ΜΗΝΥΜΑ

ΓΙΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΚΩΝ, ΕΟΡΤΩΝ ΚΑΙ ΑΓΙΩΝ ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΕΤΙΚΕΤΕΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Πέμπτη 13 Μαρτίου 2014

 ΚΥΡΙΑΚΗ Β’ ΝΗΣΤΕΙΩΝ ( Ἁγ. Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ)

Γράφει ὁ Ἱεροκῆρυξ Ἀρχιμ. Νικάνωρ Καραγιάννης
«Τέκνον ἀφέωνται  σοὶ αἳ ἁμαρτίαι σου». Ἡ φράση αὐτὴ τοῦ Χριστοῦ στὸ παραλυτικὸ τῆς Καπερναοὺμ συνδέει τὴν ἀρρώστια μὲ τὴν ἁμαρτία καὶ τὴν συγχώρηση μὲ τὴν θεραπεία. Γι’ αὐτὸ ὁ Χριστὸς πρώτα θεραπεύει τὸ κέντρο καὶ τὴν ρίζα τῆς ἀρρώστιας δηλ. τὴν ἁμαρτία καὶ στὴν συνέχεια προσφέρει τὴν σωματικὴ θεραπεία. Αὐτὴ ἡ θεραπεία εἶναι ἀπόδειξη ὅτι «ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐξουσίαν ἔχει ἐπὶ τῆς γῆς ἀφιέναι ἁμαρτίας». Ἂν δὲν ὑπάρχει μία τέτοια σχέση καὶ συνάφεια μεταξὺ της συγχώρησης καὶ τῆς θεραπείας τότε τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ παραμένουν ἀκατανόητα, μετέωρα καὶ χωρὶς συνοχή. Ὁ Χριστὸς κηρύττει ὡς νικητὴς τῆς ἁμαρτίας ποὺ αἴρει καὶ παραμερίζει τὸ βάρος της καὶ θεραπεύει τὰ συμπτώματά της καὶ ἕνα ἀπὸ αὐτὰ εἶναι ἡ ἀρρώστια.

     Ὅμως ὅλα αὐτὰ ἀκούγονται παράδοξα καὶ προκαλοῦν τὴν λογικὴ τοῦ σημερινοῦ ἀνθρώπου. Εἶναι ἀντίθετα μὲ τὸ ἐπιστημονικό του κοσμοείδωλο. Σὲ κανένα ἰατρικὸ βιβλίο δὲν φαίνεται ἡ σχέση τῆς ἁμαρτίας μὲ τὴν ἀρρώστια, οὔτε βέβαια τῆς θεραπείας μὲ τὴν σωτηρία. Χωρὶς νὰ ὑπάρχει ταυτότητα μεταξὺ των δύο αὐτῶν ἐννοιῶν καὶ καταστάσεων κανεὶς γιατρὸς δὲν μπορεῖ νὰ ἀρνηθεῖ ὅτι ἡ ἁμαρτία ὡς καταπάτηση τῶν νόμων τῆς ζωῆς καὶ τῶν ὁρίων τῆς φύσεως, ἀποτελεῖ ξένο σῶμα στὸν ψυχοσωματικὸ ὀργανισμὸ τοῦ ἀνθρώπου. Εἶναι βάρος τὸ ὁποῖο πιέζει τὴν ψυχή, ἀμβλύνει τὴν ἀντοχή της καὶ ὁδηγεῖ στὴν ψυχικὴ καὶ σωματικὴ ἀσθένεια καὶ μέσα ἀπὸ αὐτὴ στὸν βιολογικὸ  θάνατο. Ἀπὸ αὐτὸ συμπεραίνει κανεὶς ὅτι φυσικὸ κακὸ προέρχεται ἀπὸ τὸ ἠθικὸ ποὺ εἶναι ἡ ρίζα ὅλων τῶν πόνων καὶ τῶν θλίψεων τοῦ κόσμου.

    Ἡ Ἁγία Γραφὴ δὲν ἐξετάζει τὰ ἐξωτερικὰ αἴτια ποὺ προκαλοῦν μία ἀσθένεια. Δὲν ἀσχολεῖται μὲ τὰ βιολογικὰ αἴτια καὶ τοὺς ἰατρικοὺς τρόπους θεραπείας τοὺς ὁποίους ἐπιβάλλεται νὰ ἐρευνᾶ ἡ ἐπιστήμη βελτιώνοντας τὴν φυσικὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου. Ἐδῶ ἡ πίστη δὲν ὑποκαθιστᾶ τὴν ἐπιστήμη, οὔτε ἡ ἐπιστήμη καταργεῖ τὴν πίστη. Ὅταν καὶ οἱ δύο λειτουργοῦν σωστὰ βοηθοῦν τὸν ἄνθρωπο νὰ ἀνορθώνεται ἀπὸ τὴν πτώση. Ἡ ἐπιστήμη ὡς δυνατότητα τοῦ ἀνθρώπινου νοῦ εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ ποὺ ἔχει βέβαια κάποια ὅρια. Ὅμως πέρα καὶ πάνω ἀπὸ αὐτὰ τὰ ὅρια ἀρχίζει ὁ ἀπέραντος χῶρος τῆς πίστεως. Ἡ ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ ἐμβαθύνει στὴ ρίζα τοῦ πόνου, τῆς ἀρρώστιας καὶ τοῦ θανάτου καὶ αὐτὴ δὲν εἶναι ἄλλη ἀπὸ τὴν διατάραξη τῆς σχέσεώς του ἀνθρώπου μὲ τὸν Θεό. Ἐδῶ βρίσκεται ἡ ἀπάντηση πῶς προῆλθε τὸ κακὸ στὸν κόσμο καὶ πῶς μπορεῖ νὰ  ἀντιμετωπισθεῖ ὀντολογικά.

    Ὁ Χριστὸς δὲν μιλᾶ πουθενὰ για τὴν οὐσία τῆς ἁμαρτίας τὴν προϋποθέτει ὅμως στὸ κήρυγμά του σὰν μία φοβερὴ καθημερινὴ πραγματικότητα ποὺ ἐμποδίζει τὴν ἐπικράτηση τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ.  Ὅσο διαρκεῖ ὁ σημερινὸς κόσμος ἡ ἀνθρωπότητα θὰ συνεχίζει νὰ ὑφίσταται τὶς συνέπειες τῆς ἁμαρτίας καὶ μία ἀπὸ αὐτὲς εἶναι  ἡ ἀσθένεια. Ἡ ἁμαρτία  γίνεται πρόξενος θλιβερῶν συνεπειῶν γιὰ ὅλους μας ἀνεξαιρέτως. Ὅλοι γνωρίζουμε πόσο συχνὰ δοκιμάζεται ἡ ζωή μας ἀπὸ τὸ ἄγχος, τὴν ἀγωνία, τὸν φόβο, τὴν ἀνασφάλεια, τὴν ἐσωτερικὴ διάσπαση καὶ διάσταση. Μία πνευματικὴ καὶ σωματικὴ κατάσταση ἀρρώστιας καὶ φθορᾶς. Μόνο μέσα σ’ αὐτὴ τὴν ὀπτικὴ κατανοοῦμε τὴν ἐσωτερικὴ σχέση τῆς ἁμαρτίας μὲ τὴν ἀρρώστια κατὰ τὸν λόγο τοῦ Χριστοῦ καὶ τοῦ ἀποστόλου Παύλου

    Ὁ Χριστὸς καθὼς συναντᾶ τὸν ἄνθρωπο  ζεῖ τὰ δεινὰ καὶ τὴν τραγωδία ποὺ προκαλεῖ τὸ κακὸ στὴν ζωή του. Μὲ τὴν διδασκαλία καὶ τὰ θαύματά Του τὸν ἀπελευθερώνει  ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ τὸν θεραπεύει ἀπὸ τὴν ἀρρώστια. Τοῦ προσφέρει τὴν δυνατότητα νὰ ὑπερνικήσει τὸ κακὸ ποὺ εἶναι ριζωμένο μέσα του καὶ ἀποτυπώνεται γύρω του. Ἡ θεραπεία τῶν ἀσθενειῶν καὶ τὸ κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου συνυπάρχουν στὸ ἔργο καὶ τὴν ἀποστολὴ τοῦ Κυρίου. Ἡ σώζουσα δύναμη τῆς πίστεως καὶ ἡ θεραπευτικὴ δύναμη τοῦ Χριστοῦ διοχετεύεται στὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου καὶ τὴν μεταμορφώνει. Ἡ ἀρρώστια βέβαια παραμένει μία μεταπτωτικὴ κατάσταση τοῦ ἀνθρώπου. Γὶ αὐτὸ καὶ κάθε θεραπεία εἴτε εἶναι καρπὸς τῆς θαυματουργικῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ, εἴτε εἶναι ἀποτέλεσμα τῶν κατορθωμάτων τῆς ἐπιστήμης εἶναι μία νίκη τοῦ ἀνθρώπου ἐνάντια στὴν φθορά. Ἕνα ἀκόμη βῆμα γιὰ νὰ παραταθεῖ τὸ θαῦμα τῆς ζωῆς πάνω στὸν θάνατο μέχρι τὴν ὁριστικὴ ἐκμηδένισή του μετὰ τὴν κοινὴ ἀνάσταση στὴν αἰωνιότητα. Ἀμήν.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου