ΜΗΝΥΜΑ

ΓΙΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΚΩΝ, ΕΟΡΤΩΝ ΚΑΙ ΑΓΙΩΝ ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΕΤΙΚΕΤΕΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου 2014

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ

21 Φεβρουαρίου 1999

«Ἀποθώμεθα οὖν τὰ ἔργα τοῦ σκότους καὶ ἐνδυσώμεθα τὰ ὅπλα τοῦ φωτός».

Ἡ πι­ό κα­τα­νυ­κτι­κή καί πλού­σι­α σέ πνευ­μα­τι­κές εὐ­και­ρί­ες καί ἐ­μπει­ρί­ες πε­ρί­ο­δος τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας, ἀ­γα­πη­τοί μου Χρι­στι­α­νοί, εἶ­ναι ἡ Ἁ­γί­α καί Με­γά­λη Τεσ­σα­ρα­κο­στή, στήν ὁ­ποί­α εἰ­σερ­χό­με­θα ἀ­πό αὔ­ρι­ο Κα­θα­ρή Δευ­τέ­ρα. Τέρ­μα αὐ­τῆς τῆς με­γά­λης πε­ρι­ό­δου καί τέ­λος πνευ­μα­τι­κό εἶ­ναι ὁ ἀ­λη­θι­νός καί μέ ἐ­πί­γνω­ση γι­ά τόν ἄν­θρω­πο ἑ­ορ­τα­σμός τοῦ Πά­σχα. Γι᾿ αὐ­τό, κα­τά τή ση­με­ρι­νή Κυ­ρι­α­κή, καί τό Εὐ­αγ­γε­λι­κό ἀ­νά­γνω­σμα καί ὁ Ἀ­πό­στο­λος καί ἡ μνή­μη τῆς Δευ­τέ­ρας Πα­ρου­σί­ας τοῦ Χρι­στοῦ μας μᾶς δί­δουν τήν εὐ­και­ρί­α καί νά προ­βλη­μα­τι­στοῦ­με πά­νω στήν πα­ροῦ­σα ζω­ή καί νά προ­ε­τοι­μα­στοῦ­με χρι­στι­α­νι­κά, κα­τά τή δι­άρ­κει­α αὐ­τῆς τῆς πε­ρι­ό­δου, πά­νω στό με­γά­λο μυ­στή­ρι­ο τῆς σω­τη­ρί­ας μας.

Τί εἶ­ναι ὁ βί­ος μας, ἀ­λή­θει­α, ὁ ἐ­γκό­σμι­ος μπρός στήν αἰ­ω­νι­ό­τη­τα!! Μοι­ά­ζει μέ νύ­χτα σκο­τει­νή, μπρός στήν ἀ­νέ­σπε­ρη ἡ­μέ­ρα τῆς αἰ­ω­νι­ό­τη­τος, πα­ραγ­γέ­λει ὁ Ἀ­πό­στο­λος Παῦ­λος, καί, ἀ­φυ­πνί­ζο­ντάς μας ἀ­πό τόν ὕ­πνο τῆς στε­νό­καρ­δης ζω­ῆς καί ἀ­πό τίς ἀ­πε­ρί­σκε­πτες καί ἐ­πι­πό­λαι­ες ἁ­μαρ­τω­λές ἐ­νέρ­γει­ες, μᾶς προ­τρέ­πει πρω­ταρ­χι­κά νά προ­ση­λώ­σου­με τό βλέμ­μα τῆς ψυ­χῆς μας στόν ἐρ­χό­με­νο Κύ­ρι­ο. Στή συ­νέ­χει­α, ἀ­φοῦ βι­ώ­σου­με αὐ­τή τήν ἀ­λή­θει­α, ἔρ­χε­ται ὁ κο­ρυ­φαῖ­ος τῶν Ἀ­πο­στό­λων νά μᾶς συμ­βου­λεύ­σει πρα­κτι­κά πά­νω στόν τρό­πο, μέ τόν ὁ­ποῖ­ο θά μπο­ρέ­σου­με νά ζή­σου­με κα­τά τό θέ­λη­μα τοῦ Θε­οῦ.

«Ἀ­πο­θώ­με­θα τὰ ἔρ­γα τοῦ σκό­τους»­!! Αὐ­τό εἶ­ναι τό πρῶ­το πού πρέ­πει νά κά­νου­με. Νά πε­τά­ξου­με ἀ­πό πά­νω μας τά ἔρ­γα τῆς ἁ­μαρ­τί­ας, ἔ­τσι, μέ τό­ση ἀ­πο­στρο­φή καί ἀ­πο­φα­σι­στι­κό­τη­τα, ὅ­πως πε­τᾶ­με τά βρώ­μι­κα ροῦ­χα. Καί εἶ­ναι πρά­γμα­τι ζο­φε­ρά καί μαῦ­ρα καί σκο­τει­νά τά ἔρ­γα τῆς ἁ­μαρ­τί­ας. Καί τοῦ­το, ὄ­χι μό­νο γι­α­τί οἱ ἄν­θρω­ποι ἐ­νερ­γοῦν ἁ­μαρ­τω­λά μέ­σα στό σκο­τά­δι καί κά­τω ἀ­πό συν­θῆ­κες ἀ­δι­α­φα­νεῖς καί κρυ­φές, ἀλ­λά γι­α­τί κυ­ρί­ως ἡ ἁ­μαρ­τί­α φέρ­νει σκο­το­δί­νη στό νοῦ καί ἄ­γνοι­α καί πλά­νη στήν ψυ­χή τοῦ κα­θε­νός μας. Ἄλ­λω­στε, μή ξε­χνᾶ­με, Χρι­στι­α­νοί μου, πώς οἱ ἁ­μαρ­τω­λές κα­τα­στά­σεις καί ἐ­νέρ­γει­ες μᾶς ὁ­δη­γοῦν στά σκο­τά­δι­α τοῦ Ἅ­δη καί στίς ἐ­ρε­βώ­δεις καί αἰ­ώ­νι­ες ἐ­μπει­ρί­ες καί κα­τα­στά­σεις τῆς κο­λά­σε­ως.

Προ­σγει­ω­μέ­νος στήν πρα­γμα­τι­κό­τη­τα τῆς ζω­ῆς ὁ Ἀ­πό­στο­λος Παῦ­λος, συ­νε­χί­ζει νά ἀ­πα­ρι­θμεῖ τίς τρα­γι­κές γι­ά τήν ψυ­χή καί σκο­τει­νές γι­ά τή ζω­ή τοῦ κά­θε ἀν­θρώ­που ἁ­μαρ­τί­ες. Πρέ­πει νά ζοῦ­με «μὴ κώ­μοις καὶ μέ­θαις». Ὄ­χι μέ συ­μπό­σι­α πού πε­ρι­λαμ­βά­νουν αἰ­σχρά τρα­γού­δι­α καί βω­μο­λο­χί­ες, ὄ­χι μέ κα­τα­χρή­σεις φα­γη­τῶν καί πο­τῶν, πού ὁ­δη­γοῦν στά πά­θη τῆς μέ­θης καί τῆς γα­στρι­μαρ­γί­ας. «Μὴ κοί­ταις καὶ ἀ­σελ­γεί­αις». Ὄ­χι, δη­λα­δή, μέ ἀ­σύ­δο­τη καί ἀ­κό­λα­στη ζω­ή, ὄ­χι σέ κα­τα­στά­σεις σαρ­κι­κῶν ἁ­μαρ­τη­μά­των πού εὐ­τε­λί­ζουν τό ἀν­θρώ­πι­νο σῶ­μα καί τό κα­τα­ντοῦν ἀ­πό να­ό τοῦ Θε­οῦ καί κα­τοι­κη­τή­ρι­ο τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος, πτῶ­μα ἁ­μαρ­τί­ας καί κτη­νώ­δους ἀ­σέλ­γει­ας. Τέ­λος δέ, μᾶς προ­τρέ­πει νά δι­ώ­ξου­με ἀ­πό μέ­σα ἀ­πό τήν ψυ­χή μας κά­θε ζη­λο­τυ­πί­α καί φι­λο­νι­κί­α. Ἡ ζή­λει­α καί ὁ φθό­νος δη­λη­τη­ρι­ά­ζουν τήν καρ­δι­ά μας καί μᾶς ὁ­δη­γοῦν σέ δι­α­πλη­κτι­σμούς καί ἄλ­λες ἀ­ντι­κοι­νω­νι­κές συ­μπε­ρι­φο­ρές.

Καί δέν μέ­νει, Χρι­στι­α­νοί μου, ὁ Ἀ­πό­στο­λος Παῦ­λος στίς ἀ­πο­στρο­φές τῆς ἁ­μαρ­τί­ας, ἀλ­λά μᾶς προ­τρέ­πει νά ἐν­δυ­θοῦ­με «τὰ ὅ­πλα τοῦ φω­τός». Γι­α­τί πρά­γμα­τι ἡ ἀ­ρε­τή εἶ­ναι φῶς στήν ψυ­χή τοῦ ἀν­θρώ­που, πού φω­τί­ζει ἀ­λη­θι­νά τίς σχέ­σεις μέ τούς συ­ναν­θρώ­πους μας. Μέ αὐ­τήν πο­λε­μοῦ­με τόν πο­νη­ρό καί οἱ ἀ­ρε­τές μᾶς ἀ­να­δει­κνύ­ουν νι­κη­τές στόν πνευ­μα­τι­κό ἀ­γῶ­να. Αὐ­τές πρά­γμα­τι ἀ­πο­δει­κνύ­ουν ὅ­τι δέν ζοῦ­με ἐ­πί­πλα­στα καί ἐ­πι­τη­δευ­μέ­να, ἀλ­λά, ἔ­χο­ντας μέ­σα μας τόν ἴ­δι­ο τό Χρι­στό καί μέ τή χά­ρη Του, με­τα­μορ­φώ­νο­ντας τίς σκέ­ψεις μας καί τίς ἐ­πι­θυ­μί­ες μας σέ χρι­στο­σκέ­ψεις καί χρι­στο­ε­πι­θυ­μί­ες, φα­νε­ρώ­νου­με τή ζω­ή τοῦ Χρι­στοῦ στή ζω­ή μας. Γί­νε­ται τό­τε μέ­σα μας αὐ­τό πού δι­α­πι­στώ­νει ὁ Ἀ­πό­στο­λος Παῦ­λος στήν πρός Γα­λά­τας ἐ­πι­στο­λή γι­ά τόν χρι­στο­φό­ρο ἄν­θρω­πο, ὅ­ταν ἀ­πο­κτᾶ «νοῦν Χρι­στοῦ». Ὅ­σοι βα­πτι­σθή­κα­τε «εἰς Χρι­στόν» ἐν­δυ­θή­κα­τε τό Χρι­στό καί ζεῖ­τε ἑ­νω­μέ­νοι μα­ζί Του.

Χρι­στι­α­νοί μου, ἡ ζω­ή τοῦ Χρι­στοῦ φέρ­νει μέ­σα στήν ψυ­χή μας τό φῶς τῆς θε­ο­γνω­σί­ας καί μᾶς ὁ­δη­γεῖ στή ζω­ή τῆς Χά­ρι­τος καί τοῦ θε­λή­μα­τος τοῦ Κυ­ρί­ου. Εἶ­ναι ἡ μό­νη ἀ­να­γκαί­α καί συμ­φέ­ρου­σα ἐ­πι­λο­γή μας. Ὄ­χι μό­νον γι­α­τί μᾶς συ­γκλο­νί­ζει καί γι­α­τί κα­τα­στρέ­φει τά ἁ­μαρ­τω­λά πά­θη μας, ἀλ­λά κυ­ρί­ως γι­α­τί μᾶς ἀ­να­δει­κνύ­ει ἀν­θρώ­πους μέ σύ­νε­ση καί πε­ρί­σκε­ψη καί κά­νει τή ζω­ή μας κα­θα­ρή καί ἀ­λη­θι­νά θε­αν­θρώ­πι­νη. Α­ΜΗΝ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου