ΜΗΝΥΜΑ

ΓΙΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΚΩΝ, ΕΟΡΤΩΝ ΚΑΙ ΑΓΙΩΝ ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΕΤΙΚΕΤΕΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου 2014

ΚΥΡΙΑΚΗ 25 Φεβρουαρίου 2001

«Ἐκάθισεν Ἀδὰμ ἀπέναντι τοῦ Παραδείσου καὶ τὴν ἰδίαν γύμνωσιν θρηνῶν ὠδύρετο».

Δι­ά τοῦ Ἀ­δάμ ἀ­πω­λέ­σα­με τόν Πα­ρά­δει­σο. Δι­ά τοῦ Χρι­στοῦ ἐ­πα­να­κτή­σα­με αὐ­τόν.

Με­γά­λο κα­κό ἔ­κα­με ἡ πα­ρα­κο­ή καί ἡ λαι­μαρ­γί­α τοῦ Ἀ­δάμ. Φο­βε­ρή κρί­θη­κε ἡ πα­ρά­βα­σή του ἀ­πό τόν Θε­ό. Ἡ νη­στεί­α, λοι­πόν, ἀ­πο­τε­λεῖ τήν πρώ­τη ἐ­ντο­λή τοῦ Θε­οῦ πρός τόν ἄν­θρω­πο. Εἶ­ναι, ἑ­πο­μέ­νως, ἡ μη­τέ­ρα τῶν ἀ­ρε­τῶν. Εἶ­ναι ἡ ἐ­λευ­θε­ρώ­τρι­α ἀ­πό τίς ἁ­μαρ­τί­ες καί ἡ πρό­ξε­νος τῆς συν­δι­αλ­λα­γῆς τῶν ἀν­θρώ­πων μέ τόν Θε­ό. Σέ ὅ­σους κα­λῶς νη­στεύ­ουν δύ­σκο­λα πα­ρα­μέ­νουν οἱ πει­ρα­σμοί τῶν δαι­μό­νων, ἡ δέ πα­ρου­σί­α τοῦ φύ­λα­κα ἀγ­γέ­λου εἶ­ναι πε­ρισ­σό­τε­ρο ἔ­ντο­νη στήν ψυ­χή πού νη­στεύ­ει. Ἄς μή γι­νό­μα­στε κα­τα­φρο­νη­τές τῆς πα­ραγ­γε­λί­ας τοῦ Χρι­στοῦ πού πρῶ­τος αὐ­τός ἐ­νή­στευ­σε. Οἱ Πα­τέ­ρες μέ πολ­λούς τρό­πους το­νί­ζουν τήν ἀ­νά­γκη τῆς νη­στεί­ας: Ἄν εἶ­σαι πλού­σι­ος δέ­ξου τή νη­στεί­α καί μή λές ὅ­τι εἶ­ναι δυ­σβά­στα­κτο φορ­τί­ο. Σοῦ ἀρ­κεῖ ὁ ὑ­πό­λοι­πος χρό­νος τῆς ἐ­πι­λε­κτι­κῆς κα­λο­φα­γί­ας. Τώ­ρα εἶ­ναι και­ρός με­τα­νοί­ας καί ἐ­πι­στρο­φῆς στήν ἐ­γκρά­τει­α τῆς ψυ­χῆς καί τοῦ σώ­μα­τος. Ἔ­χεις πλού­τη καί ἀ­ρέ­σκε­σαι νά σπα­τα­λᾶς; Ὑ­πάρ­χει τρό­πος νά δα­πα­νᾶς τά πλού­τη σου χω­ρίς οὐ­σι­α­στι­κά νά ξο­δεύ­εις, ἀλ­λά μᾶλ­λον νά θη­σαυ­ρί­ζεις πε­ρισ­σό­τε­ρο. Ὑ­πάρ­χει ἡ κοι­λι­ά τῶν πει­να­σμέ­νων φτω­χῶν. Οἱ ψυ­χές τῶν ὀρ­φα­νῶν καί δυ­στυ­χι­σμέ­νων. Ὁ ἱ­ε­ρός Χρυ­σό­στο­μος ἔ­λε­γε χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά: Δέν μπο­ρῶ νά χρη­σι­μο­ποι­ή­σω πε­ρισ­σό­τε­ρη τρο­φή ἀ­πό τήν ἀ­πο­λύ­τως ἀ­να­γκαί­α, γι­α­τί αἰ­σθά­νο­μαι ὅ­τι τό πα­ρα­πά­νω γι­ά μέ­να τό ἀ­φαι­ρῶ ἀ­πό τό στό­μα τοῦ πει­να­σμέ­νου ἀ­δελ­φοῦ. Ὁ δέ Κο­σμᾶς ὁ Αἰ­τω­λός τό­νι­ζε: Τά ἑ­κα­τό δρά­μι­α ψω­μί τήν ἡ­μέ­ρα εἶ­ναι ἀρ­κε­τά καί εὐ­λο­γη­μέ­να. Ἄν φά­ω ἑ­κα­τόν δέ­κα, τά δέ­κα εἶ­ναι χα­ρά­μι. Ἔ­τσι ἄς ξο­δεύ­ου­με τά πλού­τη μας στό φα­γη­τό αὐ­τές τίς ἡ­μέ­ρες γι­ά νά ἐλ­πί­ζου­με στήν Βα­σι­λεί­α τῶν Οὐ­ρα­νῶν. Ἄς δα­νεί­ζου­με χω­ρίς προ­θε­σμί­α αὐ­τούς πού πά­σχουν, γι­ά νά τά βροῦ­με ἀ­σφα­λῆ καί μέ με­γά­λη ἀ­ντα­πό­δο­ση στά χέ­ρι­α τοῦ δί­και­ου Κρι­τῆ. Δα­πα­νοῦ­με πολ­λά γι­ά νά ἱ­κα­νο­ποι­ή­σου­με τίς ἁ­μαρ­τω­λές μας ἐ­πι­θυ­μί­ες. Ἄς ξο­δέ­ψου­με καί λί­γα γι­ά τήν ἀ­γά­πη τοῦ Θε­οῦ. Κα­λόν εἶ­ναι νά δε­χθοῦ­με μέ χα­ρά τήν πε­ρί­ο­δο τῆς νη­στεί­ας καί ὄ­χι μό­νο νά πε­ρι­ο­ρί­ζου­με τά φα­γη­τά, ἀλ­λά νά ἀ­πέ­χου­με ἀ­πό κά­θε ἁ­μαρ­τί­α. Ὁ Μέ­γας Βα­σί­λει­ος λέ­ει σχε­τι­κά: «Ἡ σάρξ ἐ­πι­θυ­μεῖ κα­τὰ τοῦ πνεύ­μα­τος, τὸ δὲ πνεῦ­μα κα­τὰ τῆς σαρ­κός». Ἐ­πει­δή, λοι­πόν, τό σῶ­μα ἐ­να­ντι­οῦ­ται στήν ψυ­χή, πε­ρι­φρό­νη­σε τή δι­ά­θε­ση τοῦ σώ­μα­τος καί αὔ­ξη­σε τή δύ­να­μη τῆς ψυ­χῆς. Μήν ἱ­κα­νο­ποι­εῖς τά θε­λή­μα­τα τῆς σάρ­κας, ἀλ­λά νά ἐ­πι­δι­ώ­κεις ὅ,τι συμ­φέ­ρει στήν ψυ­χή. Εἶ­ναι ἐ­πι­βε­βαι­ω­μέ­νο ὅ­τι πρῶ­το ἐ­μπό­δι­ο γι­ά τή νη­στεί­α εἶ­ναι ἡ ἀ­γά­πη τῆς σάρ­κας.  Ἐ­πει­δή γή­ϊ­νο εἶ­ναι τό σῶ­μα, τά γή­ϊ­να καί πρό­σκαι­ρα ἀ­γα­πᾶ, ἡ δέ ψυ­χή, ὡς ἄ­ϋ­λη καί οὐ­ρά­νι­α πού εἶ­ναι, τά θεῖ­α καί οὐ­ρά­νι­α ἐ­πι­ζη­τεῖ. Ἐ­άν, λοι­πόν, ὁ ἄν­θρω­πος θε­λή­σει νά κά­νει ὅ,τι ἐ­πι­θυ­μεῖ τό σῶ­μα, δέν κά­νει πο­τέ νη­στεί­α. Ἡ νη­στεί­α τόν Μω­ϋ­σῆ ἐ­λά­μπρυ­νε καί τόν φώ­τι­σε καί μέ τήν χά­ρη τοῦ Θε­οῦ τόν ἀ­νέ­δει­ξε Νο­μο­θέ­τη, Ἀρ­χι­ε­ρέ­α καί Βα­σι­λέ­α. Αὐ­τή τόν προ­φή­τη Ἠ­λί­α ἀ­νέ­δει­ξε φο­βε­ρό στούς ἐ­χθρούς του. Ἀ­πό τή νη­στεί­α του τόν ὑ­πά­κου­σε ὁ Θε­ός καί ἔ­στει­λε πῦρ καί κα­τέ­καυ­σε τή θυ­σί­α.  Ἀ­πό τή νη­στεί­α του δέν ἔ­βρε­ξε ὁ Θε­ός τρί­α ἔ­τη καί ἕ­ξι μῆ­νες καί γι­ά χά­ρη τῆς νη­στεί­ας του δι­α­χω­ρί­σθη­καν τά νε­ρά τοῦ Ἰ­ορ­δά­νη. Ἡ νη­στεί­α τόν προ­φή­τη Δα­νι­ήλ ἔ­σω­σε ἀ­πό τά στό­μα­τα τῶν λε­ό­ντων, τόν ἔ­κα­νε μέ­γα προ­φή­τη καί εἶ­δε τή Δευ­τέ­ρα Πα­ρου­σί­α τοῦ Κυ­ρί­ου. Ἀ­πό τή νη­στεί­α οἱ Τρεῖς Παῖ­δες ἔ­σβη­σαν τή φλό­γα τῆς κα­μί­νου. Ἡ νη­στεί­α τούς Ἀ­σκη­τές ἐ­δό­ξα­σε, τούς Ὁ­σί­ους τί­μη­σε καί τούς δι­καί­ους ὑ­πε­ρύ­ψω­σε. Αὐ­τή τούς   Ἀ­πο­στό­λους ἐ­λά­μπρυ­νε καί τά τά­γμα­τα τῶν ἡ­ρώ­ων τῆς πί­στε­ως μάρ­τυ­ρες ἀ­νέ­δει­ξε. Ἀ­πό αὐ­τήν φω­τί­σθη­καν οἱ Προ­φῆ­τες καί εἶ­παν τά μέλ­λο­ντα. Χά­ριν τῆς κα­θα­ρῆς νη­στεί­ας γι­ά πρώ­τη φο­ρά, κα­τά τόν Κο­σμᾶ τόν Αἰ­τω­λό, πα­ρου­σι­ά­σθη­κε ἡ Ἁ­γί­α Τρι­ά­δα στή φι­λο­ξε­νί­α τοῦ Ἀ­βρα­άμ. Αὐ­τή εἶ­ναι καί ἡ νη­στεί­α πού ἀρ­χί­ζει ἀ­πό αὔ­ρι­ο καί μᾶς κα­λεῖ ὅ­λους νά τή δε­χθοῦ­με μέ χα­ρά. Ἄς ζή­σου­με τήν πε­ρί­ο­δο αὐ­τή ὀρ­θό­δο­ξα, μέ ὀρ­θο­πρα­ξί­α, μέ σύ­νε­ση, σω­φρο­σύ­νη, ἐ­γκρά­τει­α ἀ­πό θυ­μό καί κα­τά­κρι­ση καί ἄς νη­στεύ­σου­με ἀ­πό κά­θε ἁ­μαρ­τί­α. Ἔ­τσι ἐκ­πλη­ρώ­νε­ται ἡ ἀ­πο­στο­λή μας στή γῆ καί με­τα­βαί­νου­με ἀ­πό τά πρό­σκαι­ρα στά αἰ­ώ­νι­α. Ἔ­τσι γί­νε­ται πρα­γμα­τι­κό­τη­τα ἡ πρό­γευ­ση τοῦ Πα­ρα­δεί­σου.

«Ἔ­φθα­σε και­ρός, ἡ τῶν πνευ­μα­τι­κῶν ἀ­γώ­νων ἀρ­χή, ἡ κα­τὰ τῶν δαι­μό­νων νί­κη, ἡ πά­νο­πλος ἐ­γκρά­τει­α». «Ἀ­πο­θώ­με­θα τὰ ἔρ­γα τοῦ σκό­τους καί ἐν­δυ­σώ­με­θα τὰ ὅ­πλα τοῦ φω­τός».

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου