μας ο λόγος του Κυρίου: «Δι’ ἡμᾶς βλασφημεῖται τό ὂνομα τοῦ Θεοῦ». Δίνουμε το δικαίωμα στους άλλους να πουν ότι είμαστε χριστιανοί μόνο στον τύπο και στο όνομα και ότι αυτή μας η ιδιότητα δεν έχει καμία επίδραση στη ζωή μας. Σκανδαλίζουμε όταν με τα χείλη διακηρύττουμε ότι είμαστε πιστοί, με τα έργα μας όμως καταπατούμε τις εντολές του Κυρίου.
Βέβαια πολλοί, χωρίς λόγο ή θέλοντας να δικαιολογήσουν τη δική τους ζωή, εκστομίζουν άδικες κατηγορίες εναντίον των πιστών. Βρίσκουν πράγματα επουσιώδη και τα εξογκώνουν. Δεν πρόκειται όμως εδώ γι’ αυτούς που δεν στηρίζονται πουθενά. Μιλάμε για εκείνες τις περιπτώσεις που εμείς δίδουμε αληθινές αφορμές για να κατηγορηθεί ο Χριστός και η πίστη μας. Αυτές τις περιπτώσεις που δημιουργούν αναστάτωση στις ψυχές εκείνες που δεν έχουν ακόμα συνδεθεί με την πηγή της Αλήθειας, τον Ιησού Χριστό.
Ωστόσο όμως η αποστολή μας στην κοινωνία δεν μπορεί να σταματήσει. «Ὑμεῖς ἐστε τό φῶς τοῦ κόσμου», επαναλαμβάνει και σήμερα ο Κύριος. Και σήμερα πρέπει «φωτισθῆναι καί εἶτα φωτῖσαι». Για να πιστέψουν και να γνωρίσουν οι άνθρωποι της εποχής μας την πίστη και την πραγματική Αλήθεια του χριστιανισμού πρέπει να δουν ζωντανό το κήρυγμα του Ευαγγελίου και όχι μόνο θεωρητικά.
Η πίστη μάς κάνει χριστιανούς. Η ζωή μάς αποδεικνύει χριστιανούς.
Αν θέλουμε οι γύρω μας να γνωρίσουν τι μπορεί να κάνει γι’ αυτούς ο Χριστός, πρέπει να τους επιτρέψουμε να δουν τι έκανε ο Χριστός σε μας, στον καθένα μας. Να δουν ότι αγωνιζόμαστε καθημερινά ζήσουμε με συνέπεια το θέλημα του Θεού, με αγνότητα, με τιμιότητα, με δικαιοσύνη. Να είμαστε άνθρωποι χωρίς μνησικακία, χωρίς φθόνο, μέσα σ’ ένα κόσμο που βασανίζεται από τον φθόνο, τη ζήλεια, την μνησικακία. Να ζούμε χωρίς εκδικητικότητα, χωρίς αντιπάθειες, χωρίς καταλαλιές, σε ένα κόσμο που είναι υποδουλωμένος σ’ αυτές και σε πολλές άλλες κακίες.
Μια τέτοια προβολή της πίστης μας θα πείσει πολλούς απογοητευμένους συνανθρώπους μας πως τελικά οι χριστιανοί ζουν μέσα στο φως του Χριστού και δεν έχουν συμμαχήσει με τις δυνάμεις του σκότους και της φθοράς. Πως στις κρίσιμες ώρες, όπως αυτές που διερχόμαστε, υψώνουν την σημαία της αλήθειας και της δικαιοσύνης. Κι αυτό είναι πραγματικά κάτι πολύ σημαντικό για την τόσο γκρίζα και «πεζή» εποχή μας. Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου